H17: Kyky

De volgende ochtend
Tring...tring... Ik kijk op mijn telefoon en wat ik dan zie is erger dan mijn ergste nachtmerrie. Er staat: Ben binnen 1 maand op Alius Academie, Mount Fuji, en neem Raimon mee voor een wedstrijd. Anders doen we Jude iets aan. Wat is er toch mis met die gasten waarom willen ze altijd iets of iemand iets aandoen?

Ik ren alweer als een angstige kip door de gangen maar deze keer met de boodschap "WE MOETEN NU NAAR MOUNT FUJI!!!" Deze keer is het Nathan die me vastgrijpt en zegt: "ik denk dat we maar naar de woonkamer terug moeten." dus met alweer het hele team achter me aan lopend lopen we naar de woonkamer.

Als ik iedereen het bericht heb laten zien komt de coach binnen die zegt: "we gaan naar Okinawa." "We hebben daar iets gehoord van een Vlammenspits en we hebben zo'n vermoeden dat het Axel is!" roept Celia er blij achteraan. "Maar lees dit." zeg ik tegen de coach. "Maar als we eerst naar Okinawa gaan en daarna naar Mount Fuji, dan komen we te laat." zeg ik. "Dat lukt wel." zegt de coach en als ze door de deur loopt zegt ze: "iedereen spullen inpakken, we vertrekken over een half uur." "Maar..." zeg ik tevergeefs. "Kyky, laat het voor nu maar even rusten ik weet zeker dat die twee niet in zeven sloten tegelijk lopen." zegt Mark. "Maar als we te laat zijn zorgt Alius ervoor dat ze dat doen!!!" Nathan pakt me bij mijn schouders als ik op Mark af wil stappen en zegt: "hij bedoelt het niet verkeerd maar je kunt nu toch niets doen." "Maar we kunnen toch eerst naar Mount Fuji en daarna naar Okinawa?! "Maar met Axel erbij is het team vele malen sterker." zegt Mark. "Ik vraag me af wie die Axel is." zegt Shawn. Ik pak mijn telefoon en zoek een foto op. "Dit is het team voordat jij erbij kwam, daar zit Axel." zeg ik. "Maar we moeten nu echt onze spullen gaan inpakken, anders komen we te laat." roept Mark en hij rent weg. Ik loop hoofdschuddend achter hem aan.

Als we allemaal onze spullen hebben ingepakt gaan we in de bus zitten. Ik ga maar naast Shawn zitten omdat we anders beiden zo lonely zijn en ik ben echt heel erg tegen lonelyness. "Maak je niet zo druk het komt wel goed" zegt Shawn kalm, waarop ik opgefokt reageer: "dat kunnen jullie wel allemaal zo mooi zeggen, maar het is wel mijn tweelingzus die daar zit." En mijn vriendin." En mijn vriendje." Ik kijk Shawn aan met zo'n en-wat-had-je-dan blik. Hij kijkt terug met een best-wel-veel blik waardoor ik in de lach schiet.

Als we een week later in Okinawa aankomen springen we allemaal blij de bus uit, of...tja... eigenlijk allemaal op mij na. Ik loop de bus uit en vraag "moet dit?" "Jaha!" krijg ik van het hele team. "Niet meteen zo agressief." zeg ik waardoor iedereen in een deuk ligt. Dan gaan we trainen.

Als we al een half uur trainen en ik even niet oplet schiet ik de bal richting zee waardoor ik een jongen met roze haren van zijn surfplank afschiet!!! "Hey, wie schoot deze bal?!?" zegt hij als hij komt aanlopen. Het hele team wijst mij aan en ik zeg: "het spijt me, ik lette niet helemaal op." "Het geeft niet kleine meid, de golven geven me soms een hardere aanpak." zegt de jongen. Ik denk oké bij mezelf als hij verder gaat met vertellen "ik ben Hurley." "Hoi, ik ben Kyky." zeg ik. "Heb jij hier misschien gehoord van een Vlammenspits?" vraag ik. "Nee, nooit van gehoord, Hoezo?" "We denken dat het onze vriend Axel is!" roept Mark enthousiast. "Dat is Mark hij is altijd veel te hyperactief." zeg ik waardoor Mark me boos aankijkt. "Waarom lopen jullie niet mee naar mijn school?" vraagt Hurley. "Ja, goed idee!" roept Mark en zo zijn we allemaal gedwongen om mee te gaan. "Ik vraag me af hoe het nu met Jude en Mem gaat?" zeg ik. "Het zal wel goed gaan, laat het gaan!" roept iedereen in koor, terwijl Hurley me raar aankijkt.

Als we eenmaal de ronlijding hebben gehad, ben ik best wel blij dat we zijn meegegaan het was prachtig. Dan komt Alius opeens binnenstormen. Houden die gasten dan nooit op? "We verwachten jullie over een half uur in de Arena." zegt Torch waarna ze meteen weer verdwijnen. Rare mensjes, waarom kunnen ze niet gewoon een berichtje sturen of zoiets?! Maar iedereen rent al naar de arena. "Dus tja, er zit niks anders op dan mee gaan.

Eenmaal in het stadion zit er al een super groot publiek, mijn oog valt op een jongen met een oranje kap... Ik denk dat ik hem herken, maar waarvan? Dan komt Alius het veld op en begint de wedstrijd. Als iedereen uitgeput is zie ik de jongen weglopen... Vreemd.

Eenmaal in de pauze is iedereen doodmoe, dit gaan we verliezen als er geen wonder gebeurt, dan komt Hurley aangerend "Hey, gasten ik doe mee!!" Niet het wonder waar ik op hoopte maar het is iets. Dan komt de tweede helft. Hurley's Tsunami Hengst heeft geen effect en binnen de kortste keren ligt ook hij op de grond. Op het moment dat Mark ook lijkt te gaan zwijken komt de jongen met de oranje kap het veld op gesprongen. Hij gooit zijn kap af en... "AXEL!!!" roep ik luid. Kijk, dit is nou het wonder waar ik het over had.