A bride for Christmas [Bill Kaulitz] 05

Jessie pov.


Die avond gaan Vivian en ik langs bij mam en pap. We hebben net de kerstversiering gehangen. We zitten gezellig in de woonkamer. En mam heeft zoals gewoonlijk koekjes gebakken.
Mam: "Ik heb deze laatste net uit de oven gehaald."
Verlekkerd kijk ik naar de koekjes. Ik wijs even naar de schouw waar allemaal valse kerstrozen op liggen en een krans hangt.
"Tadaa.."
Mam: "Oh Jessie, het is prachtig! Kijk toch... Oh en dat bloemstuk, het is schitterend. Jullie hebben echt talent."
En mam grijpt mijn gezicht vast en geeft me een kus op mijn wang. Vivian heeft ondertussen de koekjes al aangevallen. Dan komt pap binnen.
Pap: "Ruik ik daar zandkoekjes?"
"Dag pap!"
Pap: "Haasje, je hebt net Mike gemist."
"Wat? Is Mike hier geweest?"
Mam: "Ja ik heb gevraagd om naar de waterleiding te kijken. Je weet hoe weinig druk er soms op staat."
"Ja al twintig jaar. En ineens is dat een probleem?"
Mam: "Hij heeft naar je gevraagd. Hij zei dat je de trouwring nog altijd hebt." Aha nu weten we ook meteen waarom ze Mike heeft gevraagd.
"Ik geef hem terug. Volgende week." zeg ik overtuigend.
Mam: "Hmm, misschien moet je de dingen niet overhaasten. Mike is een geweldige man." Mam staat op om iets uit de keuken te halen.
Pap: "Susan, Jessie is oud genoeg om te weten wat ze wil." Hij kijkt me lief aan.
Mam: "Oh nee dat weet ze niet!" lacht ze pap zijn opmerking weg.
"Mam?!" roep ik verontwaardigt. Al snel gaat ze verder.
Mam: "Wij waren ook bang toen we trouwden, hè, Hank?" en ze kijkt naar paps voor wat steun. Fijn hier gaan we weer. Mam die begint aan haar: trouw alstublieft voordat ik dood ben-preek.
Pap: "Eigenlijk, ik had helemaal geen angst toen."
Ik zucht even en laat me in de zetel tussen de kussen ploffen. Mam blijft verder gaan ondertussen.
Mam: "Trouwen is als springen in een zwembad met ijskoud water. Het wordt een schok, maar je doet gewoon je ogen dicht... en je springt!"
Net of ik zit hier een toneelstuk te kijken. Paps die deze preek ook maar al te goed kent, is zonder dat ze het ziet mee aan het gebaren wat ze zal zeggen. Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. Die vent is niet te schatten. Mams blijft verder praten ondertussen. Goed we zijn weer vertrokken voor een uur.


Bill pov.

We zijn in de studio en hebben even pauze. Gustav is Georg aan het pesten door propjes tegen zijn hoofd te gooien. Ondertussen ben ik mijn beklag aan het doen tegen Tom.
"Het is een onmogelijke zaak! ik krijg haar nooit zover. Ze heeft het huwelijk zowat afgezworen!" en ik neem een kop koffie. Plots zie ik Tom grinniken.
"Wat?"
Tom kijkt een verbaasd: "Niets!" en hij drinkt snel van zijn koffie.
"Nee, je hebt net... gelachen." Tom drinkt weer van zijn koffie, maar kan zijn grijns niet verbergen.
"Niet te geloven. Je wist dat ik geen kans maakte!"
Tom: "Heey het is niet mijn fout. Je had maar eerst op verkenning moeten gaan."
"Komaan, dat is niet eerlijk." Hij wil dus geen enkel risico nemen zodat hij zijn kamer niet moet afgeven.
Tom: "Alsof jij altijd zo eerlijk bent tijdens poker?" bliksemt hij terug.
Georg: "Aaaaargh, Gustav stop!!" Gustav is Georg dus nog steeds aan het klooien.
"Je hebt me erin geluisd!"
Tom: "Wel, je mag altijd opgeven." Wel verdorie, hij denkt nu toch niet dat ik hem ga laten winnen zeker?
Tom: "Tegen vanavond hebben we het al geregeld dat jij bij Gustav slaapt tijdens de tour."
Georg: "STOP! Gustav echt stop ermee!" Als antwoord daarop gooit Gustav nog twee propjes tegen Georg zijn hoofd. Georg: "Aaargh!" en hij begint als een gek propjes terug te smijten.
Tom: "Oh het gaat zo leuk worden met Gustav!" Ik kijk een beetje verbaasd naar de G's. Oh man, hier ga ik echt niet een hele tour mee op mijn dak zitten.
"Vergeet het maar. Ik probeer wel."
Tom: "Ook goed, succes." Ondertussen heeft Georg weer alle propjes terug gesmeten naar Gustav en kan alles weer van voor af aan beginnen.

Jessie pov.
Ik zit tussen mijn spullen te rommelen, op zoek naar mijn moodbord. Man waarom maak ik van alles zo een rommeltje? ik zwier wat papieren achter mij die op Vivian haar bureau terecht komen. Aha, daar is het! Ondertussen zwiert Vivian mijn spullen alweer van haar bureau af.
Vivian: "Seg, heb je al iets gehoord van Bill?"
"Nope, ik heb het je toch gezegd. Pure tijdsverspilling."
Vivian: "Wel dan gok ik dat we nog een jaartje met elkaar opgescheept zitten." Plots gaat de bel.
"Ik kom eraan!" Ik open de deur en zie Bill voor mijn neus staan.
"Bill?"
Bill: "Hoi!"



misschien zet ik er morgen nog wel eentje op
Ik hoop dat jullie hem fijn vinden!