A bride for Christmas [Bill Kaulitz] 04

Jessie pov.
Mijn hakken doen echt pijn dus ik zet mij eventjes in de zetel.
"Auw." en ik wrijf met mijn handen wat over mijn kuit.
Onbekende mannenstem: "Ik draag echt niet graag hakken."
"Wat zegt u?" Ik kijk naast mij en een casual geklede niet onaantrekkelijke man met platte geklede schoenen staat naast me.
Man: "Van de auto hier naartoe was al een beproeving voor mijn kuiten." grapt hij.
"Wel, een naaldhak staat je vast beeldig." grap ik dan maar terug."
Man: "Echt waar, diegene die ooit zei dat vrouwen met hakken mooier zijn, is zo mis. Gympies zijn pas gaaf."
"Ik betwijfel of ze even gaaf zouden zijn bij deze jurk."
Man: "Elke vrouw in deze ruimte zou jaloers op je zijn, als je gympies droeg onder die jurk."
Ik moet even lachen.
Man: "Bill Kaulitz."
"Jessie Patterson." en we schudden elkaars hand. Bill gaat naast mij zitten. Ah waarom kunnen mannen niet gewoon hallo zeggen en weggaan? Ik schraap nogal ongemakkelijk mijn keel.
Bill: "Zo, Jessie, ben je hier om kunst te kopen?"
"Ik ben hier met mijn zus."
Bill: "Dus geen liefhebber van Beaulieu?"
Wat moet ik daar weer op zeggen? Nee.
"Euh, hij is heel... eh." Bill kijkt me geamuseerd aan.
Bill: "Zeg maar niets meer. Ik snap hem ook niet. Is je zus dan een verzamelaar van kunst?"
"Wij zijn binnenhuisontwerpers."
Bill: "Echt? Interessant." en hij blijft me aankijken in de hoop op meer uitleg.
"VJ-designs." zeg ik dan maar.
Bill: "VJ?"
"Wel Vivian and Jessie.. designs. Het is..."
Bill: "Oh ja zo, VJ-designs. Ik snap het. Zeg, heb je zin in een koffie?"
Aah daar gaan we weer, waarom moeten mannen toch altijd uit zijn op een date? Komaan Jessie assertief zijn.
"Nee."
Bill: "Oh ok, krijg ik dan een kaartje? Ik zou mijn flat willen herinrichten."
"Nee." Alsof ik die truc niet doorheb.
Bill: "We kunnen wat ideeën bespreke..."
"Nee!"
Bill: "Nee?"
Plots komt Vivian erbij staan.
Vivian: "Ja, Jessie geeft u graag een afspraak!" en ze geeft ons kaartje.
Bill: "Geweldig! Zaterdag om 10u?"
"Wel zate..." Ik probeer nog te protesteren maar Vivian is me te snel af.
Vivian: "Perfect!"
Bill: "Vivian neem ik aan?"
Vivian: "Dat klopt."
Bill: "Bill, aangenaam. Dus dit is het voltallige VJ dus?"
Vivian: "Inderdaad."
Bill: "Goed, ik e-mail je mijn adres nog."
Vivian: "Goed, bedankt!"
"Euh assertief?"
Vivian kijkt mij blij aan. Vivian: "Knap van je!"
"Ik eh..."
Ondertussen komt iemand van de obers met een schotel hapjes langs.
"Oh graag dank je! Twee alsjeblieft!" en ik neem twee hapjes van de schotel. Nu begrijp ik er niets meer van.

