De Groene Ogen

Ik aaide de Chupalosta eerst voorzichtig over zijn kop. Daarna tilde ik het wezen op, in de hoop dat ik hem warm zal wekken. Als ik hem gewoon van mij af geduwd had, of hem op mijn schoot wakker zou maken, zou ik minder controle over hem hebben.
"Hij wordt wakker" Fluisterde Bram die de glinsterende ijsblauwe ogen van de wezen zag verschijnen. "Hij ziet er kalm uit." Vervolgde Bram.
Niet snel later voelde ik de nekharen overeind komen. "Het is oké. Vrees niet. We kunnen je toch niets doen."
De Chupalosta keek mij verward aan.
"Wat?" Zei de wolf.
"We wilde je wat vragen." Begon Bram voorzichtig.
"Wat is er?"
"We wilde vragen... Of je het in je hart kon vinden om ons ziel te verlaten door ons te laten gaan, alsjeblieft." Zei ik. Zo lief als ik kon.

Er viel een stilte over de grijze en mistige open plek. We keken allebei vragen naar de grijze wolf, maar hij leek emotieloos. Alsof de wereld voor hem stilstond.
"Natuurlijk..."
Bram en ik keken elkaar automatisch verwonderlijk aan. Het had gewerkt! We waren vrij! We hadden de vloek verslagen!
".... - niet." De wolf vervolgde met een donkere grijns en drukte zich van mij af. "Leuk geprobeerd! Ik zou toch niet zomaar een 'Number One' verlaten die een oogje op mijn marionet heeft? Dat zou zo dom van mij zijn. En trouwens, je bent niet helemaal Number One, Bloeme. Je bent beter. Dan wel een halfbloed,
maar voor een tweede keer overleven van deze vloek is gewoon te toevallig als je The Number One bent. Ik geloof niet helemaal. Je blijft toch wel hangen bij Bram met die vloek. Ik kan je handig gebruiken!" De Chupalosta grijnsde. "En jij, Bram. Jij bent altijd al handig geweest. Er is geen moment geweest dat jij niet gedaan hebt wat ik wilde. Je riskeert je leven totaal niet!" Schreeuwde de wolf hem toe.
Dat raakt hem zeker, want ik heb Bram nog nooit zo boos horen terug schreeuwen. "Heus wel!! Ik heb Magnus proberen te verslaan! Ik bewoog niet op het moment dat Bloeme op mij zou trainen! Ik had het ook anders kunnen doen. Ik had ook kunnen schreeuwen voor genade, of Magnus niet te bevechten! Maar ik deed het niet zo! Ik liep het risico om proefkonijn te worden, ik liep het risico om te sterven! Ik liep het risico dat Bloeme zou sterven door mijn vervloeking! Mijn leven had allang beëindigd kunnen zijn!"
"ZWIJG!"
Bram trok zijn mond open om te protesteren, maar bedacht zich op tijd.
"Over Magnus gesproken, wij werken samen. Waarom zouden we jou dan laten sterven? Nooit over nagedacht!? Je riskeert je leven dus helemaal niet. Welke dingen je ook doet, welke problemen je ook krijgt, je zult er niet aan sterven. Dus wat is het risico?''
''De impact op de andere wezens!''
De Chupalosta keek vermoeid. ''Waarom maak je zorgen om hen? Als jij macht kan hebben, kun je doen wat je wilt.'' De wolf kreeg een uitdagende blik.
''Macht?'' Bram keek vol ongeloof.
''Deze vloek kan het universum overnemen, en wij kunnen de leiders zijn. Als elke Chupalosta een paar zielen kan hebben, is er geen probleem of risico, nergens.''
Ik trok voorzichtig aan Bram's mouw. Het was een tip om hem te waarschuwen voor de gevaren. Het was een truc! Het was niet echt. Als ze eenmaal de macht hebben over het universum zullen ze Bram's leven toch beëindigen. Ze willen de macht niet delen. Ik zag in Bram's ogen dat hij twijfelde. Hij negeerde mijn hardere ruk aan zijn mouw. Hij keek mij niet eens aan. Bram had het misschien niet door. "Wat zeg je ervan, jochie?" Vroeg de Chupalosta. Er ging een rilling door mij heen. "Ik wil het overleggen met Bloeme." Antwoordde Bram.
"Doe wat je wilt kind, maar laat zo'n grote kans tot de macht van het hele universum niet vallen om een kans dat Bloeme verzonnen heeft." Met die woorden draaide de Chupalosta zich om en liep weg. Een eindje verderop ging hij met de rug naar ons toe zitten.

