Van maandag tot donderdag

Ik was die maandag dat ik wakker werd heel bang. Ian had gisteravond het vliegtuig naar Brazilië genomen en ik was van maandag tot en met donderdag alleen. Ik ging naar beneden en ontbeet snel. Toen kleedde ik me snel om en maakte nog snel wat huiswerk. Helaas kon ik niet langer blijven wachten en moest ik wel naar school. Het was niet heel erg vies weer, mar warm kon je het zeker niet noemen. Toen ik alleen door de gang liep keek iedereen me verbaasd aan. Ze waren het niet meer gewend om mij zonder Ian te zien. Ik kreeg onverwachts een keiharde duw, en smakte tegen de muur. Ik schaafde mijn onderarm, maar het bloedde niet. 'Nu heb je geen Ian meer om je te beschermen he?' Riep iemand. Daarna kreeg ik nog een trap. Zo ging heg de hele dag door. Ook werd er erger op me gescholden dan anders. Ian dacht dat het zou helpen door me in het openbaar te zoenen, en dat was ook zo, maar alleen als hij er bij was. Als hij naast me liep en mijn hand vasthield dan leek het alsof niemand beledigingen kon bedenken of me pijn kon doen zonder hem ook pijn te doen. Maar nu ik alleen was was het er alleen maar erger op geworden. Heel veel meisjes waren jaloers, en ik begreep heel goed waarom. Ik bedoel, volgens mij kan niemand bij Ian in de buurt zijn zonder hem aardig te vinden. Ik wou zó graag naar huis dat ik na schooltijd bijna zonder fiets nar huis gerend was, maar blijkbaar stond er niemand bij mijn fiets. Dat verbaasde me, maar ik besefte dat er een leraar op de parkeerplaats stond. Dinsdag en woensdag waren hetzelfde, maar dan stond er geen leraar. Op woensdagmiddag was mijn moeder tuis, en zag mijn verwondingen. Ze schrok. 'Lieverd, ik dacht dat het pesten over was!' Ik knikte. 'Dat dacht ik eerst ook.' 'Hoe kan dat nou?' Ik slikte en zei toen:' je had gelijk over mij en Ian.' Mijn moeder keek me niet-begrijpend aan. 'Je wist al dat er meer tussen ons speelde dan alleen een vriendschap voor dat ik het zelf wist.' Ze keek me lachend aan. 'Dus het is je vriendje?' Ik knikte.'maar hij is nu op vakantie en zonder hem gaat het weer helemaal mis.' Ze keek me bezorgd aan. 'Je moet maar een keer naar een leraar gaan.' Ik knikte opnieuw, maar was echt niet van plan om het echt te doen. Toen rende ik gauw nat boven en zette mijn computer aan om te kijken of Alice had gemaild. Donderdagochtend werd ik meer uitgescholden en geduwd dan ooit. Ik hoopte vuriger dan ooit dat het sneller morgen was. Na schooltijd werd ik weer opgewacht. Ik liep de kou in, en er werd naar me gespuugd. 'Hey Hiker, je mag doodvallen!' Werd er naar me geroepen. Ik kwam aan bij mijn fiets en zag de gezichten die me walgend aankeken. Toen kreeg ik totaal onverwachts een keiharde klap recht in mijn gezicht. Met de kracht ervan voelde ik mijn voeten even van de grond komen, en toen smakte ik keihard tegen de muur. Ik zag even sterretjes voor mijn ogen. Toen kreeg ik een keiharde trap in mijn maag. Ik hapte naar lucht en er werd keihard gelachen. Ik kreeg nog een trap in mijn maag, en nog een. Toen probeerde ik half verblind door de pijn omhoog re krabbelen. Mar ik kreeg nog een dreun in mijn gezicht, en voelde warm bloed over heel mijn gezicht druipen. Toen kreeg ik en duw en viel opnieuw. Ik viel bovenop mijn pols die meteen verschrikkelijk veel pijn deed. Ik hoorde een raar geluid, en voelde dat ik keelpijn had. Ik besefte dat ik het uit gilde van de pijn. Er veegde iemand met zijn voeten lans mijn jas en bulderde van het lachen: 'hey jongens, ik heb een nieuw deurmat!' Ik kokhalsde van de pijn in mijn pols en probeerde weg te kruipen, maar ik kreeg twee harde schoppen tegen mijn hoofd. Alles werd zwart voor mijn ogen, en het laatste wat ik voelde voordat ik bewusteloos raakte was hoe er op mijn vingers werd gestaan en hoe mijn telefoon en rugzak met een luide plons in de sloot gegooid werden. Toen iedereen weer luid lachend naar zijn auto liep werd er in het voorbijgaan naar me gespuugd. Maar ik voelde het al niet meer. Ik was bewusteloos en had het gevoel dat ik nooit meer wakker zou worden. En zo lieten ze me dus liggen, buiten westen en onder het bloed.