You & I

Ongelofelijk dat iedereen mee geholpen heeft. Zelfs Kim en Will, van Harry's management, hebben geholpen om de bruiloft te regelen. Nu heb ik het een week zonder Harry moeten doen. Daar staat tegenover dat hij over een paar uur toch echt mijn man is. Ik kijk omlaag naar de verlovingsring om mijn vinger. Welke ik alleen af doe voor het zwemmen, of als ik onder de douche ga, en stop ik het dan veilig in een doosje. Anders ben ik veel te bang dat ik het kwijt raak.
"Straks in de kerk zie je Harry," zegt mijn moeder.
Mijn haren worden door niemand minder dan Louise Teasdale gedaan. Wat eerst heel de nacht in de krulspelden heeft gezeten, maar het resultaat mag er zijn en heeft Louise het half opgestoken. Daardoor hangt de rest in krullen over mijn rug. "Perfect," mompelt de vrouw en heeft ze eerst mijn make up gedaan.
Door geklop op de deur, doet mijn moeder open en komt Gemma naar binnen. "Een cadeautje van Harry voor je," glimlacht ze.
"Wat het ook is, het is niks met het feit dat hij straks echt mijn man is," laat ik haar weten en krijg ik een platte witte doos met een rood lint eromheen. Nieuwsgierig maak ik het open en kijk ik sprakeloos naar een prachtig mooie tiara.
"Weet je dat wel zeker," lacht Gemma naar me en haalt de de tiara uit de doos. Wat ze overhandigt aan Louise.
Tevreden humt de blondine wat en zet ze het in mijn haren vast. "Ik wist wel dat hij zoiets zou doen," grijnst Louise en doet ze een paar stappen naar achteren. "Oké, en nu in de jurk en dan zet ik de sluier bij je vast."
Ik kan alleen maar knikken en trek ik mijn ochtendjas uit, die ik over mijn lingerie aan had. Vervolgens wordt ik in mijn jurk geholpen en maakt mijn moeder het weer voorzichtig vast op mijn rug. Waardoor ik in de spiegel kijk en gaat mijn blik omlaag over de jurk. Nog even en dan ziet Harry de jurk ook. Bij het idee dat ik hem straks in de kerk zal zien, in een zwart pak, bezorgt me al weke knieën en ben ik erg blij dat we voor een normale plechtigheid hebben gekozen. Geen zelf geschreven belofte maar gewoon de dominee herhalen en ja zeggen.
"Waag het niet om te gaan huilen, Gina," hoor ik opeens van Louise.
Even zucht ik diep en in een poging om de tranen tegen te houden. "Ik doe mijn best."
Alsof het genoeg is, moet ik gaan zitten en laat mijn moeder de twee kousenbanden zien. Waarvan Harry, als we eenmaal getrouwd zijn, er een van uit moet trekken bij me. De ander is weer voor de huwelijksnacht. Voorzichtig schuif ik de dunne band eerst over mijn been omhoog naar mijn bovenbeen en daarna de ander. "Dank je mam." Meer omdat het de kousenband is van haar.

