James Camillo Griffiths — durmstrang institute
"I'm the cutest ugy person ever"
De zon prikte in mijn ogen, terwijl ik met mijn linkerhand even over mijn voorhoofd ging. In mijn rechterhand en op mijn rug droeg ik twee tassen, waarin al mijn spullen zaten. Ik wierp een korte blik op mijn kleren. Misschien was het niet heel slim geweest om kleding van deze lengte en kleur aan te trekken, maar ja, om dat nu te gaan veranderen leek me ook niet echt een goed idee.
Met een ronde zonnebril op mijn neus liep ik het grote gebouw van mijn nieuwe school binnen, waar het meteen al een beetje koeler was. Ik deed geen moeite om mijn zonnebril af te doen. Waarom zou ik?
Mij was echter al eerder uitgelegd wat mijn kamer zou zijn. Alhoewel mijn richtingsgevoel niet het best was, kon ik de kamer gemakkelijk opnieuw vinden. Ik dumpte er mijn tassen in de hoek van de kamer en plofte op mijn bed neer. Die tassen zou ik later wel uitpakken - of gewoon helemaal niet.
Eerlijk gezegd was ik niet echt blij geweest met het feit dat ik naar deze school zou gaan. Dat leek me eigenlijk ook wel voor de hand liggend. Ik bedoel; een tovenaarsschool. Als je dit leuk vond, moest je wel echt helemaal kierewiet zijn. Ik was veel liever thuisgebleven op mijn normale school met mijn normale vrienden. Hallo, het was toch geen sprookje, verdomme.
Op de dag dat mijn moeder me voor het eerst kennis had laten maken met het tovenaarsschap - ja tuurlijk waren er soms onverklaarbare dingen gebeurd, maar eigenlijk had het me niet heel veel uitgemaakt en bovendien verhuisden we toch erg vaak. Meestal woonden we alweer ergens anders voordat iemand ook maar doorhad dat er iets speciaals met me aan de hand was.
Pft, alsof ik psychisch gestoord was. Nou, eerlijk gezegd kwam het zo ook wel op me over. Je moest naar een school met speciaal onderwijs en kon dingen die anderen niet konden. Klinkt best gestoord toch, nou dan.
Terug naar de dag waarop mijn moeder me vertelde dat ik een tovenaar was. Eigenlijk geloofde ik haar niet. Ik dacht dat het een prank was en zocht naar de camera's. Het zou opzich best een goede prank zijn als je een kleuter was, maar niet als je net als mij 15 jaar was - toen was ik vijftien. Dat geloof je dan toch niet?
Maar goed, het bleek dus waar te zijn en nu zat ik hier op een rotbed in een rotschool voor psychisch gestoorden. Al zou het me niet verbazen als er nu iemand uit een kast zou springen die me zou vertellen dat het allemaal gefaked was. Het geld hadden we er immers wel voor.
Na zo'n vijf minuten had ik wel genoeg van het kniezen op mijn bed. Als ik hier echt langer zou moeten blijven, kon ik er maar beter het best van maken. Vrienden worden met de rare mensen die hier hoogstwaarschijnlijk zouden wonen, zag ik niet echt als een mogelijkheid, maar me een beetje vermaken kon geen kwaad. Om te kunnen lachen heb je echt niet persé een ander nodig.
Even later liep ik dus een beetje random door de gangen. Een bestemming had ik niet echt, maar ik moest toch iets doen om mezelf bezig te houden. Af en toe liep er iemand langs, die me dan eigenlijk een beetje negeerde. Opmerkelijk vaak was zo'n persoon een meisje met krulspelden in het haar, een jurk over haar arm of overtreden make up op haar gezicht.
Ik vond het ergens best opmerkelijk. Waren alle meisjes hier half afgemaakte barbiepoppen of was er vanavond iets speciaals? Misschien zou er wel een bingo avond zijn ofzoiets dergelijks. Ik durfde te wedden dat dat door velen hier geweldig gevonden zou worden, al had ik niet echt een specifieke reden waarom. Ach, dat leek me gewoon voor de hand liggend, logisch.
Ik bleef een beetje om me heen kijkend in de gang staan. Ja, wat moest ik anders gaan doen? Het was ergens best grappig om die meisjes te bekijken - née, niet als in bekijken. Weetje, laat maar. Als je er zo over nadenkt, ben je misschien wel een beetje pervert, niet?
In de achtergrond van mijn gedachten hoorde ik klikkende hakken over de vloer komen. Ik besteedde er echter niet zoveel aandacht aan. Ik bedoel, het was vast geen beer in een tutu en hakken die hier door de gangen liep. Het meisje in de hakken besteedde wel meer aandacht aan mij.
