Day 'nd night

nee, dat was het niet, 'snachts kon ik niet slapen omdat ik altijd aan hem moest denken, ik kende hem nog maar net, maar toch voelde het aan, alsof ik hem al jaren kende, in een vorig leven ofzo, ik wist het niet, maar hij voelde zo vertrouwd aan, zijn lieve lach, zijn mooie ogen,...
's nachts dacht ik de hele tijd aan hem, ik stelde mij altijd maar opnieuw voor, hoe het zou zijn als ik hem constant bij me had. 'tzou geweldig zijn. Mijn leven zou opeens 100 x mooier zijn. Ik keek op mijn klok; 3 u het zou nog maar 5 uur duren voordat ik hem terug zag en ik hem helemaal voor mij alleen had, ik zou proberen die rondleiding zo lang mogelijk te rekken, zodat ik echt heel de dag samen met hem kan zijn, dat ik hem helemaal voor mij alleen heb.
Plots dacht ik dat ik toch wel een beetje geobsedeerd begon te worden, misschien moest ik afstand nemen? Nee, dat nooit, dat zou gewoonweg niet lukken. Hij is gewoon de ware voor mij. Vroeger dacht ik altijd; de onmogelijke liefde is de ware liefde, maar dat geloofde ik nu niet meer. Als hij er niet meer zou zijn, ik zeker niet. Ik keek terug op mijn klok; 5 uur. Het werd maar eens tijd dat ik ging slapen. Ik werd slaperig, ik keek nog eens hoe laat het was, 5 u 30; toen gingen mijn gedachten over in dromen, zalige dromen, dromen waarbij ik voor altijd samen zou zijn met Jeroen... Dromen waarvan ik hoopte dat ze zeker geen bedrog zouden zijn...