"Doe het niet!" Fluisterde ik. "Ze zullen de macht echt niet delen. Ze gebruiken je totdat ze hun doel hebben bereikt. Dan zul je eindigen als ieder ander wezen.... Dat is niet goed!"
"Weet ik, rustig! Ik wilde het over iets anders hebben. Ik realiseerde me iets op het moment de Chupalosta sprak. De Chupalosta had mij in mijn schouder gebeten," Bram strook zijn mouw op en liet mij het litteken van de beet zien. "Magnus sneed mij en jou in onze schouders. Ze hebben dus iets gemeen, of ze zijn één! Ze werken zeker weten samen." Legde Bram uit. "Bedoel je hier mee... Dat Magnus ook de vloek met zich meedraagt? Is dat wat de Chupalosta bedoelde met dat ik een halfbloedje ben? Is dit de reden dat ik als Number One de vervloeking kan overleven?" Vroeg ik aan Bram. "Het moet wel. Er speelt een heel verhaal achter ons. We worden langzaam geleid naar hun doel!" Zei Bram. "Magnus is dus eigenlijk niet zo slecht als we dachten. Het was de Chupalosta iedere keer."
"Ik denk dat Magnus samenwerkt met de Chupalosta. Hij heeft wel de deal gesloten met de Chupalosta." Zei ik.
"Ik snap alleen nog niet waarom Magnus mij mishandelde om de vloek terwijl hij hem zelf ook heeft. Waarom zou je je eigen soort zo pijnlijk behandelen?"
"Magnus moet de vloek ook verliezen... Dus. En... Oh! Ik weet het al. Hij probeerde het licht letterlijk uit je ogen te slaan. Ze wilde dat je vals werd, zodat je geen genade had voor iets of iemand. Dat deden ze omdat liefde en goedheid de zwakte van de Chupalosta is!" Trots over mijn uitspraak sloot ik mijn ogen en deed ik mijn armen over elkaar. Ik glimlachte. "Slim, slim! Natuurlijk! Laten we hier uitkomen! Levend. We gaan die Chupalosta verslaan." Bram maakte een laser en richtte hem op de grond. Ik keek verbaasd naar hoe hij letters schreef op de grond. Ontzettend groot. "Wat doe je?"
"Je zult het snel genoeg zien! Pas op. Aan de kant!" Ik zette een paar grote stappen naar achteren en gluurde naar de Chupalosta die zich emotieloos had omgedraaid. Hij was niet geïnteresseerd omdat hij dacht dat wij zijn zwakke punt toch niet wisten. Bram legde een arm om mij heen en keek alsof hij net een nieuw huis had gekocht. Hij wees alleen niet naar een huis, maar naar de grond. Bram had een zin geschreven. Er stond: ''HET UNIVERSUM IS GEWELDIG! DAT WE HIER MOGEN ZIJN."

Bram vloot hard op zijn vingers en draaide zich om naar de Chupalosta die toch wel benieuwd aangetrippeld kwam. Bram drukte hem stevig tegen hem aan. De wolf begon nijdig om toch heen te happen. "Ssst, ik wilde je alleen even wat laten zien en vertellen..." Bram draaide zich om en las de woorden hardop voor. "NEE! DIT IS NIET WAAR!" De Chupalosta probeerde los te komen of een kracht te gebruiken, maar dat lukte niet door Bram's stevige greep. "Ik heb het hier zo erg naar mijn zin. Het leven is zoooo goed!" Zei ik. De Chupalosta schreeuwde pijnlijk. Een paarse stof verscheen uit de vacht van de wolf. Maar niet alleen uit de wolf, het kwam ook uit onze huid!
De wolf verzwakte en Bram kon de Chupalosta met een hand al vasthouden. Hij had zijn ogen gesloten. "Het is gelukt...." Zei Bram gelukkig. Hij pakte mijn had vast maar ik gaf hem meteen een knuffel met de Chupalosta tussen ons.
Er was nu zo veel paarse stof dat ik Bram amper nog kon zien. Het laatste wat ik van hem zag was een glinstering... Een glinstering in zijn... Donker groene ogen!?
De paarse stof was zo dik als de ontploffing van De Vloek Van De Chupalosta. Het draaide om ons heen, maar daarna werd alles zwart voor mij.

Ik opende mijn ogen en keek recht naar het plafon van de kamer van Viridi. Ik ging overeind zitten en keek om mij heen. Ik zag Bram al glimlachend overeind zitten. Hij leefde! Ik leefde!
Deze keer zag ik het echt. Bram had groene ogen. Donkergroene ogen! Ik slaakte een gilletje van blijdschap en sprong met behulp van mijn vleugels naar Bram. Ik vloog hem dus letterlijk in de armen! "Het is gelukt! Bram, je ogen zijn zo mooi!"
Bram rustte zijn hoofd op mijn schouders. "Ik ben zo lang niet meer mezelf geweest, dat het een enorme shock is om plotseling wel mezelf te zijn. Mijn groene ogen... Ik had geen idee dat ik groene ogen had." Bram keek mij aan. Tranen verschenen. Ik had Bram eigenlijk nog nooit zien huilen en gauw drukte ik hem tegen mij aan. "Niet huilen, Bram! We hebben het super goed gedaan. We kunnen nu iedereen behandelen en de vloek verwijderen uit het universum. Iedereen zult ons vanaf nu lief hebben. We hoeven ons nergens zorgen over maken. Wij hebben alle informatie nodig om iedereen gelukkig te maken. Het wordt een hele klus, vooral bij Magnus, maar ons team is krachtiger dan de Chupalosta vloek!"
Opnieuw keek Bram mij aan en veegde zijn tranen weg.
"Je hebt gelijk. Ik ben ontzettend blij! Bedankt Bloeme. Zonder jou zal ik nog steeds, tot op de dag van vandaag, bij Magnus zitten."
Ik glimlachte. "Je had het verdiend, eerlijk!" Ik sprong uit bed met Bram gevolgd. We liepen de gangen door. Een moment zag ik mezelf weer in een spiegel, ik had mijn blauwe ogen ook terug.