'Hee!' groette ze me. Ik beantwoordde haar begroeting met een glimlach, die misschien niet helemaal oprecht was, omdat ik nou niet bepaald in een lachbui was, maar ik vond het wel aardig van haar dat ze me begroette.
'Jij bent nieuw, of niet? Ik ben Sasha.' Ze stak haar hand naar me uit terwijl ze zich voorstelde. Met een knikje beantwoordde ik haar hand met de mijne en schudde de hare. Ik wilde mijzelf ook voorstellen, maar zag toen dat ze op het punt stond om me nog iets te zeggen, waardoor ik nog eventjes mijn mond hield.
'Voor als niemand je op de hoogte heeft gesteld, er is vanavond een een groot feest om het begin van dit schooljaar te vieren.Vandaar ook al die meiden met krulspelden.' verklaardde ze me de half klaargemaakte meisjes die door de gangen liepen als het niet rennen was. Één van mijn wenkbrauwen ging omhoog en ik keek haar met een spottend glimlachje aan. Ze hadden hier dus geen bingo avonden?
Het meisje dat zich voorgesteld had als Sasha leek zoekend om zich heen te kijken, wat ik ergens eigenlijk best opmerkelijk vond. Ze was toch met mij in gesprek?
Ik wilde nu mijn mond opendoen, maar een ander meisje was er inmiddels bijkomen staan. Ze zag er nogal uit alsof zij nu aan het woord wilde zijn, dus liet ik haar maar even, als de gentleman die ik was.
'Ik ben ook nieuw hier, maar blijkbaar hebben ze niet iedereen geïnformeerd' Ik haalde mijn schouders op. Ik was überhaupt gewoon de school binnengelopen zonder eerst even te buurten bij één van de leraren of het bestuur. Ik was hier een tijdje geleden al geweest en wist de weg nog wel, dus dat leek me eigenlijk wel prima. Ik had er eigenlijk nog niet echt over na gedacht dat ik daar heel misschien problemen mee zou krijgen. Ach, het zou wel. Ik kon niet geloven dat ze boos zouden worden op een nieuwe leerling, wat eigenlijk het eerste voordeel was van naar een nieuwe school gaan. Op mijn vorige school waren ze waarschijnlijk nogal boos geworden, maarja wat verwacht je dan met een leerling zoals ik?
Het meisje stelde zichzelf nu ook voor met een glimlach. Ik ben Gail. Wat een massahysterie om een gala he?' zei ze. 'Ben je eigenlijk van plan om te gaan? Volgens mij is het verplicht, maar ik neem aan dat je niet 1,2,3 een pak bij je hebt?'
'Ah.' zei ik nu de meiden stil waren. 'Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat een school aan deze aan feesten zou doen, maar ik ben er niet tegen hoor.' Ik wierp een korte blik op mijn kleding die nu eigenlijk wel lekker was in de ietwat koelere school.
'Niemand heeft me inderdaad gezegd een pak mee te nemen.' Ik haalde me schouders op. 'Maar wie zegt dat een pak een voorwaarde is om naar een feest te gaan?' Ik keek Sasha even serieus aan.
'Hey, als je geen zin hebt om met me te praten en nu op zoek bent naar een andere gesprekspartner, had je me misschien beter überhaupt niet aan kunnen spreken. Had je ook weer tijd bespaard.' I
Ik keerde me even naar het andere meisje, Gail en nam haar even goed op. Het witharige meisje leek me niet echt een typisch meisje meisje en braaf leek ze me al helemaal niet. Ik mocht haar ergens al wel een beetje. Niet dat ik zo'n badass was, maar als ik één ding wist, was dat er met heel brave mensen echt weinig leuks te beleven was.
Ik herinnerde me plots dat ik me nog niet voorgesteld had. Ik koos om in de James stijl te gaan, James Bond.
'Oh, ik ben trouwens Griffiths, James Griffiths.'
Gail haalde haar hand door haar haren, die ik overigens echt gaaf vond. 'Nou, je gaat dus wel naar het feest?'
Ik knikte, natuurlijk zou ik gaan. Een feest was geen goed feest als ik er niet geweest was. 'Tuurlijk, er moet wel iets heel ergs aan de hand zijn als ik niet kom opdagen op een feest.' Er stond een brede grijns op mijn gezicht.