Eenmaal bij de kerk, wacht Kim ons op en staat mijn vader naast haar. Waarvan Kim echt een grote hulp is. Zij heeft me bijgestaan met dingen te regelen voor de bruiloft, terwijl Harry op tour was. Samen met mijn moeder, Anne en Gemma. Emily en Gemma zijn mijn getuigen en is Emily mijn beste getuige. Net als dat ik weet dat Harry mijn broer weer gevraagd heeft om zijn beste getuige te zijn.
"Oké, zo eerst Emily naar voren dan Gemma en daarna jij, Gina," instrueert Kim ons.
Ik knik van ja en omhels ik voorzichtig mijn vader. "Dank je dat je toch gekomen bent."
"Voor jou altijd," antwoord hij en kust hij mijn wang. "Je grote dag."
Kim schraapt nu duidelijk haar keel. "Ja, moeders, naar je plek. Gina, jij wacht hier op een teken van mij. Samen met je vader." Daarna is ze even weg en wacht ik.
Met elke minuut die verstrijkt, lijkt het aan te voelen als een eeuwigheid en ben ik bijna op van de zenuwen. Als alles maar goed gaat. Straks tijdens de plechtigheid. Dat de taart op tijd is op de feestlocatie. De bedankjes. Oh god, straks zie ik Harry in een zwart kostuum. Het zweet breekt me bijna aan alle kanten uit. Nog even en ik krijg een trouwring om mijn vinger. En kan ik de trouwring bij Harry omdoen.
"Gina," hoor ik Kim opeens.
Om gelijk klamme handen te krijgen en wrijf ik even in mijn handen. De orgel begint nu ook te spelen en gaan de deuren voor me open.
"Het gaat goed, Gina, dat zul je zien," fluistert mijn vader en lopen we langzaam over het gangpad naar Harry en de dominee.
Mijn ogen zoeken gelijk naar Harry en dan zie ik hem. In een schitterend zwart kostuum, wit overhemd en een kleine rode roos aan zijn colbert gespeld. Alsof hij mijn zuurstof en aandacht naar zich toetrekt en lijk ik een soort rust momentje te vinden. Tegelijk dat ik met elke stap de vlinders in mijn buik voel, die als een wervelwind tekeer gaan. Het gelukkige gevoel dat me het idee geeft dat ik de wereld aan kan. Alle emoties worden me bijna te veel en glimlach ik toch. Wat naar mijn gevoel behoorlijk dwaas lijkt want ik kan tegelijk wel huilen van blijdschap. Dan, voor ik het weet, sta ik opeens naast Harry en doet hij zelf de sluier naar achteren.
"Geachte dierbaren, vandaag zijn we samen gekomen om...," begint de dominee en kijk ik steels naar Harry. Om te zien dat er iets bij zijn ooghoek glinstert. Tranen, om mij zo te zien? "Als er iemand tegen dit huwelijk is, laat hem dan nu spreken of zwijg..."
Gelijk wordt het stil en kan je een speld horen vallen.
"Nee, het wordt tijd," lacht Louis opeens maar wel met rode wangen. Aangezien iedereen nu naar hem kijkt. Ook de rest van zijn vrienden zitten aan zijn kant en lijken ze allen even blij te zijn voor ons. Nu wordt er gelachen en knikken sommige. Bijna alsof ze het met Louis eens zijn.
Gelukkig neemt de dominee het weer over en voel ik een blos opkomen.
"... Dan verklaar ik u man en vrouw. U mag de bruid..."
Harry legt zijn handen om mijn gezicht en geeft hij me een tedere, lichte en lieve kus op mijn lippen. Om vanzelf een arm om zijn nek te leggen en tikt zijn tong tegen mijn lippen. Waarbij ik mijn lippen vaneen doet en verkent hij op een lieve manier mijn mond. Tegelijk dat zijn hand lichtjes mijn hals streelt. Voor slechts een seconde, die weer een uur lijkt te duren, vervaagt alles om me heen en ben ik alleen met Harry. Eerst mijn vriend, daarna mijn verloofde en nu is hij mijn man. Kort wordt ik opgetild en liggen zijn armen om me heen. De zoen nu verbrekend en leg ik mijn hoofd op zijn schouder.
"Je bent nu echt de mijne," glimlacht Harry met een verliefde blik in zijn ogen. "Je ziet er echt beeldschoon uit, prinses."
Opnieuw dat ik hem knuffel. "Jij ziet er ook knap uit." Net als dat ik een hand door zijn haren haal. Wat nu overigens een stuk korter is maar toch net lang genoeg dat ik mijn haren er doorheen kan halen.

Als we op de feestlocatie zijn, is de muziek al te horen en lopen we, samen met Kim, naar achteren waar de taart zou moeten zijn. Kim loopt net een paar stappen voor ons en Harry laat me nauwelijks los.
"Ik kan niet wachten tot vanavond. Alleen jij en ik," fluistert hij met een glimlach. Ook om me tegen hem aan te trekken en legt hij zijn arm om mijn schouders.
Om hem slechts aan te kijken met een brede glimlach op mijn gezicht.
"Harry, Gina, met de taart is alles in orde," komt Kim er tussen.
Daardoor kijk ik naar haar en de taart op de tafel. "Hij blijft prachtig, lieverd." Kort kijk ik naar mijn man.
Hij knikt vanzelf. "Er is maar een iets dat die taart overtreft en dat ben jij zelf, schat. Je bent nu mijn vrouw."
"Mmhm, straks als de taart aangesneden is, komen eerst de tradities dat jij bij haar de kousenband uit moet trekken, en dat Gina haar boeket mag gooien," verteld Kim. "Tegelijk snijden ze dan de taart verder aan en verdelen het over de tafels."
Harry's groene ogen glinsteren meteen bij het idee dat hij half onder mijn jurk mag komen. "Echt alleen de kousenband?"
"Harry," stoot Kim dan ongelovig uit. "Serieus, je hebt haar maar een week niet gezien."
"Ehm, dat denk je maar. Af en toe wel via Skype," reageert hij.
Kim houdt haar handen in de lucht ter verdediging. "Ik geef het op met jou. Laten we de zaal in gaan. De taart gaat nu ook naar binnen."

