H1: Kyky - Herschreven

Ik sta samen met Mem op een verlaten voetbalveld waar we moeten werken aan onze supertechnieken. "Hey Kyky, kom maar op!" roept Mem uitdagend.

Ik ren op Mem af maar voordat ze wat kan doen spring ik al de lucht in, en schiet ik mijn vlammenzee op het doel af. Zoals de naam al zegt komt er een zee van vlammen achter de bal aan, dit is alleen maar een illusie alhoewel het de bal wel extra kracht geeft om vooruit te komen.

"Goaoaoaoal!!!!!" roep ik uit volle borst. Op dat moment komt er een blauw busje met een geel bliksemschicht op de zijkant aangereden, ook staat er in gele letters het woord 'inazuma' op geschreven.
"Ik vraag me af wie dat kunnen zijn." zegt Mem.

"Ik maak me eerlijk gezegd een beetje zorgen, ik bedoel wat moeten ze van ons?" zeg ik zodra de bus voor het voetbalveld stopt. Er is niemand anders dus de kans dat ze hier voor ons komen is redelijk groot. Ik zie dat er een groep jongens uit de bus stapt en het veld op loopt.

"Waarom onderbreken jullie onze training?!" Vraagt Mem geïrriteerd.
Op het laatste stapt een lange, slanke vrouw de bus uit. "Hallo mijn naam is Aqualina Schiller, in het kort Lina. Ik ben de coach van het Raimon Jr. voetbalteam. Ik heb een tijdje naar jullie spel gekeken en daaruit geconcludeerd dat jullie redelijk goed zijn en naar mijn inschatting ook redelijk ervaren."
"Ja, en wat dan nog?" Vraag ik.

"Ik wil jullie graag uitnodigen om bij de Raimon Eleven te komen spelen."
"Laat me dit eventjes met Mem bespreken." zeg ik tegen de vrouw die zichzelf Lina noemt, terwijl ik Mem mee de bosjes in trek. Ik vertrouw het niet, wat moet die vrouw van ons? Waarom is ze plotseling hier? Hoe heeft ze ons gevonden?
Voordat ik ook maar iets kan zeggen, begint Mem enthousiast: "Heb je dat gehoord?! We mogen spelen! En dan ook nog voor een officieel team!"

"Ja, Mem, maar wat als het een list is, ik weet het niet hoor."
"O-oo, toe nou, please, please, please, please, please." zeurt ze verder met haar mega puppy-ogen, waarom kan ik zo slecht tegen die puppy-ogen?

"Oké-oké, het is al goed. Maar bij het eerste waarvan ik denk dat niet juist zit, vertrekken we weer," zeg ik streng.

"Ja, mama." zegt Mem sarcastisch, waarna ze snel terug rent naar de groep jongens. Ik loop haar langzaam achterna.

Totdat mijn oog valt op een jongen. Een jongen met dreadlocks, bril en een blauwe cape. Hij ziet er eigenlijk best wel cool uit. Nogal argwaan-wekkend, maar cool. Hij staat in het midden van de groep jongens, is hij populair of heeft hij zich gewoon het eerste plekje dat hij vond, toen hij de bus uit stapte, eigen gemaakt. Als hij merkt dat ik naar hem staar, waar hij niet heel lang voor nodig heeft, zwaait hij naar me, ik kan de vraagtekens van zijn voorhoofd aflezen. Heb ik nu al een modderfiguur geslagen? Waarom maakt het me eigenlijk uit? Ik ken die hele jongen niet en een moment geleden wist ik nog niet eens zeker of we wel mee moesten gaan. Ik zwaai toch maar terug. Daarna loop ik verder naar Mem, die al naast Lina staat, als ik Lina nog net hoor zeggen "...fijn, welkom bij het Raimon Jr. voetbalteam."