'Ik ga denk ik sowieso genoeg drank meenemen want lijkt me eigenlijk best wel saai zonder. Al die stelletjes en dingetjes en eigenlijk is het toch allemaal zo stereotiep en o zo voorspelbaar zo’n gala?' Ik lachtte even spottend. Ik wist wel zeker dat dit echt zo'n stereotype school was met alles erop en eraan wat je in iedere highschool film kon zien. Of nou ja, nu met magie erbij. Het klonk nog steeds raar in mijn hoofd als ik eraan dacht.
'Maar ben jij nog van plan je up te gaan dressen voor vanavond?' Ik wilde haar niet beledigen, maar haar kleding zag er niet bepaald uit als een feestjurk die je aan zou trekken als een dergelijk feest als dit. Ook zei ik dit niet omdat ik wilde dat ze me zou verlaten. Ik vond haar eigenlijk wel aardig, ook al hadden we nog helemaal niet zoveel woordwisseling gehad. Ze was tenminste niet als die arrogante Sasha. Bah, ik had een hekel aan dat soort mensen. Mensen die je ook maar niet meer leuk vond als je ook maar een klein beetje anders was.
'Mag ik dan met je mee?' vroeg ik vervolgens, aansluitend op de eerdere. Daarbij wierp ik een soort pedo-achtige glimlach, want het was natuurlijk wel echt een drama als je als jongen meeging naar een meisjes' kamer wanneer ze ging omkleden. Tjongejonge, wat erg.
'Tuurlijk, dan mag jij me helpen om die achterkant van die jurk dicht te ritsen' antwoordde ze, waarna ze haar tong naar me uitstak. Als ze me plaagde begreep ik het niet helemaal. Zo moeilijk was het toch niet om een jurk voor iemand dicht te ritsen? Ach, misschien vond ze het gewoon leuk om haar tong uit te steken, had ik ook soms last van. Ik liep achter haar aan naar haar kamer.
Eenmaal daar aangekomen liep Gail een beetje heen en weer om een aantal spullen op zij te leggen. Ik wist niet of ze dat voor mij deed, maar mij maakte het eigenlijk vrij weinig uit of je kamer een rotzooi was of dat er geen spatje vuil was of iets daartussen in. Zelf had ik af en toe zo eens een bevlieging dat ik mijn kamer erg netjes wilde hebben, terwijl ik vijf minuten genoeg had van die sereenheid en een aantal spullen op de grond gooide voor een rommelig effect om ze vijf minuten daarna weer op te ruimen, maar hé, dat was ik en niet zij.
“Ik denk dat mensen ook wel naar jou zullen kijken, al zal het niet zijn omdat je een mooi pak aanhebt maar juist het feit dat je geen pak aanhebt” zei ze, terwijl ze haar jurk uit haar kast pakte. Ik had het mezelf inmiddels makkelijk gemaakt door op haar bed plaats te nemen. Mijn benen had ik in kleermakerszit gelegd, op de één of andere manier zat dat gewoon erg lekker.
Ja, ik had geen pak aan, maar zo erg was dat toch niet? Zelf was ik niet echt bang voor reacties van anderen. Misschien waren er regels die ik zou overtreden, maar daar zou niemand toch echt op letten? Als ik weggestuurd zou worden, zou ik dat dan wel echt onzin vinden.
Terwijl Gail zich aankleedde, gaf ik haar wat privacy door een beetje rond te kijken in haar kamer vanaf haar bed. Ik kon zien dat zij er ook pas net was, maar ik kon ook zien dat er al langer was dan ik. Ik had enkel mijn koffers naast mijn bed gezet en was gelijk mijn kamer uit gegaan. Dat uitpakken haatte ik, het kwam later wel.
Toen ik Gail hoorde vloeken, kon ik het niet laten even naar haar te kijken. Ik dacht er niet echt over na of ik haar nu naakt zou zien, maar was gewoon benieuwd wat de reden was dat deze woorden uit haar mond kwamen. Ik zag dat moment echter iets wat me eerder nog niet echt opgevallen was.
In plaats van twee benen had het meisje namelijk één been en een prothese. Arme meid, het lijkt me echt lastig om met zo'n ding te moeten leven. Gail leek er echter wel gewend aan te zijn. Op het moment dat ik haar te hulp wilde schieten, lukte het haar al. Haar jurk deed ze ook aan en ik liep alvast naar haar toe om zoals van te voren afgesproken, haar jurk dicht te ritsen.
'Zou je hem verder willen dichtritsen?' vroeg ze me. Ik was al bezig voordat ze de zin volledig uitgesproken had, mijn handen had ik namelijk al in de aanslag gehad. Ik ritste de rits in één zip omhoog.
