H15: Kyky

Als we er eenmaal achterzijn dat dat kleine ettertje Scotty Banyan heet en dat hij vroeger door zijn ouders is achtergelaten vind ik hem meteen zielig. We hebben hem uitgenodigd om mee te reizen niet wetende dat hij dan ook alleen maar zou etteren.

Ik kijk dromerig door het raam niet doorhebbend dat Scotty mijn gezicht onder kliedert. Als ik erachter kom zeg ik: "Wacht jij maar." "Wat denk jij te kunnen doen, jij zit achter me dan is het moeilijk om een streek uit te halen" zegt Scotty grinnikend. "En ik dacht dat Kyky en Mem erg waren" zegt Nathan zuchtend. Ik kijk naar Scotty's stoel en realiseer me dan dat de hendel om de stoel mee uit te klappen achter zit. en als je hem kan uit klappen kan je hem ook dubbelklappen, denk ik bij mezelf. Ik laat rustig me voet op het pedaal neerkomen en meteen klapt Scotty's stoel naar voren terwijl hij roept "Help me, dit doet pijn." Ik grijns en zeg "Ik kon van achter toch niks uithalen" met een geforceert engelen-gezichtje. "Ik neem mijn woorden terug als je die stoel maar weer terug naar onder doet." "Wat moeten we eerst zeggen." zeg ik met een juf-stemmetje. (Mem lacht zich naast mij dood, rood gezicht en het lijkt alsof ze ieder moment in haar broek kan pissen van het lachen.) "Sorry, sorry!!!!" gilt Scotty waarna ik de hendel overhaal waardoor de stoel weer terug naar boven klapt. Iedereen licht in een deuk als Scotty's rood geworden hoofd weer boven komt en hij zich omdraait.

20:30
Als we eenmaal weer aankomen bij Raimon (het lijkt wel een eeuw later) heeft Scotty nog steeds niks tegen mij gezegd. ik weet niet of dit komt omdat hij boos of bang is, door de stoel. Ik ren de bus uit en kijk omhoog daar is de toren. Ik klim erin en roep "Inazuma Town, ik ben terug!!!" Mem komt naast me staan me staan en roept "Nee, wij zijn terug!!!" het team staat onder aan de toren te lachen en Mark zegt: "Komen jullie, dan gaan we trainen." "JA!!!!!!!!!" Marks enthousiasme werkt aanstekelijk en binnen de kortste keren zitten we allemaal gemotiveerd te voetballen. Totdat er een voetbal uit de lucht komt vallen zwart met... ik weet niet wat die tweede kleur is maar geen wit dat weet ik wel en dan... "Wij zijn een team van Alius Academy en komen melden," zegt een jongen met rode haren die alle kanten op staan, dat Kyky en Mem nu vrijwillig met ons mee kunnen gaan of anders gaat het op de harde manier, ik heet trouwens Torch." zegt hij wanneer hij de vragende blikken ziet. "En waarom zouden wij met jullie meegaan?" vragen ik en Mem tegelijkertijd. "Omdat we jullie nodig hebben op Alius Academy." zegt de jongen een beetje geïrriteerd. "Nou wij gaan dan niet mee" zeggen ik en Mem alweer tegelijkertijd. "Oké, maar dan moeten we het op de harde manier doen." zegt de jongen droogjes als hij op ons afstapt en zachter zegt zodat alleen wij kunnen horen: "Let maar op, jullie zijn vanaf nu nergens meer veilig." Ik voel een huivering over mijn rug trekken en denk: Dit meent hij niet, dit is gewoon gebluf. "Ik weet wat je denkt: gewoon stom gebluf, nou ben daar maar niet zo zeker van." zegt hij nu weer hardop. Dan loopt hij terug naar de groep en een lichtflits verdwijnen ze weer. "Iedereen nu de spullen inpakken, we gaan morgen meteen naar... ergens maar weg van hier." Iedereen begint naar zijn of haar kamer te lopen terwijl de coach iedereen er nog achterna roept: "En ga maar meteen slapen want morgen word een lange dag." Dus zo komt het dat we om negen uur zijn gaan slapen. Ik val meteen in een diepe slaap, niet wetende dat iemand ons de hele tijd heeft staan afluisteren en nu zegt: "Tijd om verslag te doen aan Vader." Xavier Foster.

23:45 (in het Raimon gebouw)
"KYKY, HELP!" ik word ruw gewekt door Mems angstige stem. Als ik de deur open zie staan, en als ik erachteraan ren een paar benen de hoek om zie glijden. Een jongen die ik herken als... "Hee jij.., jij bent een van die jongens die ons trakteerde op een bezoekje van Alius!!" schreeuw ik, en ik ren snel achter de jongen aan. Die Mem over zijn schouder heeft gelegd, Mem slaat hard op zijn rug. Maar het ziet eruit dat de jongen er niks van lijkt te voelen. "Kom terug met Mem jij... jij... zussendief." Blijf met je poten van me af!" Roept Mem half boos en half huilend. Als ik beneden aankomen rent de jongen nog steeds met Mem over zijn schouder, de deur uit en draait zich om, naast hem staat een jongen die... mijn hart slaat een slag over. "Jude! Mem!" roep ik, ik weet niet wat ik moet doen maar wat ik wel weet is dat dit niet goed is. "Zet ze neer." zeg ik. "Als jij hier komt laten we deze jongen los, dit meisje hebben we nog nodig." zegt... "Torch, niet jij weer, wat doe je hier, wat doe je met ze?" vraag ik wanhopig. "Ga je nou mee of niet?" vraagt hij mij negerend. "Ik...ik." zeg ik wanhopig. "Kyky blijf staan, ik red me wel als jij maar veilig bent" roept Jude. "Maar anders zit jij in de penarie en dat is dan mijn schuld" zeg ik terug. "Dat maakt niet uit, als ik maar weet dat jij veilig bent kan ik het aan om mee te gaan" Ik smelt vanbinnen, en zeg: "Torch, Jude heeft me overgehaald ik blijf bij Raimon." Mem kijkt me bang aan, maar ik kan nu niks doen! Maar Torch kijkt me juist heel geïrriteerd aan en zegt: "Prima, jouw keuze." Hij kijkt zuur en verdwijnt dan in een lichtflits, samen met Mem die hij strak bij haar middel heeft vastgepakt, en Jude. Als de lichtflits verdwijnt, begin Ik als een kip zonder kop door het gebouw te rennen, keihard schreeuwend en huilend: "HELP, MEM EN JUDE ZIJN MEEGENOMEN DOOR ALIUS ACADEMY, IEDEREEN WAKKER..." Ik word afgekapt als Shawn zijn kamer uitkomt, me vastgrijpt en zegt "We gaan naar de woonkamer en jij gaat alles rustig uitleggen." Dus lopen we, ik huilend en Shawn met een angstig gezicht, voor het hele team uit naar de woonkamer.