Attack

De gestalte sluipt verder, en observeert mijn honden goed. Jezus, ik hoop dat Nala en Tex sterk genoeg zijn,ze mogen nog niet doodgaan! Opeens zijn de ogen op mij gericht,okay,ik probeer onzichtbaar te worden. Het lukt niet echt met mijn felblauwe broek en T-shirt. En camouflage met aarde en modder zie ik al zeker niet zitten,de aarde is kurkdroog. Opeens zie ik vanuit mijn ooghoeken een witte schim naar voren razen en met een perfecte balerina sprong op de rug van het gedrocht dat mij aanvalt komen. Instinctief wil ik opstaan om Tex te helpen. Tex bijt zich hard vast in het nekvel van de aanvaller,en trekt zich niets aan van de tanden die naar hem happen. Nala blijft vlak naast mij staan,als een bewaker.'Tex!,'screeuw ik uit als de kaken zich sluiten om zijn achterpoot en hem wegslingeren. Ik kruip naar hem toe en voel dat hij nog leeft. Naast hem ligt een stok. Ik grijp de stok vast en leg Tex vlak naast mij. Mijn blik wendt zich af naar Nala. Ik zie haar als een dolle stier op mijn aanvaller afstormen. De wolf alias de aanvaller is duidelijk uit het veld geslagen de spierkracht en de snelheid kan hij blijkbaar niet bevatten,want hij wordt door Nalas kracht en snelheid 10 meter naar achter gekegeld. Ze rent naar hem toe en bijt hard in zijn schouder. Opeens wordt ze opgetild en zie ik weer die knappe jongen staan. Hij tilt Nala op alsof ze een pluimpje is en slingert haar weg. Ik trek de stok mij en Tex naar Nala en ziet dat ze ook nog leeft. Plots wordt ik door razernij bevangen sta op en storm met mijn stok op de jongen af. Als ik mijn stok wil laten neerkomen stuit hij plots op een onzichtbare wal. Als ik die "onzichtbare wal" beter bekijk blijkt het de hand van de jongen te zijn. Mijn stok trilt en kraakt dat voorzichtig om. Ik werp die stomme *piep piep piep piep* stok weg en besluit om hem op de vuist te gaan. Voor ik mijn hand kan op tillen wordt ik de lucht ik gehesen,terwijl ik al spartelend mijn vuisten laat neerkomen waar ik kan. Tot mijn grote paniek wandelen(allee wandelen)we het bos in. Ik sta zelfs te trappen met mijn voeten. Een beetje verder bij een open plek. Huilt hij net als een wolf in mijn oor. Opeens wordt het gehuil beantwoord. Ik vraag aan hem:'ben je klaar?' Hij:'ja hoezo?' Ik:'dankzij je gehuil recht in mijn oor,heb ik hoofdpijn. Heb je toevallig een aspirine?'