**044**

Als ik wakker wordt, is dat niet van mijn wekker maar van een lichte aanraking over mijn arm. Gelijk word ik er aan herinnerd dat ik Harry toe gestaan heb in bed. Langzaam draai ik me om in zijn armen en blijkt hij op zijn zij te liggen naar mij toe.
Met een verliefde blik in zijn ogen beweegt hij zijn hoofd naar mij toe en geeft hij me een kus. “Goeden morgen, schat.” Zelfs zijn stem klinkt nog wat slaperig en schor. Een heerlijk geluid.
Tevreden kruip ik tegen hem aan. “Goeden morgen lieverd,” zeg ik terug en kus ik hem. Dat mijn wekker nog niet afgaat, is voor mij een teken dat ik nog kan blijven liggen. “Hoe lang ben je wakker?”
“Hooguit iets van tien minuten,” antwoord hij en met een zachte aai langs mijn wang. Een paar groene ogen vertonen inderdaad nog wat sporen van de slaap en toch ook een glinstering.
Het volgende moment trekt hij mij bovenop zich. “Hoe heb je geslapen,” wil ik weten.
“Heerlijk,” glimlacht hij. “Maar ik slaap altijd goed als je naast me ligt. We kunnen nog even blijven liggen of we gaan uit bed om samen te ontbijten. Ik weet dat je straks naar je werk moet en ik zou niet willen dat je te laat bent door mij.”
Grijnzend buig ik mijn hoofd naar de zijne voor een kus. Waarbij ik mijn lichaam iets omhoog verschuif over de zijne en voel ik iets anders. Daarbij denkend aan hoe lief en voorzichtig hij was de afgelopen nacht. Bij alles liet hij mij voor gaan. “Hm, ontbijt klinkt goed,” mompel ik met mijn lippen nog tegen die van hem.
Harry knuffelt me en lig ik opeens weer op mijn rug. “Dan gaan we ontbijten, maar als je zo gaat doen...” Hij stopt halverwege. “Ga je zeker wel te laat komen."
Ik verkleur wat door hem. Hoe krijgt hij dat nog voor elkaar? “Liever niet, ik ben nog nooit te laat geweest op mijn werk en daar wil ik nu niet mee beginnen ook,” geef ik aan.
Hij knikt en dan rolt hij van me af. “Dan gaan we ontbijten.” Vervolgens staat hij op en wordt ik getrakteerd op het uitzicht van zijn blote billen. Wat niet lang duurt omdat hij een boxershort aantrekt. Gevolgd door zijn ochtendjas. “Kom je?”

Na nog een knuffel stap ik in mijn auto om naar mijn werk te gaan. Hoewel ik me eerder afvraag of ik me nog kan concentreren erop. Nooit geweten dat het zo kan zijn. Hoe attent hij is. Hoe lief en voorzichtig hij is geweest. Als ik mijn ogen dicht doe, kan ik nog zijn handen en lippen overal voelen.
Verbazingwekkend voel ik me energiek en vrolijk terwijl ik maar iets van zes uurtjes geslapen heb. Anders ben ik soms wat nors of chagrijnig maar deze keer niet. Zelfs op mijn werk heb ik af en toe wat verwarde gezichten gezien, maar het deert me niet. Voor de koffiepauze heb ik zeker acht bestellingen gedaan. Daarna weer, nog voor de lunchpauze, ongeveer twaalf bestellingen. En wat de anderen ook te zeggen hebben, het doet me niks.

