Doomed |19

De hele film lang zit ik tussen Mino en Liam in wat echt geniaal is aangezien Liam continue alle schrik momenten zit te voorspellen, en als zo’n moment dan komt schrikt Mino alsnog terwijl Liam een minuut van te voren al gewaarschuwd had.
Als de film afgelopen is besluiten de jongens om er gewoon een sleepover van te maken in plaats van een filmavond, aan alle verhalen te horen doen ze dat geregeld.
De Jongens lopen verschillende kamers in om matrassen bij elkaar te smokkelen en langs elkaar op de grond te leggen.
Ik ga op het hoekje van de bank zitten en luister naar al het gelach van de jongens en Flora wanneer er plotseling een lichaam naast mij neer ploft.
‘Blijf je ook hier vannacht?’ klinkt de zachte stem van Owen.
Ik heb vandaag gemerkt dat hij de stille is van de groep. Hij zegt bijna nooit iets maar als hij iets zegt, zegt hij echt precies het goede op precies het goede moment.
‘Ik zou bij Flora blijven slapen vannacht, dus ik weet niet wat zei doet.’ Vertel ik hem.
‘mooi, Flora slaapt bij ons vannacht.’ Grinnikt Owen. ‘Je haar is leuk zo trouwens.’ Zegt hij terwijl hij met zijn hand door mijn haar gaat.
‘Dankje.’ Glimlach ik.
Plotseling pakt iemand mijn hand vast en trekt me omhoog uit de bank.
‘we gaan onze pyjama’s aandoen.’ Zegt Flora.
Ze neemt me mee naar haar verdieping, naar de kamer die als haar kleerkast dient.
‘trek je maar niets aan van Aron trouwens.’ Zegt ze. ‘Ik weet niet wat hij de laatste tijd heeft maar dat doet hij wel vaker.’
Ik knik maar zeg voor de rest niets. Ik weet niet echt wat ik van Aron moet vinden.
‘hier, trek dit maar aan.’ Zegt Flora terwijl ze een korte stoffen broek en een shirtje naar me toe gooit. Zonder te vragen hoe het eruitziet trek ik het aan. Op de een of andere manier vertrouw ik Flora nu al. ‘Hoe laat is het eigenlijk?’ Vraag ik dan.
‘Nog maar half elf. Ik denk dat de jongens dadelijk een spel willen gaan doen. een soort doen durf of de waarheid alleen dan heb je alleen maar doen. dus eigenlijk moet je gewoon uitdagingen voor elkaar verzinnen en als je iets niet doet staat daar een soort straf op, maar die straf is elke keer anders. De vorige keer werd er een taart in je gezicht gegooid als je de uitdaging weigerde. Het is best grappig hoor, vooral om te zien.’ Grinnikt Flora. ‘Volgens mij vind Liam jou wel leuk. Hij kijkt de hele tijd vanuit zijn ooghoeken naar je.’ Lacht ze.
Voordat ik iets kan antwoorden pakt ze mijn hand alweer vast en trekt me weer mee de lift in naar beneden.
‘Ze zijn buiten.’ Zegt ze terwijl ze een schuifdeur opent. Meteen vult een rook geur mijn neus.
‘Kampvuur?’ Vraag ik aan Flora.
‘Jap. Ga hier maar zitten.’ Zegt Flora waarna ik mijzelf op de grond laat zakken en in een kleermakers zit ga zitten. Zonder zijn stem te horen weet ik al dat het Liam is die rechts naast mij zit. Hij heeft gewoon een geur die je uit duizend kunt herkennen. Het heeft wel iets weg van lavendel, maar dan iets mannelijker.