Hs7 Kyky

Ik word om half zeven gewekt door Xavier, hij is al helemaal aangekleed en heeft zelfs zijn schoenen al aan! "Maak je maar klaar om door de gangen te rennen dan haal ik vier bakken met water, ik moet twee keer lopen maar dat geeft niet." En hij schiet weg. Ik kleed me aan als ik zie dat Mem toch maar bij Torch in bed is gaan liggen. Voor de ULTIME REVENGE moet ook ik een paar foto's maken. En dat doe ik net op het moment dat Xavier weer binnen komt. "Wat doe je?" vraagt hij zachtjes. "De ultime revenge natuurlijk, schattige foto's en die aan iedereen laten zien. Ik stuur ze door." En weg waren ze. Verder stonden er nog vier bakken water in de kamer waar letterlijk de ijsklontjes in ronddreven. "Ik pak Torch, pak jij Mem?" vraagt Xavier. Ik knik en... SPLASH. "AAH!!!" Mem en Torch schieten overeind als ik en Xavier de gang in schieten richting de eetzaal.

Als we in de eetzaal aankomen, komen Mem en Torch achter ons aangerend. Ze stoppen (nog steeds doorweekt) als ze Vader zien staan. "Mem, Torch ga jullie nu direct omkleden en kom ontbijten, Kyky en Xavier zijn tenminste mooi op tijd." zegt Vader. Ik zie dat Torch en Mem ons vernietigend aankijken (WOW, dat gebeurt de laatste tijd vaak) en daarna lopen ze weg. Ik en Xavier eten lonely aan de tafel van Genisis als Prominence komt binnenwandelen, iedereen praat over Mem en Torch. Ik en Xavier kijken elkaar triomfantelijk aan als Mem en Torch de kamer binnen komen lopen en net zo hartelijk begroet werden als ik en Xavier gisterochtend werden. Ik en Xavier liggen in een deuk als Mem en Torch niet weten waar iedereen het over heeft. Totdat ze naar ons kijken en doorhebben wat er aan de hand is. Ze lopen op ons af en ik en Xavier vluchten naar voetbalveld 7 waar Vader al staat te wachten.

Als de rest van Prominence er is vertrekken we in een flits. En daar staan we op het voetbalveld van Raimon, ik en Xavier sneaken weg en volgens mij heeft Jude dat gezien, want hij kijkt argwanend onze kant uit!!! Ik ga naast Xavier op de grond zitten en de wedstrijd begint. Ik zie dat Mem in tweestrijd is en daardoor zich dus niet kan concentreren. Ze word gewisseld en daar klinkt het fluitje van de eerste helft. Bijna heel Raimon ligt plat, alleen de wissels en Mark niet. De tweede helft... tja... ik weet niet wat er gebeurd want ik kijk alleen naar Xavier. Dan klinkt het eindsignaal. Ik loop het veld op, heel Raimon kijkt me met open mond aan terwijl ze over me fluisteren. "Waar komt zij vandaan?" "Wat doet ze hier?" Ik voel me net een verrader als Xavier bemoedigend mijn hand vastpakt en me meetrekt naar Prominence. Ik kan nog net een keer voorzichtig zwaaien voordat we verdwijnen en terugkeren naar voetbalveld 7.

"Ze haten me allemaal." zeg ik als ik samen met Torch, Mem en Xavier terugloop naar onze kamer. "Welnee, je moet gewoon iets vaker wat van je laten horen en je kwam super onverwacht waardoor ze verrast werden." zegt Mem. Ik zucht en pak mijn telefoon. Ik tik het nummer van Jude in omdat ik weet dat hij rustig blijft, of ja, dat hoop ik.
(telefoongesprek tussen Jude en mij)
Jude: Hallo met Jude.
Ik: Hallo met Kyky. Kun je de telefoon op luidspreker zetten zodat iedereen kan meeluisteren.
Jude: tuurlijk wacht even. *klik*
Ik: jongens, sorry ik had wat vaker iets van me moeten laten horen, ik snap het als jullie boos zijn maar ik hoop dat jullie me kunnen vergeven.
Mark (die erdoorheen schreeuwt): vergeven en vergeten.
de rest van Raimon: ja, we kunnen niet eeuwig boos blijven.
(als het een drukte van jewelste word zet Jude de telefoon van luidspreker af)
Jude: bel je iets vaker want we missen jullie hier behoorlijk en we doen er alles aan om jullie te redden.
Ik: ik ben zo blij dat jullie me willen vergeven en ja, ik neem vaker contact met jullie op.
Jude: *tikt af*

Ik stop mijn telefoon opgelucht weer terug in mijn zak. "En wat zeiden ze?" vraagt Mem. "Ze vergeven me." antwoord ik. "Ik hoop dat ze mij ook willen vergeven." "Hoezo dat?" "Omdat wij overmorgen weer tegen ze moeten spelen!" roept Mem. "Raimon had toch gewonnen?" vraag ik verward. "Nee, wij hebben gewonnen." zegt Torch geïrriteert. "Sorry ik was er niet helemaal bij met mijn gedachten." "Nee, dat merken we. Je was vast en zeker aan het denken aan Xavier, ook al zat hij naast je." Ik word rood als Mem en Torch tegelijkertijd de deur uitlopen en ons alleen achterlaten. "Kyky, is het waar dat je mij leuk vind?" vraagt Xavier dan onverwacht. "Uhmm... misschien... uuhm.... ja, heel erg!" het is eruit voor ik er erg in heb en dan... Xavier pakt me bij mijn schouders en ik zie zijn gezicht naar die van mij komen... gaat het dan nu gebeuren... en dan... dan kust hij me. Het is het fijnste gevoel dat ik ooit heb gehad, alsof er duizenden vlinders door mijn buik fladderen. Hij trekt zijn hoofd terug en vraagt: "Kyky.. tja.. euhm.. wil je met me?" Waarna ik snel knik en hij me een kus op mijn wang geeft. Is dit wat mensen bedoelen met het gevoel verliefdheid, want dan hoeft het van mij nooit weg te gaan.