Zaterdag. Jessie pov.
"Ik dacht dat ik wat assertiever moest zijn?"
Vivian: "Hij is een potentiële klant."
Ik doe ondertussen al mijn gerief in een tas. Stalen van stoffen, meubelgidsen, enz.
"Viv, dat was gelogen. Hij wil echt niet herinrichten."
Vivian: "Misschien, maar vandaag ga jij hem overtuigen. Dan redden we de zaak en dan kan ik eindelijk mijn eigen appartement kopen! Niet kwaad bedoeld."
Ondertussen neem ik al mijn tassen bij elkaar.
"Zucht ok, ik ben al onderweg."
Vivian zwaait nog even en ik stap de deur uit. Bij zijn adres aangekomen ga ik een hal binnen. Het is dus een flat. Ik druk op het belletje en de deur gaat open. Trap of lift? hmmm de lift dus maar! Als de lift open gaat kom ik tot mijn verbazing niet in een hal terecht maar in de woonkamer.
"Euh, hallo?" Plots zie ik Bill verschijnen.
Bill: "Jessie, hey!"
"Wauw, een liftuitgang in je flat?"
Bill: "Ja, best wel cool he. Welkom!"
Bill gaat verder zijn flat binnen en ik volg hem.
Bill: "Dus dit is het. Ik heb echt geen idee hoe ik eraan moet beginnen, dus... Wil je iets drinken? Koffie, thee..?"
"Neen, dank je, ik hoef niets." en ik zet mijn tassen op tafel. Plots zie ik een schilderij hangen dat ook op de tentoonstelling hing.
"Wel, ik dacht dat je geen fan was van Beaulieu's werk?"
Bill: "Oh dat was een cadeau. Van onze producer. Blijkbaar was hij tevreden van mijn werk."
Ik loop onderzoekend naar het schilderij. Bill heeft zich ondertussen op een van de krukken in de keuken gezet. Het is één grote open plaats. Geen tussenmuren.
"En wat voor werk doe je ook alweer?"
Bill: "Ik ben zanger."
"Oh zanger?" vraag ik geïnteresseerd.
Bill: "ja van Tokio Hotel."
"En kan het dat ik je die avond samen met Tom Kaulitz gezien heb?"
Bill: "Ja, dat is mijn broer. Hij speelt gitaar bij ons en produceert zo goed als alles."
Ik loop verder door zijn interieur.
"Hebben jullie gewed ofzo?"
Bill: "Wat zeg je?"
"Wel jullie hebben me beiden uitgevraagd." en ik kijk even naar Bill.
Bill: "Heb ik dat gedaan? Want blijkbaar is het niet gelukt. Tenzij dat je dit een date wil noemen."
Ik draai even aan een staanlamp.
"Dus wat denk je?"
Bill: "Waarover?"
"Over de nieuwe inrichting, duh." Bill komt van het krukje en loopt naar mij toe.
Bill: "Ah natuurlijk, De flat is zowat zoals ik er ben ingetrokken. Ik heb de zetel en de tv meegebracht. Het bed en de pokertafel."
Plots krijg ik een blauw gebreid kussen in het oog. Ik pak het op en kijk Bill vragend aan.
Bill: "Dit heeft mijn moeder voor me gemaakt. Opgestuurd uit Florida." Hij neemt het kussen en legt het terug in de zetel.
"Dat is lief. Dus je bent van Florida?"
Bill: "Nee, mijn moeder woont er al 10 jaar nu. Ik ben in Duitsland opgegroeid en dan hier naartoe verhuisd voor de platenmaatschappij."
Ik passeer een boksbal en trommel er eens op.
"Boks jij?"
Bill: "Ja een beetje, het is een hobby. Ik sport graag."
Ondertussen bekijk ik een ijzeren lamp die boven de tafel hangt.
"Wel, je moet weten dat ik mijn ontwerpen op de persoon baseer. En op comfort uiteraard. Je flat is mooi ingericht, maar niet echt functioneel. We zullen eerst de ruimte een persoonlijk tintje geven."
Ik haal wat dingen uit mijn tassen en leg dat op tafel.
Bill: "Bedoel je dat je me beter moet leren kennen? Ik kan alles vertellen bij een glas wijn."
Die vraag ontwijken we even. "Kleur."
Bill: "Wat?"
"Wat verkies je? Blauw, rood, neutraal?" Ik haal wat stalen boven.
Bill is even uit zijn lood geslagen door de plotse wending van het gesprek. Ik ga me echt niet laten versieren.
Bill: "eh.. ja eh.. blauw is goed.."
"Geweldig, bekijk deze stoffen eens voor een kleur." Ik neem weer een stapel uit mijn tas en plots floept het doosje met de verlovingsring er uit en valt het op de grond.
Ik schrik. Oh nee genant.
Ik wil het doosje oprapen, maar Bill is me voor. Hij is even verbaasd.
Bill: "Oh.. het spijt me zo, ik wist niet dat je getrouwd was." Bill geeft het doosje terug.
"Ben ik niet."
Bill: "Verloofd."
"Ook niet."
Bill: "Wat dan ook."
"Ik geef hem terug. Jij mag dit houden." Ik geef Bill de stalen van de stoffen. "Bekijk de kleuren en de stoffen eens en dan kunnen we een kleurenschema samenstellen."
Bill schraapt ongemakkelijk zijn keel. "En dan kan je me mailen."
Bill: "Ja, ik zal mailen."
Ik pak zo snel mogelijk alles in. Ik wil weg van deze ongemakkelijke situatie.
"Goed en dan zien we wel verder." Ik stap al richting de lift.
Bill: "ja ok goed. Ik laat snel iets weten..."
"Fijn." Ik stap in de lift. "Daag!"
Bill: "Jah, daag." Als de deur dicht gaat zie ik hem nog even onbegrijpend in zijn haar wrijven.


Ziezo Het volgende stukje volgt deze week.
Tips of reacties zijn altijd welkom.