Hs7

Caleb pakt me ongemakkelijk bij mijn heupen en ik gooi mijn armen over zijn schouders, maar zoals een paar meisjes doen leg ik mijn hoofd niet op zijn borst maar blijf ik met mijn hoofd omhoog staan, ik riskeer nu zoveel! "Dus... hoe vind jij het feest tot nu toe?" vraag ik aan Caleb, hij kijkt me verrast aan en zegt "Oh, niemand start zomaar uit het niets een gesprek met mij, je bent de eerste hier. Maar om antwoord op je vraag te geven, ik verveelde me nogal." "Verveelde?" zeg ik. "Ja, totdat je een gesprek begon." zegt hij terwijl hij een beetje rood word. "Ik verveelde me ook nogal, dezelfde reden als jou." zeg ik kort. We hebben daarna nog een lang gesprek totdat... Mark en Edgar ruzie krijgen en naar een voetbalveld lopen dat ernaast ligt. Ik en Caleb blijven verveeld staan. Alsof ik zin heb om zoiets saais te zien! Caleb denkt blijkbaar hetzelfde want hij gaat op een kruk zitten en wenkt me. Ik ga naast hem zitten en hij vraagt aan mij "Kyky, zijn wij vrienden, ik bedoel, we hebben het net gezellig gehad en ik vraag me nu af, zijn wij nou echt vrienden?" "Ja, natuurlijk!" zeg ik en ik begin te lachen.

Dan komt Mark terug, hij ziet er uitgeput uit en iedereen verdeelt zich over de stoelen als Mark mij apart neemt. "Kyky, ik kan me niet meer inhouden, of jij vertelt Caleb dat je hem leuk vind of ik doe het." Ik kijk hem aan met zo'n blik van: Mark waarom, waarom? Hij kijkt me vragend aan en ik zeg "het maakt me niet uit wat jij doet maar ik zeg niets." "Oké, Caleb!!!" roept Mark en Caleb komt aangelopen. "Waarom schreeuw je zo, je kan toch ook gewoon naar me toe lopen?" zegt hij. Ik probeer weg te lopen maar Mark pakt me bij mijn arm en trekt me terug. "Caleb, Kyky vind je leuk, ze is verliefd op je." zegt Mark. Ik kon hem wel een stomp in zijn gezicht geven. Caleb kijkt me met grote ogen aan en ik stamp op Marks voet zodat hij me loslaat en dan begin ik te rennen, weg van het feest.

"Kyky, wacht!!!" Calebs stem, ik draai me om en zie Caleb hijgend staan. Hij moet me helemaal gevolgd zijn! "Wat is er?" vraag ik. "Ik vind jou ook leuk." zegt Caleb en dan drukt hij een kus op mijn mond. Ik voel mijn hoektanden groeien en mijn ogen worden rood. Ik draai me om zodat Caleb het niet ziet en sla mijn hand voor mijn mond, ik heb nog geluk gehad! "Ik moet gaan, doei!" roep ik terwijl ik wegren. Een verbaasde Caleb achterlatend.

Als ik bij de Japanse buurt aankom en de deur van mijn kamer heb dichtgesmeten, ga ik er met mijn rug tegenaan staan en laat ik mezelf naar onder zakken. Ik begin te huilen zonder tranen als er geklopt word. "Wie is daar?" roep ik hopend dat diegene mijn snikken niet heeft gehoord. "Ik ben het, kan ik binnenkomen." hoor ik Marks stem, ik zucht opgelucht en maak de deur open. "Waarom kijk je zo verdrietig?" vraagt hij. "Omdat ik dankzij jou Caleb net bijna heb gebeten!" roep ik boos. "Ik heb me net op tijd kunnen omdraaien en kunnen wegrennen." zeg ik als ik weer begin te snikken. Mark troost me en zegt "sorry, ik had het niet mogen doen." "Het is jouw schuld niet als ik niet was gestopt, had hij niks gezegd, mij niet gekust en had ik hem niet bijna gebeten." zeg ik. "Maar het is dus waar, hij vind je leuk?" vraagt Mark nieuwsgierig. "Ja, hij vind me leuk en als je dat zo zegt lijk je enorm veel op de managers, die doen dat ook altijd zo." Mark stameld echt niet als ik zeg "en het is me heus wel opgevallen dat je Nelly leuk vind hoor, jammer dat ze weggaat." "Ja, dat vond ik ook." zegt hij verdrietig. Dan gaat de bel. "Kyky, ben je daar?!?" "Dat is Caleb wat moet ik doen." fluister ik naar Mark. "Maak nou maar gewoon open." fluistert hij als hij naar de badkamer toe sprint. Ik maak de deur open en zeg "hoi, Caleb sorry van net, vat het alsjeblieft niet verkeerd op want ik vind je heel leuk maar... maar..." "Maar wat?" vraagt hij door. "Ik... Ik ka het niet." zeg ik dan, ik kan niet bekennen dat ik een vampier ben... niet tegenover hem. "Wat kan je niet? Vertel het me want nu wil ik het weten." zegt hij resoluut. "Sorry, het is een geheim. Niemand weet het en dat wil ik graag zo houden en ik zou het fijn vinden als je me wilt geloven als ik zeg dat ik echt heel veel van je hou, maar als ik nu heel even alleen kan zijn." Hij knikt en zegt "Oké, maar je komt morgen wel gewoon?" "Ja, belooft." zeg ik. Hij knuffelt me en ik sta daar weer met rode ogen en vlijmscherpe hoektanden als ik naar achter stap me snel omdraai en zeg "tot morgen." Daarna smijt ik de deur snel dicht en komt Mark "hoe ging..." hij kapt zijn zin af als hij mij hoektanden ziet en ogen. "Ze willen niet meer terug ik heb net iets verrekt en mijn boeken zitten nog allemaal ingepakt." roep ik in paniek. Waarna we beiden gaan zoeken in mij tas.

"Hoe groot is jou tas wel niet?" "Dat is een toverspreuk, maar zoek nou verder!" roep ik. "Hebbes!!!" roept Mark triomfantelijk en hij houd een boek omhoog. Ik zoek de juiste pagina en ingrediënten bij elkaar als Celia binnenkomt. Ik deel met haar een kamer en als ze mij ziet zitten met mijn hoektanden begint ze te gillen. Ik schiet ook in de stress en zeg "Mark kun jij het haar uitleggen." Als ik snel mijn hoektanden genees en Mark meehelp met uitleggen. Hoe zal zij hierop reageren...