A bride for Christmas [Bill Kaulitz] 07

Plots hoor ik een bekende stem: "Hey, Jessie?"
"Owen?" Oh nee een van mijn 3 verloofden. "Heeey, gek dat ik jou hier tref." Ik sta op om hem een kus op zijn wang te geven.
Owen: "Ja inderdaad. Ik wou net vertrekken. Sandy vraagt of dat etentje doorgaat met Nieuwjaar." Bill heeft ondertussen opgemerkt dat ik met Owen sta te praten, maar hij blijft verder spelen.
"Tuurlijk!"
Owen: "Ok, fijn! Dit keer moet het lukken!"
"Vind ik ook!" De andere keren heb ik het telkens kunnen afwimpelen.
Owen: "Volgens de voorspellingen is er 90% kans op een etentje dan." Weermanhumor...
"Jah, zo is dat!" Ik probeer zo enthousiast mogelijk te zijn.
Owen: "Goed, tot dan!" Voordat hij vertrekt steekt hij nog een briefje van 5 doller in het glas dat op de piano staat.
Owen: "Mooi gespeeld."
Bill kijkt Owen even verbaasd aan en ik kan een kleine lach niet onderdrukken. Hij komt van achter de piano en zet zich weer aan de bar.
Bill: "Wie was dat?"
"Oh dat was Owen, een van mijn verloofden. Hij is getrouwd nu met een schat van een vrouw, Sandy."
Bill: "Nog een verloofde? Hoeveel heb je er gehad?" Ik drink even van mijn wijn.
"Die, Owen, Trent en Mike." Dan valt er een lastige stilte en Bill drinkt zijn glas wijn leeg.
"Eh ok, als je het goedvindt, ga ik de bestelling bevestigen. Dan mail ik je nog. Is dat goed?"
Bill: "Eh ja, goed." Ik neem mijn spullen bij elkaar en doe mijn sjaal om.
"Ik moet er vandoor. Je hoort snel van me."
Bill: "Weet je wat? Waarom zet ik je thuis niet af?"
"Ach, nee echt." Het was zo al ongemakkelijk genoeg. "Ik heb nog wat te doen hier en ik loop graag dus... ik loop wel." Voordat Bill nog iets kan zeggen ga ik weer de winkel in.


Bill pov.

De dag erna. Ik sta met de jongens aan een hotdogkraam.
"Drie keer! Ze is al drie keer verloofd geweest!"
Georg haalt zijn schouders op: "Wel dan zegt ze makkelijker ja. Ze heeft het al 3 keer gedaan."
"Ja drie keer te veel!"
Tom: "Begin je spullen in de tourbus al maar te verhuizen, Georg. Vier gerookte hotdogs. Eén zonder saus en extra zuurkool op de andere. Wat nemen jullie jongens?" Ondertussen betaalt Tom.
"Erg grappig."
Gustav: "Er is vast een reden waarom ze die andere kerels niet wou. Misschien deelden ze geen interesses. Wat vindt ze leuk?"
Georg: "Ik wist niet dat ik kool lustte tot ik Svetlana ontmoette." Ondertussen krijgen we onze hotdogs.
"We houden beiden van enge films."
Tom: "Natuurlijk, leer elkaar kennen bij The Exorcist. Dat is pas romantisch." Ik besluit Tom maar te negeren.
"Wat? zei je iets?"
Tom: "Nee hoor, veel relaties zijn op horrorfilms gebouwd. Echt."


Jessie pov.

