**033**

Volgens Harry zou het nu wat rustiger worden en hoop ik het alleen. De afgelopen week hebben we bijna elke dag wel twee dingen gehad en vooral vanwege de feestdagen, die nu haast voorbij zijn. Nog geen tien minuten geleden zijn we opgehaald door Preston en Basil, om naar het winkelcentrum te gaan. Kijken voor een leuke koffer en samen lunchen. Meer omdat Harry naar buiten wilde en genieten van het droge weer. Voor ik het weet zijn we in het centrum en kunnen we uitstappen.
Gelijk legt Harry zijn arm om mijn middel. "Volgens mij gaat het wat beter als we nu samen weg willen."
"Het valt wel mee," grinnik ik. "Maar even voor alle duidelijkheid, Harry, alleen een koffer en lunchen."
Duidelijk dat zijn zucht gespeeld is. "Ik wil je soms kunnen verwennen."
Ik schud mijn hoofd om er tegenin te gaan. "Nee, en hoe wil je dat nog doen dan? Op tweede kerstdag heb je een liedje voor me gezongen en mijn opa en oma over laten vliegen. Daar kan niks meer tegenop. Niet te vergeten dat tennisracket wat je me gegeven hebt."
Nu laat hij zijn hoofd hangen. "Al is het soms maar een leuk shirt, of rozen, misschien chocola..."
"Harry, je weet hoe ik daar over denk," onderbreek ik hem. "Net als dat ik straks trakteer met de lunch..."
Meteen protesteert hij. "Dat hoort de man te doen, kom op, Gina."
Ik zucht erdoor en kijk ik hem aan.
"Doe me dat niet aan. Niet in het openbaar, alsjeblieft, ik betaal straks voor de lunch." Alsof hij weet hoe hij zijn zin kan krijgen, kijkt hij me met onschuldige ogen aan.
Even denk ik na. Ik wil namelijk echt niet dat hij constant betaald als we uit gaan. "Oké..."
Gelijk kijkt hij me breed grijzend aan.
Maar ik trek zijn hoofd omlaag. "Maar wat je straks ook moet betalen, dat geld geef ik terug, en ruil daarvoor zal ik nu niet lastig doen. Anders ga ik terug naar huis."
Verbijsterd vormen zijn lippen een o. "Dat is chantage."
"Noem het wat je wilt, maar ik wil niet dat je constant betaald. Dat geeft een signaal af en gaat iedereen nog denken dat ik achter je geld aan zit. Wat dus niet waar is," geef ik aan.
Met een arm om me heen, lopen we het warenhuis van Selfridges binnen en wordt het wat rustiger. Hoewel ook hier van sommige kanten Harry's naam wordt geroepen. Al moet ik eerlijk toegeven, dat hij zijn fans geen aandacht geeft als ik bij hem ben.
"Ik weet hoe je erover denkt, Gina, lieverd. Voortaan spreken we dat soort dingen wel af voordat we weg gaan," beloofd hij mij. "En voor de volgende keer, mag jij de lunch betalen. Echt waar, maar vandaag doe ik het."
Wetend dat ik het ga verliezen, volg ik hem een winkel in, die vol staat met allemaal tassen, rugtassen, schoudertassen en koffers. "Wel een stevige koffer, die een tijdje meegaat."
Harry knikt en lopen we verder naar binnen. Waarbij Basil bij ons in de buurt blijft en Preston bij de ingang wacht. "Kies gelijk voor een set van een grote koffer, een middelmaatje en een kleinere, die je als weekendtas kunt gebruiken."
Glimlachend kijk ik rond naar de hoeveelheid tassen. Keuze genoeg.
Na tien minuten heb ik voor een frisse kofferset gekozen waar wat stempels en stickers op staan van verschillende steden. Net als dat de kleine tas in het middelmaatje gaat en daarna in de grote koffer. Dat maakt het wat makkelijker om de koffers mee te nemen.

Pas een half uur later weet ik niet hoe hij het gedaan heeft maar zijn we nog in Selfridges zelf wezen shoppen. Daardoor heb ik twee tassen kleding erbij, die Harry weer overigens betaald heeft.
"Je moet wel wat kleding hebben want anders is je inloopgarderobe groter dan je kleding. En zo heb je ook genoeg om in te pakken voor als je mee gaat met de tour," knipoogt hij.
We zitten al in een lunchroom en hebben we net onze lunch besteld. Preston en Basil zitten een tafeltje voor ons, om zo de fans op een afstandje te houden.
"Weet je al wat je zou willen voor je tatoeage?"
Ik schud mijn hoofd. "Nog niet maar ik denk er over na," beken ik. Wacht, tennissen betekend veel voor me, ik doe het graag, en niet te vergeten dat Harry me een racket gegeven heeft, waar ook nog eens een handtekening op staat. "Eigenlijk..."
"Ja, je weet wat," onderbreekt hij mij met een lach.
Glimlachend knik ik. "Ik denk aan een kleine tennisracket maar ik zou niet weten waar."
Slechts met een zachte hum, bijt hij in zijn sandwich. "Misschien aan de zijkant van je pols, net aan de buitenkant," oppert hij dan, als hij zijn mond leeg heeft.
Het hele idee staat me eigenlijk wel aan en kijk ik naar mijn pols. "Dat idee bevalt me wel, maar dan wel op mijn linker pols. Ik ben zelf rechts dus dan zie ik het zelf regelmatig."
"Als je het echt zeker weet, kunnen we zo naar de tattoo shop gaan," stelt hij voor en tilt hij zijn glas op. "Wie weet kunnen we gelijk terecht en anders maken we een afspraak."