Nog geen tien minuten later hebben we de taart aangesneden, en zijn er wat foto's van genomen. Net als dat we elkaar het eerste hapje gegeven hebben. Gezien er een stoel in het midden staat van de dansvloer, en weet ik wat er gaat gebeuren. Kim gebaard ook al dat ik moet gaan zitten en helpen Emily en Gemma met de rok en sleep. Voor ik nog kan knipperen, staat Harry al bij me en met een grijns. Waarop ik hem alleen kan aankijken met een waarschuwende blik. Om me heen kan ik al gelach horen en blijken zijn vrienden vrij dichtbij te staan.
"Waag het niet, Harry, wacht gewoon tot vanavond," geef ik zacht aan zodat hij de enige is die het kan horen.
Maar dan lijkt hij een teken te krijgen van Kim. "Ik bied bij voorbaat alvast mijn verontschuldigingen aan." Zijn handen verdwijnen onder mijn rok en voel ik ze over mijn linker been.
"Harry Styles," fluister ik. "Mijn rechter been. Kim heeft je vast verteld waar je de kousenband kan vinden."
Hij trekt een wenkbrauw op. "Zo heet jij nu ook. Gina Styles," knipoogt hij en tilt hij mijn rok wat op. "Kan hem niet vinden." Met die woorden verdwijnt hij onder mijn rok met zijn hoofd.
Iets dat meteen voor gelach zorgt van iedereen die kijkt. Ten minste, totdat ik voel dat hij de binnenkant van mijn been kust. Ik hap naar adem als zijn vingers dichtbij de rand van mijn slip komen.
"Styles, haal die kop je van onder haar rok vandaan. Je hebt heel de nacht nog," klinkt Brian opeens.
Niall lijkt weer niet bij te komen van het lachen.
Ik kijk opzij en voel ik een paar tanden over mijn been. "O god, Harry," bijt ik hem toe. Tot mijn opluchting komt hij snel onder mijn rok vandaan.
Grijnzend en wel met de kousenband tussen zijn tanden. Zijn groene ogen glinsteren als nooit tevoren en buigt hij zich naar mij toe. "Je mag mij vannacht helpen met uitkleden." Hij geeft me tegelijk een kus in mijn hals en trekt hij me omhoog van de stoel. Vervolgens is het gelijk zijn beurt om de kousenband naar een groep mannen te schieten. Al draait hij zich om. "Ik wil het niet gelijk zien," knipoogt hij naar me. Om dan blind de kousenband naar de groep mannen te schieten.
Nu schiet ik zelf in de lach en kijk ik naar Emily.
"Wat?" Harry draait zich om.
"O fuck." Maar dan haalt Louis zijn schouders op. "Ik geloof dat we allemaal wel weten wat dit betekend, hè Emily."

Mijn boeket eindigt weer bij een van mijn nichten. Daarna hebben we nog gegeten en tegelijk ook de speeches. Van onze vaders en daarna nog eens van Emily en Brian. Intussen hebben we onze eerste dans als man en vrouw gehad, heb ik met mijn vader gedanst en Harry's vader. Daarna nog een paar van zijn vrienden. Nu met mijn broer en ben ik ergens in de drukte op de dansvloer, Harry kwijt geraakt. Normaal kan je niet over hem heen kijken maar nu? Nu zie ik hem nergens.
"Wil mevrouw Styles naar het podium komen," klinkt het versterkt door een microfoon.
Brian leidt me tegelijk al tussen de mensen door naar voren. Waar een band speelt op instrumenten. Als ik iets wil zeggen, zie ik Harry staan met een microfoon in zijn handen. Maar dan begint de muziek en na slechts een moment zingt Harry zelf. Zijn lieve woorden over hoe we elkaar ontmoet hebben en door de tijd heen naar dit moment. De tekst is werkelijk waar prachtig en gaat het over hoe onze tijd was de afgelopen vijf jaar. Mooi en vol van emotie dat ik zelf tranen van krijg.
Als hij uitgezongen is, kijkt hij mij aan en lijkt hij mijn tranen te zien. "Gina, niet huilen..."
Ik loop in een paar stappen naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. "Dat was absoluut prachtig," fluister ik in zijn oor. "Ik hou zoveel van je."
De glimlach is te voelen in mijn hals. "Ik hou ook van jou. Met heel mijn hart."