Het Zwakke Punt

Met een emotieloze blik gluurde ik naar de wolf. Wat is de zwakke punt? De wolf draaide zich sierlijk om. Zijn krachtige gespierde poten met een mager lichaam. Een paar plukken grijze haren hingen aan zijn buik. Er was niets bijzonders aan het uiterlijk van de wolf. Het was gewoon typisch een wolf. Geen edelstenen, geen ijzer, geen vreemde plekjes... Alles leek normaal.
De wolf keek mij een ogenblik aan, maar ging toen zitten en keek ongeduldig en geïrriteerd om zich heen. Deze Chupalosta wilde duidelijk wat van mij, of beter, ons. Ik besloot het hem te vragen.
"Waarom doe je dit allemaal?" De Chupalosta richtte zijn oren op mij. "Het zit in het bloed. Wij willen de macht in deze rot wereld. "
"Wij?"
"Elke Chupalosta."
"De rotheid van de wereld valt bij de meeste anders wel mee. Hoor."
De Chupalosta grijnsde. "Zegt een meisje die 14 onschuldig opgesloten zat, neergeschoten werd, de vloek kreeg, beland in de martelkamer en als volgt zonder enig kennis over mij beland in een droom des doods. Hoe leuk is het nou?"
Ik staarde een tijdje naar de wolf.
"Ik weet niet beter... De wereld geeft ons toch heus niet teveel om te dragen?"
"Je gaat dood op 14 jarige leeftijd kind. Zonder ook maar iets supers beleefd te hebben. De wereld heeft je alleen maar rottigheid gebracht! Of wil je nou zeggen dat je genoten hebt van Bram? Hij is eerder een moordenaar dan een held voor je. Eerst Artesia en nu jij.... Zonde. Je had Magnus zijn gang moeten laten gaan!"
"Niet! Bram gaat mij helemaal niet vermoorden! Jij doet dat! En nu ik er zo over nadenk.... Jij hebt Artesia zeker ook vermoord!"
De wolf kwispelde voorzichtig met zijn staart. Hij keek mij grijnzend aan en kneep zijn ogen tot speeltjes. "Soms moet je de domme spelen om te overleven, maar jij zult altijd de slimme zijn." Begon hij. "Artesia zat in de weg van mijn macht. Ze leidde Bram zo vaak af dat ik hem niet goed genoeg onder controle kreeg. Bram weet niets van de dood van Artesia. Hij denkt dat ze vermist is, of verhuisd. Het is fijn om in zijn geest rond te dwalen. Je weet alles over diegene. Meer dat zij over zichzelf weten. Herinneringen kan ik verwijderen en dat soort dingen. Ik kan hem laten doen wat ik wil, voor een uur lang dan. En raad eens? Jouw geest ook."
"Dus de wereld is eigenlijk best goed voor je?"
De wolf gaf een vals lipje.
"Zeg NIET dat de wereld goed of leuk is! Nog een keer, en ik laat je de ergste pijn voelen!" Beet hij mij toe.
"Wow, rustig maar. Het leek alleen maar leuk om een eigen marionet te hebben." Zei ik zachtjes. Het zag er naar uit dat Chupalosta's echt de wereld rot vinden.
"Kun je Bram hier eigenlijk niet heen sturen dan?" Vroeg ik. "Ik heb geen toegang tot jullie in de dromen. Alleen toegang to mijzelf." Zei de Chupalosta eerlijk. "Dat houdt me toch niet tegen. Ik kan alles, jullie prutsen maar met jullie suffe straaltjes."
De wolf ging liggen. Hij leek zo pluizig en zacht zo. Net zoals de schatjes van Venusa, de Wolfgoissen.
Ik ging zitten en wachtte op een silhouet van Bram.

Ik wilde meer over de Chupalosta weten. Ik moest gewoon weten of er niet in de vacht van de Chupalosta een zwak punt zat.
"Ben je niet ontzettend zacht? Of hebben wezens dat niet door?" Vroeg ik voorzichtig. Ik wist niet hoe hij zal reageren op zo'n vreemde vraag. Ik wilde het gewoon weten.
De Chupalosta keek mij verbaasd aan, maar niet kwaad. "Je negeert het eigenlijk. Net zoals jij meestal je kleren negeert." Ik zag aan de toon van zijn stem dat hij het een verbazingwekkende vraag vond. Zijn staart kwispelde wel langzaam. "Is het een ergernis als ik mag aaien?"
De wolf leek nu echt verward. "Pfja. Denk ik." Zei het. Ik stak mijn hand langzaam uit. Ik bleef de Chupalosta in het oog houden of hij niet plotseling uithaalde. Misschien wist hij waar ik mee bezig was.
Ik legde mijn hand op zijn rug en gaf de wolf een aai. Hij begon meteen te kwispelen en vrolijk als een puppy lomp te bewegen. Je ging je toch niet doorgeven dat dit een zwak punt was? Ik kriebelde bij zijn oren. Het bleef een hondachtige natuurlijk.
De Chupalosta wandelde lomp over me heen en ging toen maar liggen op mijn schoot. Ik bleef hem aaien.

Na een lange tijd voelde ik een tik op mijn schouder. Ik draaide mijn hoofd om en keek Bram aan. "Bloeme!" Siste hij. "Het ligt op je!"
"Bram! Ja, volgens mij heb ik een zwak punt gevonden die de Chupalosta zelf ook niet wist. Liefde en goedheid." Fluisterde ik.
Bram kwam naast me zitten. "Je bent oké, dat is... Wonderlijk!" Bram raakte de wolf heel lichtjes aan. Veel te bang om hem te wekken.
"Altijd altijd." Suste ik. "Maar hoe gaan we hem verwijderen uit onze geesten?"
"Ik denk dat we het met zoveel liefde en vriendelijkheid gewoon moeten vragen. Het leuke van dit wezen is dat hij elke vraag beantwoord. Vooral als het blij is, maar begin niet over dat de wereld goed is, dan wordt je nog steeds verscheurd tussen zijn kaken, of zoiets." Bram knikte instemmend.
"Ik vraag me af hoe jij dit in een mini tijd te weten kan komen terwijl ik er jaren mee rond wandel. Jeetjemina. Hoe doe je dat toch?" Ik haalde mijn schouders op. "Volgens mij is het gewoon iets wat ik meedraag. Romances! Het is ons lotsbestemming. Het mooiste wat iemand kan krijgen, niet waar? Ik sta egoïstisch te doen. Sorry daarvoor Bram. Maar waar was jij?"
"Ik leek door een open plek te wandelen met geen einde. Het was vreselijk landurig, maar ik zag je zitten na een lange periode van tijd. Ik ben op je afgerent omdat je zat en ik dacht dat je gewond was." Bram gaf een zeldzame glimlach.

Ik grinnikte. "Houd die glimlach op je gezicht want ik ga hem wakker maken." Informeerde ik.