H16: Mem

8:00 (de ochtend dat ik ben gesto.... gekidnapt )
Ik zit in een kamer met alleen een bureau en een bed. Tja, en mijn spullen dan die staan er ook, die heeft Alius meegenomen toen ze mij kwamen... hoe moet ik het noemen... kidnappen. Dan komt er een oude man binnen die zegt "Zo Mem maak je-je klaar voor het eten, noem me maar Vader trouwens." "Mag ik je ook Opa noemen." De oude man, Vader, kijkt me verwijtend aan, en zegt: "Zo'n gedrag wil ik hier niet zien." "Dan moet u me maar wegsturen, bent u ook meteen van dit gedrag af." "Over vijf minuten in de eetzaal." zegt de man (opa) geïrriteerd. Ik aap hem na met een rare stem waardoor hij zegt "en na het eten naar mijn kamer." "NEE!!!" schreeuw ik hem achterna. Dan loop ik toch maar de eetkamer omdat ik honger heb, maar puur en alleen daarom. Ik loop naar binnen en op dat moment, roept Xavier: "Daar is de nieuwe!" Ik loop er droog langs en negeer alle starende blikken.

Na het eten, wat een volkomen hel was omdat iedereen mij alleen maar dingen vroeg en niets anders leek te kunnen, liep ik maar weer terug naar mijn kamer waar ik Vader weer tegen het lijf loop. "Ah, Mem, ik zocht je al." zegt hij, ik reageer "Ah, Opa, ik niet jou." en loop door. Hij houd me tegen en zegt "Jij loopt nu mee voor je straf." "Nee" zeg ik mokkig. "En waarom niet als ik vragen mag?" vraagt Vader. "Nee, je mag het niet vragen." roep ik opstandig zodat iedereen in de buurt het kan horen. "Waarom ga je niet mee, ik eis nu een antwoord." zegt Vader boos. "Om aan de eisen van Opa te voldoen, omdat ik daar geen zin in heb." zeg ik grinnikend. En als ik weg wil lopen pakt Vader me bij de arm, ik ruk me los en roep "Durf me nog met een vinger aan te raken!" "Je hoeft niet bang te zijn." zegt Vader rustig waarna hij me weer vast wil pakken. Ik ren angstig weg, door gangen, daar is mijn kamer. Ik storm naar binnen en zet een stoel onder de klink zodat die niet meer open kan. Even later hoor ik Vaders stem "Mem maak die deur open ik geef je 5 seconden." Nee, dat wil ik niet. Ik wil niks met jullie Aliëns te maken hebben." "Mem laat het me uitleggen, ik weet zeker dat je het zult begrijpen." "Wat begrijpen? Dat jullie scholen verwoesten, en het jullie daarna zeker vergeven!!!" roep ik verontwaardigt. "Ja, dat was wel wat ik in gedachte had." zegt Vader droogjes. Dan hoor ik voetstappen en een onbekende stem terwijl Vader zegt "ah, Jordan, schop me die deur open alsjeblieft." "Ja, Vader" hoor ik de jongen die blijkbaar Jordan heet. Er komt een jongen met groene haren de kamer in, ik deins terug en zeg "Blijf bij me uit de buurt." Ik pak ,alsof het veel zou uithalen, een boek van mijn bureau. "Ik gooi als jullie nu niet weggaan" zeg ik dreigend. Jordan begint te lachen en als ik het boek gooi vangt hij hem netjes op en gooit hem rustig terug. Ik vang hem en leg hem terug op mijn bureau, terwijl ik angstig een manier bedenk hoe ik ze weg zou kunnen jagen. Dan zie ik een pen op mijn bureau liggen en met een snelle beweging, schrijf ik: 'Ik ben een domme Aliën' op Jordans hoofd en 'Opa is een niksnut' op die van Vader. Ik sta lachend te kijken naar mijn kunstwerk en met de woorden "Mem ik verwacht dat je om drie uur klaar staat in je sportkleding, dan komt Xavier je ophalen voor de test. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het al negen uur is en vraag me af wat de test is. Als Vader de deur al dichtgetrokken heeft. Hoor ik Jordan die mij aan het vervloeken is op de gang, en roep naar hem: "Hé, Jordan, ik kan je horen." Jordans rode hoofd komt de deur door terwijl hij een snelle sorry zegt en ik in de lach schiet, denk ik: de voetballers hier zijn wel leuk maar Opa, die mag ik niet.

Als het kwart voor drie is ga ik me maar eens omkleden en net als ik mijn veters aan het strikken ben, word er op de deur geklopt. "Binnen!" roep ik door de deur heen. "Hoi, ik heb gehoord hoe je tegen Vader deed, ik begrijp best dat je het niet leuk vind dat vond ik in het begin ook niet." Of ja, sinds dat ik hoorde van het Alius project." Ik kijk hem vragend aan, als hij zegt: "Ik leg het je wel uit als we naar de test gaan.

"Laat ik bij het begin beginnen, wij zijn allemaal gewone mensen net als jij, wij zijn een soort van geadopteerd door Vader" zegt Xavier met een betrokken gezicht. "Als je het niet wilt vertellen, hoeft het niet." zeg ik snel, met toch wel een beetje medelijden. "Nee, ik vind het fijn dat ik dit eindelijk aan iemand kan vertellen. "Het begon toen Vader en de president samen het Alius project wilden uitvoeren, dat gebeurt met de Alius steen, een steen die mensen meer kracht geeft maar ik gebruik hem niet, de laagste teams gebruiken hem en wij trainen tegen hun, maar goed terug naar het verhaal, de president haakte af en Vader wou koste wat koste het project uitvoeren, ook al koste het hem ons." Als ik zie dat er tranen in Xaviers ogen komen, sla een arm over zijn schouder, terwijl hij verder vertelt hoe Vader iedereen hier gebruikt, ik voel mijn haat voor die man alleen maar groeien. En kan aan niks anders denken, dan dat ik de voetballers hier moet redden. En snel ook!