Omdat het donderdag is, ben ik redelijk snel thuis en heb ik al gegeten. Nu controleer ik mijn sporttas en doe ik mijn tennis racket erbij. Als ik zeker weet dat ik alles heb, ga ik naar het tenniscentrum met Emily, en heeft ze me opgehaald deze keer. Vooral omdat Harry nog gezegd heeft dat hij met de auto komt.
“Je lijkt nog meer in de wolken te zijn dan anders. Is Harry soms een nachtje blijven slapen?” Mijn vriendin parkeert juist de auto.
Grinnikend stap ik uit en pak ik mijn sporttas. “Oh, hij is wel vaker blijven slapen. Maar deze keer was er een klein verschil,” knipoog ik.
Lachend valt ze me om de hals. “Oh, wat ben ik blij om dat te horen. Dat betekend dat je verleden echt achter je ligt en dan ben je weer een stap verder in je relatie met Harry.” Vrolijk geeft ze me een kus.
“Kom op.” Ik gebaar met mijn hoofd naar het gebouw. “Harry komt straks ook want hij wilde weten of ik er goed in ben.”
Niet begrijpend kijkt ze me aan. “Hoezo dat dan?”
Even haal ik mijn schouders op.”"Hij tennist ook en volgens mij wil hij weten of ik beter ben dan hem.”
Allebei lachend, haak ik mijn arm in de hare en lopen we naar binnen naar de kleedkamer. Waar ik me omkleed in een tennisjurkje met een kort strak broekje eronder en tennisschoenen. Samen met mijn tennis racket en twee tennisballen, ga ik de zaal in met Emily.
Na een kleine tien minuten te tennissen, hoor ik gegil en verschrikte geluiden terwijl de bal mijn kant op komt. Welke ik terug sla naar Emily maar in plaats van de bal naar mij te slaan, houd ze de bal vast en gebaard ze naar de deur achter me. Kort gebaar ik waarom en draai ik me dan om. Harry.
Een lach ligt op zijn gezicht en loop ik naar hem toe. “Hallo schoonheid,” zegt hij en drukt hij zijn lippen op de mijne voor een kus. Alsof hij aan wilt geven dat hij niet geïnteresseerd is in andere vrouwen. “Als je zo gekleed bent om te tennissen, is het niet verstandig dat ik tegen jou sport. Veel te afleidend,” knipoogt hij. “Ik ga wel op de tribune zitten.” Waarop het tweetal op een bankje gaan zitten.
Pas een half uur later voel ik me kapot en bezweet. Hoge nood aan een douche. Zelfs tijdens het tennissen, heb ik wel gemerkt dat intussen het halve tenniscentrum hier is gekomen en komt dat door Harry. Dat te horen is want sommige vragen om zijn handtekening of een foto. Een enkeling zelfs om beide maar alsof hij hier voor mij is, houdt Preston iedere fan tegen. Voor de laatste keer komt de bal mijn kant op en vrij hoog ook. Om naar de bal te rennen en sla ik bal zo hard mogelijk naar omlaag vlak achter het net. Matchpoint. Ik heb gewonnen. Moe loop ik naar mijn handdoek en het flesje water, waar ik me op de grond laat vallen.
“Was het vriendschappelijk of niet? Wie heeft er gewonnen,” wilt Harry weten en komt hij nu bij mij zitten.
Emily schudt haar hoofd kort. “Het was een vriendschappelijke wedstrijd en zij heeft gewonnen.”
“Nou, ik speel het puur voor ontspanning en ik kan je eerlijk zeggen dat ik een prima conditie heb maar dit zou ik niet eens volhouden,” geeft hij aan.
Zelf heb ik een muesli reep gepakt om op te eten. “Ik doe dit twee keer in de week, schat. Maar jij doe iets wat ik niet kan of durf. Ik zou niet op het podium durven te staan voor ik weet niet hoeveel fans.”
Harry lacht erom. “We gaan een stadium tour doen dus dan treden we op voor een publiek van gemiddeld vijftig duizend.”
Mijn mond valt open bij dat bedrag. “Dat is veel.”
“Je moet ook aan voetbalstadiums denken. Dus ja, tot aan de nok toe vol. Alles voor de eerste deel is al uitverkocht,” vertelt hij. “Je ziet het nog wel.”
“Harry, het is beter dat we zo weg gaan,” komt Preston zeggen.
“Ja, natuurlijk, kleed je om, lieverd, dan gaan we naar huis.” Hij geeft me nog een kus en ga ik naar de kleedkamer.