'Oh, ik moet trouwens nog wel mijn haar doen maar verder duurt het niet zo lang' liet ze me weten. Ik liep naar haar make up tafel, of in ieder geval iets waar haar make up op lag. In mijn hoofd vormde zich een plannetje. Ik zou dit meisje misschien weleens goed voor de gek kunnen houden. Dit bedoelde ik niet gemeen hoor. Ik bedoel; vrienden halen toch grappen met elkaar uit?
'Hé, mag ik het doen?' ik draaide me naar haar om met een vriendelijke glimlach op mijn gezicht. 'Het klinkt misschien raar, maar thuis maakte ik mijn zusje ook altijd op. Je kunt me misschien zelfs wel een professional noemen zo vaak heb ik het gedaan.' Dat ik eigenlijk helemaal geen zusje had en geen idee had van wat je waarop moest smeren, wist zij niet...
'Oh het gaat prima' merkte ik op terwijl ik zo goed als ik kon en zo serieus mogelijk een paar kleurtjes, poedertjes en cremetjes op haar gezicht deed. Ik had van een aantal producten wel een beetje door hoe en waar het moest, maar een artiest was ik er absoluut niet in.
Na een aantal minuten van random dingen op haar gezicht doen besloot ik dat het wel genoeg was. Ik pakte een spiegel en bracht deze naar haar gezicht.
'Voilà' Ik grijnsde naar Gail. Ze zag er echt te belachelijk uit voor woorden. 'Vind je het niet prachtig?'
Ik hoorde Gails adem in mijn oor. Haar been voelde ik tegen de mijne. We lachen naast elkaar in een tentje. Ik draaide mijn hoofd naar haar toe om haar gezicht te bekijken vanaf de zijkant. Ik was heel blij dat ik dit meisje op mijn eerste dag hier ontmoet had. Op zich had ik het ook best overleefd in mijn eentje, maar een vriend is toch altijd fijner. Het is leuker om een grap te maken waar je niet als enige om lacht, met zijn tweeën is altijd beter dan alleen. We waren samen naar het feest geweest en hadden een beetje gedanst - wat ze overigens beter deed dan gedacht met haar kunstbeen. Misschien vond ze dat zelf niet - dat wist ik niet, daar ging ik enkel vanuit omdat meisjes vaker zo in elkaar steken. Ja hoor, ik heb er reuze verstand van. Ik wordt ook weleens Meisjesdokter James genoemd - maar niet heus.
'Ik moet toegeven dat je er zo veel beter uit ziet dan met al die verschrikkelijke make up.' Ik trok mijn arm op om deze als steun onder mijn hoofd te leggen. Ondanks dat deze tentjes niet geheel primitief waren, lag het nu ook weer niet mega comfortabel.
'Ik ben echt blij dat ik je hier ontmoet heb.'
‘Ik ook’ antwoordde het lichtgekleurde meisje gelukkig. Ja, weet je hoe vervelend het is als je iemand ontmoet die je wel mag, maar het andersom niet zo is. Dan voel je je zo irritant of vervelend en vraag je je af wat je verkeerd doet. Nou ja, niet dat ik dat ooit gehad heb hoor. Alle mensen die mij niet mogen, mocht ik bij voorbaat al niet, want dan was er één heel belangrijk negatief verschil tussen ons; de mening over mij.
‘Wat ik hier zo zag rondlopen, hmm, ze lijken wel braafjes en tuttig te zijn die meisjes. En echt leuke jongens, behalve jij, heb ik ook nog niet gezien’ Dat was lief van haar. Ach, ik moest haar ook wel gelijk geven, het leek inderdaad alsof iedereen hier van één of andere planeet kwam waar ik nog niet dood gevonden zou willen worden. Het spijt me als je één van hen bent, maar die indruk kreeg ik gewoon van de meesten op de één of andere manier. Dat ze geloofden en helemaal meegingen in dat magiegedoe was als eerste al absurd. Natuurlijk wist ik dat het echt was, maar waarom zou je er iets mee willen doen? Het liefst volgde ik gewoon mijn pa op in zijn zaak. Het liefst stond ik nu ergens met wat vrienden een balletje te trappen, te skaten, een biertje te drinken, weet ik veel wat. Er was een heleboel dat ik liever deed dan hier naar school gaan. Ach, Gail maakte natuurlijk wel een heleboel goed.
‘Ik ken eigenlijk nog niemand verder hier.. Jij wel?' Ik zuchtte even. Ik had echt geen zin om allemaal mensen te gaan leren kennen. Ik vond het altijd wel leuk om vrienden te maken, maar die freaks hier voegde ik liever niet aan mijn vriendenlijstje toe.
