Hoe het begint

“Wacht even!” Yana rent achter de twee jongens aan. “We mogen niet zomaar weggaan! We moeten het eerst zeggen tegen de leiding en dan nog mogen we niet het terrein verlaten. Als we hier verdwalen, weet niemand waar we zijn en komen we nooit meer terug!”
“Ach, welnee!” sputtert de oudste jongen tegen. “Ik ga maar een klein stukje verder kijken. We hebben nu toch vrije tijd? Dan mag je heus wel even rondlopen! Ik weet zeker dat de andere kinderen dat ook weleens doen!”
“Maar Ian...”
De andere jongen lijkt het ook niet met haar eens te zijn. “We zijn echt op tijd weer terug, toch?”
Het meisje kijkt om zich heen. “We zijn al bijna in het bos! Straks zien ze ons niet meer...”
De jongens luisteren al niet meer en zijn doorgelopen. Yana zucht en begint te rennen.
“Je hoeft niet mee, hoor!” zegt Ian.
“Iemand moet toch...”
“Wow...”
De twee andere kinderen kijken voor zich. De jongste van de drie staart voor zich uit. Als ze zijn blik volgen, zien ze een eindje verderop een felblauwe lucht. Met ander weer zou het niet opvallen, maar de rest van de lucht is donker en grijs.
Zonder elkaar zelfs maar aan te kijken, lopen ze verder. Ze blijven lopen tot Yana zich langzaam weer realiseert wat ze aan het doen zijn. “Hé, wacht, jongens... Nu lopen we juist verder weg van het zomerkamp.”
“Nou en?! Ik moet weten wat dat is. We zijn er al bijna!”
Ze kijkt naar de andere jongen, maar die blijft Ian zwijgend volgen. Pas als zij sneller gaat lopen en Ian begint te rennen, grijnst hij en rent hij Ian voorbij. “Jullie krijgen me toch niet!”
“O, Ian, kijk nou wat je doet! Jongens!”
De achtervolging duurt niet lang. Ze heeft de woorden nog maar net uitgesproken of ze stoppen al. Yana rent om de bosjes heen en ziet hoe de blauwe lucht vlak voor haar zweeft, gewoon tussen de bomen, als een niet ingelijst schilderij. De jongens staan vlak voor haar. “Het lijkt wel een portaal,” vindt Ian.
Ze is zo druk bezig met de lucht dat ze niet op tijd kan stoppen en ze de jongens omverduwt. Alle drie vallen ze voorover door de blauwe lucht.