002.

Een tijdje terug heb ik een interview gedaan met enkel mij en mijn broer. Heb je ooit een interview van mij gezien? Weet je misschien deze? Voor het geval je bij beide keren nee zegt, ik was in een interview waarbij ik met mijn rug tegen mijn broers rug aan moest zitten. Vervolgens kwamen ze met stelling die waar of niet waar zijn en afhankelijk van het antwoord deden we onze duimen omhoog of omlaag. Omhoog betekende waar, omlaag betekende niet waar. Ik ga niet het hele interview vertellen, in elk geval kwam eruit dat ik soms jaloers kan zijn. Dit is dus waar. Duimen omhoog.

Het bleek ook waar ze zijn, toen ik voelde dat je met een ander was. Met meerdere anderen geloof ik. Wat moet ik er eigenlijk over zeggen. Ik heb het gevoeld ja, en het voelde vreselijk. Helemaal niet fijn. En het ergste was nog dat ik er niets aan kon doen. Ik wist namelijk dat jij dit door moest maken. Jij moest er op je eigen tijd voor kiezen dat je liever bij mij bent. Daar kon ik niet bij helpen. Ik kan ook niet de reden zijn dat je relatie is geëindigd. Je kan mij in elk geval niet de schuld ervan geven. Ook moest je zelf beseffen dat ik een betere match ben. Zie, ik gedroeg mij eens niet jaloers. Ik heb namelijk als eerst aan jou gedacht. Toch wil ik dat je weet dat ik liever wil dat je met mij bent. Maar ik zal niet egoïstisch zijn als je iemand anders nodig hebt. Bij jou niet.