Ik ben bij Bill in zijn flat, want ze kwamen vandaag alles leveren. Ik zit op de keukentafel voor de liftuitgang. Zo kan ik alles delegeren als de mannen uit de lift komen.
"Dat bijzettafeltje moet... ah daar bij het raam. Dank u! Oh en die doos hoort daar ook nog bij."
Bill komt langs de werkmannen naar mij toe.
"Hey, heb jij toevallig wat om aan de muur te hangen? Tekeningen of foto's?"
Bill denkt even na. "Nee, enkel Beaulieu's werk." Hij wijst naar het schilderij dat tegen de muur geleund staat.
"Ja, maar je vindt Beaulieu's werk niet mooi."
"Denk je dat het niet mooi zal zijn?" en hij kijkt mij vragend aan.
Gaat hij echt iets dat hij niet leuk vindt om naar te kijken ophangen in zijn leefruimte?
"Kijk Bill, ik vind dat kunst iets persoonlijks moet hebben. Het moet iets betekenen voor jezelf. Heb je geen familiefoto's, broers, zussen?"
Ondertussen plakt Bill alweer tegen de keukentafel omdat er een lading werkmannen met dozen moet passeren.
Bill: "Ik heb een tweelingbroer, Tom. Maar veel foto's hebben we niet. Heb jij nog broers of zussen buiten Vivian?"
"Nope, enkel ik en mijn ouders. Maar we hebben een goede band met elkaar." Ik sein enkele mannen waar ze hun dozen moeten neerzetten.
Bill: "Vertel eens, waar ben je nog mee bezig buiten ontwerpen? Wat doe je graag?" Hij leunt naast mij op de tafel.
"Ik doe vrijwilligerswerk in een hondenasiel."
"Echt?" Bill kijkt mij lichtjes verbaasd aan.
"Ja, dat is eigenlijk de enige manier waarmee ik mezelf kan tegenhouden om zelf een hond in huis te halen. Mijn zus is allergisch..." zeg ik met een beetje spijt.
"Ik ben zot op honden." Bill loopt nu rond de tafel en zet zich op zijn hurkje. Hij haalt een doosje boven.
"Ja vooral, dat kan ik zien aan je huisdiervrije flat." en ik trek even een scheve glimlach.
Bill glimlacht terug. "Nee echt, ik hou van honden." Hij haalt een foto uit het doosje. "Hier." en Bill geeft me de foto.
"Wat is dit?" en ik neem de foto aan. Op de foto staan een schattige kleine Bill en zijn hond. Een labrador denk ik.
Bill: "Je vroeg of ik familiefoto's had. Wel dit is het. Enkel ik en mijn hond scotty."
"Haha, best wel schattig." zeg ik eerlijk.
Bill glimlacht: "Het was een geweldige hond. Echt waar."
De mannen van de verhuiswagens komen nog met wat papieren langs die Bill moet ondertekenen. Er mist nog iets. De lampen? Waar zijn die gebleven?
"Ik ben er zeker van dat de lampen moesten geleverd worden bij deze bestelling. Ik zal eens bellen en horen of die er vandaag nog doorkomen."
"Kijk, ik moet nergens naartoe en als jij verder niets te doen hebt, kan ik altijd snel achter eten. Dan eten we iets terwijl we wachten op de lampen? Wat eet je graag? Suchi, chinees?" vraagt Bill.
Ach waarom niet: "Ehm ik heb wel zin in een hamburger."
"Echt?" Bill lijkt blij verrast. Is het echt zo onwerkelijk dat een vrouw ook eens graag een vettige hamburger eet?
Bill: "Ok, ik haal wel twee cheeseburgers dan. Er is een kraampje op de hoek van de straat. Ik ben meteen terug, doe maar alsof je thuis bent!" Hij grijpt zijn jas en sleutels en loopt de deur uit. Ik bekijk de foto nog eens, van de kleine Bill, die ik nog steeds vastheb. Best wel vertederend eigenlijk.
Bill komt terug met de hamburgers en we zetten een ouderwetse, zwart-witte horrorfilm op, het licht gedoofd.
Bill: "Oh dit deel is goor..."
"uhu", en ik werk nog wat frietjes naar binnen die bij de hamburgers zaten, "seg wat denk je van een piano in de hoek van de kamer?"
Bill: "Hmm, ik speel niet echt veel."
Ik trek een wenkbrauw op. "Ach komaan! Ik heb je gisteren horen spelen en het was echt goed!"
Bill glimlacht oprecht. Bill: "Dank je."
"Graag gedaan."
Bill: "Vroeger speelde ik met kerstmis altijd kerstliedjes en zongen we met de hele familie. Tot de scheiding. Daarna werd kerstmis anders."
"Dat moet hard geweest zijn. Bij wie vierde je dan kerstmis?"
Bill: "Dat hing af van de beslissing van de advocaten."
"Hazo."
We worden weer in de film gezogen terwijl Bill nog wat van mijn frietjes steelt. Een eng stuk speelt zich af. Achter het hoofdpersonage komt een duister figuur dichter en dichter. Als ze wordt vastgegrepen, horen we plots een harde bonk achter ons. We gillen allebei en veren wel een halve meter omhoog van het verschieten. Achter de zetel zien we een man staan met dozen.
Bill: "De lampen..." We schieten in de lach en er vallen nog wat spullen van de tafel die we hadden omgestoten.
Blijkbaar zaten we zo in de film dat we hem niet eens hebben horen binnen komen.


Ziezo! Hopelijk vonden jullie het fijn!