Hoofdstuk 2 / Lucas

Langzaam, slenterde ik door de verschillende wagons van de trein. De trein was nu al zeker tien minuten aan het rijden en nog steeds had ik geen plekje gevonden. Overal waar je keek zag je leerlingen, de meeste leerlingen duwde me ruw opzij als ik per ongelijk tegen ze op liep. Maar het was ook zo vol hier. Uiteindelijk kwam ik bij een wagon waar het een stuk minder druk was, het hele gangpad was zelfs nog vrij. Alleen de plaatsen op de banken niet, dus liep ik maar weer door. Ik sloeg per ongelijk met mijn koffer tegen een deur, mijn uil die in een kooi boven op de koffer zat kraste. 'Rustig Jack' zij ik, en de uil kalmeerde. En uiteindelijk kwam ik bij een bank waar nog maar een iemand op zat. 'Als je het niet erg vind dan kom ik er bij zitten, het is overal vol'. Het meisje keek me aan en knikte. 'Ga maar zitten hoor'. 'Ik ben Lucas' zij ik. 'Isabelle' zei ze.