Zeker wetend dat ik een kleine tennisracket wil op mijn linker pols, en aan de buitenkant van de zijkant. Ergens onder mijn pink. Een tennisracket is snel gevonden en was het gelijk mogelijk om de tatoeage te laten zetten.
Harry heeft weer aangegeven dat hij alleen een tatoeage bij wilde kleuren. "Gaat het?"
Ik knik van wel en gaat de naald over de lijnen van het plaatje. De plek heb ik zelf aangegeven en nu wordt de tattoo echt gezet. "Ja, ik heb al een paar kleintjes dus het is niet nieuw voor me."
Bij hem is het te zien dat er een kleine tattoo op zijn arm weer nieuwe inkt krijgt. "De roos moest bijgewerkt worden. Bij mij zal het ook wel iets langer uren dan bij jou," zegt hij dan.
Basil staat bij de muur en vlakbij ons, terwijl Preston af en toe bij de ingang kijkt. "Harry," begint Preston. "Bij het eerste interview kun je beter aangeven hoe het er voor staat tussen jullie. Er gaan nu behoorlijk wat roddels rond over dat ze achter je geld aan zit, omdat je alles voor haar betaald."
"Dan zal ik zeggen dat ze dit als kerstcadeautje kreeg. Daar ben ik eerlijk in..."
"Zeg dan ook maar dat je bijna ruzie had omdat zij de lunch wilde betalen," onderbreekt de man hem. "Will belde me net om te vragen hoe het zit?"
Diep zuchtend, kijkt Harry naar zijn arm, waar de tatoeage bijgewerkt wordt. "Ik zal zo Will bellen en hem inlichten," knikt hij dan.
"Eigenlijk wilde Will je op kantoor zien dus we gaan zo naar management. Ze willen Gina ook ontmoeten, helemaal omdat ze mee gaat naar zuid Amerika."

O god, dus ik ga zo zijn management ontmoeten. Of in ieder geval Will, die een van de drie mannen is en samen met nog twee, het hele team runt. Voor het eerst ben ik blij dat Harry erop stond om wat kleding erbij te halen en ben ik naar het toilet gegaan. Niet alleen om me op te frissen maar ook om een ander shirt aan te trekken.
"Het stelt niks voor," reageert Harry zacht. "Gewoon jezelf zijn en zeg zo maar wat je eerder tegen mij zei, over dat jij de lunch wilde betalen."
Ik kan net knikken van oké, als er een deur open gaat.
"Harry, fijn dat je er bent." Iemand komt de gang op en naar ons toe. "Kom verder."
Pas in het kantoor stelt de man zich aan mij voor als Will Bloomfield, een van Harry's managers. "Gina Michaels," zeg ik terwijl ik zijn hand schudt.
"Leuk je te ontmoeten, Gina, en hoewel jullie een leuk en lief stel zijn, moet ik jullie erop wijzen dat er veel roddels rond gaan over dat je zogenaamd achter zijn geld zit..."
"Doet ze niet." Harry reageert sneller dan mij.
Tegelijk schud ik mijn hoofd al. "Dit zijn nog cadeautjes die hij voor de kerst gekocht had voor me. En we hadden anderhalf uur geleden bijna ruzie omdat ik de lunch wilde betalen."
Will schiet duidelijk in de lach. "Echt waar?"
Harry zucht instemmend en met een kort knikje. "Heb je dat interview bij Chattyman niet gezien? Ik moest bijna smeken om haar een mooie jurk van Burberry te geven. Daar was ze echt op tegen," vervolgt hij.
"Klopt," geef ik aan met een glimlach. "Will, ik hou van Harry zoals hij is." Ik kijk opzij en pak ik zijn hand vast. "Ik zou hem ook willen als hij geen geld had. Alleen hem."
Een tevreden glimlach is te zien bij Will. "Ik ben blij om dat te horen. Maar toch, wees voorzichtig, de fans zullen dat anders zien. Anderzijds, fijn om je echt te ontmoeten, en dat komt omdat je mee gaat naar zuid Amerika. Ik ga ook mee. Samen met Marco. De rest ontmoet je nog wel."