**037**

Ongelofelijk. Oudejaarsdag en dan nog werken. Een halve dag weliswaar maar toch. Daardoor moest ik wel vroeg uit bed. Waarom moet het dit jaar dan ook op dinsdag vallen! Met een zucht kijk ik naar de bestellingen, die er nog liggen. Te veel als je het mij vraagt. Met een klein stapeltje ga ik weer verder, en heb ik net vijf bestellingen klaar gezet. Overal om me heen, is het te merken dat iedereen het liefst naar huis wilt. Harry heeft me vanochtend een berichtje gestuurd en net weer, maar dan om te vragen hoe laat ik klaar ben. Hij deed gisteravond al geheimzinnig door te vragen of ik op een andere manier op mijn werk kon komen. Het enige antwoord dat ik terug kreeg, was dat hij me op wilde halen. Al weet ik niet wat ik er van moet denken.
"Gina, maak de bestelling af die bovenop ligt en kom dan terug," hoor ik opeens Jenni roepen.
Is dat ons teken dat we klaar zijn? Het is ten slotte bijna lunchtijd en rond de lunch zouden we naar huis mogen. Iets wat ik wel tegen Harry gezegd heb. "Zal ik doen!"
Na een paar minuten heb ik de paar bestellingen afgemaakt en loop ik terug naar de inpak tafel.
"Dames, er is hier iemand, die naar Gina vraagt," klinkt de stem van Oliver. "En het is niet Harry."
Ik draai me om en zie ik Preston staan. "Ga je mee, dat is als je klaar bent voor vandaag."
"Ja, ze is klaar," antwoord Jenni voor me. "Pak je jas en tas, en maak dat je weg komt. Fijne jaarwisseling, meid, en ik zie je donderdag weer."
Ik omhels haar en pak ik mijn spullen. Om onderweg naar de deur mijn jas aan te trekken. "Waar is Harry?"
"Hij heeft een verrassing voor je. Ga je mee?"
Knikkend volg ik de man, die me wel bekend is en stap ik in een even bekende zwart busje. Waar ik nog alleen in zit. Harry, wat ben je van plan? Zelfs al zou ik het aan Preston vragen, zou hij vast geen antwoord geven. Dus zit er niks anders op dan af te wachten wat er gaat gebeuren.

Na zeker een uur rijden, stoppen we ergens en herken ik het niet, maar de zijdeur wordt al voor me open gedaan.
"Dit is alleen een tussenstop, Gina. Je moet straks bij Harry zijn," laat Preston me weten en houdt hij een andere deur voor me open. "Geef je tas maar aan mij, die heb je straks toch niet nodig."
Even glimlacht de man en volg ik hem door een paar gangen, en sta ik daarna in een mooie grote ruimte.
"Gina, hallo meid." Louise blijkt opeens bij me te staan.
Dit alles maakt me alleen maar nieuwsgieriger. "Hoi Louise, wat is dit allemaal?"
Ze schudt echter haar hoofd en trekt ze bij mij mijn jas uit. "Je ziet het straks wel. Ga zitten."
Wat ik maar doe en blijkt Louise eerst mijn haren in een knot vast te zetten om met mijn gezicht aan de slag te gaan. Het is te zien dat ze geconcentreerd bezig is en na tien minuten lijkt ze klaar te zijn maar dan begint ze opeens met mijn haren. Nu is de vrouw sneller klaar en trekt ze me mee naar een hoek waar een kamerscherm staat.
"Daar hangt de jurk," wijst ze en laat ze me alleen.
Er hangt duidelijk een zwarte beschermhoes en maak ik die open. Waar echt een prachtig mooie lange zwartejurk in zit. Zo voorzichtig mogelijk trek ik de jurk aan en wil ik niet weten of het een design jurk is. Ik denk van wel. Met de hakken eronder, loop ik naar Louise, die op me staat te wachten.
"Heeft hij goed gezien," glimlacht ze en doet ze mijn haren nog een keer goed. "Oké, ogen dicht."
Wat ik maar doe en voel ik iets bij mijn oren.
"Goed, je bent klaar, Gina. Alleen je jas nog."
Zelf wil ik mijn eigen jas pakken, maar die lijkt verdwenen te zijn en houdt Preston een prachtige, lange mantel vast. "Straks weet je waarom. Kom, we gaan weer."
Het is dat ik op hakken kan lopen maar nog steeds geen woord van Harry. Waar is hij? En waarom de metamorfose? Buiten stap ik weer in het busje.

Geen twintig minuten later stopt het busje en gaat de zijdeur voor me open. Door wat meer licht, zie ik nu pas dat Preston een zwart net pak aan heeft met een overhemd. Waarom me dat opvalt weet ik niet. Dan valt mijn blik op een schitterend mooie zwarte limousine en zwijgend volg ik hem. Geen idee wat er allemaal gaat gebeuren?
De man glimlacht alleen en houdt hij de deur open voor me zodat ik in kan stappen. Om nu ook Harry te zien zitten. "Harry," begin ik en kijk ik verwondert om me heen. "Wat is dit allemaal?"
"Dat zie je straks. Ik heb je gemist," grijnst hij en geeft hij me een kus. "En je ziet er echt beeldschoon uit."
Tegelijk rijdt de limousine weg en alleen god weet waarheen. "Wil ik het weten," vraag ik met een blik naar mijn mantel en de jurk.
Maar Harry haalt zijn schouders op. "Straks begrijp je het wel. De jas kun je nu wel uittrekken." Iets waar hij me nog bij helpt.
Lang duurt het niet of de limousine stopt en gaat de deur open. Waardoor Harry als eerste uitstapt en zie ik allerlei flitsen. Vervolgens draait hij zich naar mij om en biedt hij me zijn hand aan. Als ik uitgestapt ben, sta ik tot mijn stomme verbazing op de rode loper en gaan er tig flitsen af van fototoestellen.
"Première van een film en ik wilde niet gaan zonder jou," fluistert hij dan in mijn oor en kust hij mijn wang.
Volledig onder de indruk, en de duizend vlinders die rond vliegen, laat ik me tegen hem aandrukken. Een filmpremière en dan sta ik op de rode loper. Zelf kan ik niks meer zeggen dat ik met hem meeloop.
"Weet je dat je ogen stralen? Nu zal niemand er meer over twijfelen dat wij samen zijn,"zegt Harry zachtjes. "Zo eerst de film première en vanavond zijn we alleen met oudejaarsavond. Ik heb al oliebollen gehaald en die staan bij jou op dit moment."
Zachtjes dat hij mij meeneemt en wilt blijkbaar iedereen foto's van ons maken. "Harry," fluister ik.
Waardoor hij zijn hoofd draait en druk ik, zonder me zorgen te maken over de camera's, een kus op zijn mond. "Dank je wel, ik hou van je," vervolg ik even zacht.
Daardoor lacht hij breed en knuffelt hij me even. "Ik hou ook van jou," mompelt hij en kust hij me op mijn wang.