Ik deed mijn mond open om op haar vraag te antwoorden, toen ik afgeleid werd door een geluid dat kwam van buiten de tent. Ik schoot rechtop, niet omdat ik nou persé bang was, maar enkel uit instinct. Oke, dat klinkt ook nogal apart, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.
Er kwam een hand naar binnen, onze tent in, gevolgd door een hoofd dat gesierd werd met een jongenskapsel in een donkere kleur. Wie was dit? Moest ik hem kennen? Ik keek hem enigszins wantrouwend aan. Wat deed hij hier? Waren dat de manieren hier, gewoon binnenstappen als dat je zinde?
'Niet iedereen op Durmstrang is zo braaf als ze lijken hoor.. geloof me.' Ik keek de jongen enigszins verbluft aan, maar mijn blik veranderde al snel naar een ietwat kritische gezichtsuitdrukking. Wie dacht hij dat hij was? Ik bekeek hem in een paar seconden en zag dat hij een aantal tattoo's op zijn armen had staan, verder droeg hij nogal alternatieve kleding. Eerlijk gezegd vond ik dat hij er nogal uitzag als een zwerver, maar hé, dat was mijn mening. Als hij dat mooi vond, moest hij dat vooral doen, prima.
'Vergeef me dat ik dat hoorde terwijl ik langsliep. En hopelijk heb ik ook geen intiem moment tussen jullie verpest. Maar ik ontmoet graag nieuwe mensen.' Ook viel het me op dat de jongen eruit zag alsof hij zichzelf erg leuk vond. Kijk, dat was nou wel een goede eigenschap. Weetje, ik had er geen problemen mee als je onzeker was - hartstikke zielig natuurlijk enzo - maar ik ging liever om met zelfverzekerde mensen. Die vonden het meestal minder erg wat mensen wat hen vonden, waardoor ze veel spontaner waren en veel meer leukere dingen deden.
De jongen stak zijn hand naar me uit, die ik vastpakte en even schudde. Blijkbaar had hij toch nog manieren.
'Ik ben Ash.' stelde hij zichzelf voor. Aan zijn hoofd zag ik dat hij nog steeds niet uitgepraat was.
'Waren jullie van plan om te gaan slapen? Ik heb nog iets om te roken en als je daar niet into bent ben ik ook altijd in voor een goed gesprek. Maar als ik wel iets intiems heb onderbroken, zeg het dan alsjeblieft, het laatste wat ik wil is iemand cockblocken.' Wat kon ik mensen toch goed lezen. Eigenlijk was ik niet van plan mijn longen te verpesten en kanker te krijgen, maar een enkele keer kon geen kwaad. Niet dat dit mijn eerste keer was, maar na die ene keer had ik mezelf voor te houden er niet mee door te gaan, maar ach, nu was mijn leven toch al verpest door dit stomme magiegedoe.
Even keek ik de jongen serieus aan. 'Eigenlijk zaken we midden in een reuzepikante sexpartij, dat zag je toch?' Ik stak mijn arm naar hem uit om de joint aan te pakken, waarna ik met een plagend glimlachje naar Gail keek.
'Ach, het maakt ook niet uit. Ze kon er toch niks van.'
Ik draaide mijn blik weer naar Ash. Ik was eigenlijk wel nieuwsgierig naar hem.
'Anyway, meneer de cockblocker, jij vindt jezelf dus wel een stoere jongen?' Ik nam een hijs van de joint. Het herinnerde me aan een tweede reden waarom ik niet door was gegaan met het roken. Ik gaf de joint weer terug aan Ash.
'Gatver, ik was even vergeten hoe vies dit was.'
Naast me hoorde ik Gail om me lachen. Pft, zo grappig was het toch niet dat ik er niks aan vond? Ze liet me weten dat ze blijkbaar beter wist dan ik hoe het moest en nam de joint van me over. Ze begon aan het ding te lurken, maar in tegenstelling tot mij leek ze het niet vies te vinden. Ach, iedereen zijn wils, ik vond het in ieder geval maar niets. Ze moest het zelf weten.
Het gesprek ging verder op onze zogenaamde sekspartij, waar Gail de jongen, Ash, voor uitnodigde, die op zijn beurt weer profiteerde van de situatie. Hij liet ons weten dat het zeker geen slecht idee geweest was om hem uit te nodigen voor onze gemeenschap. Pft, wat een opschepper.
'Al moet ik toegeven dat ik nog niet echt ervaring heb met gasten... maar misschien komt er dan vanavond verandering in? Alhoewel weet ik niet zeker of dat wel mijn ding is...' Er werd een uitdagende blik naar me geworpen vanaf Ash' dom grijnzende kop. Ik haalde enigszins walgend mijn schouders op. Niet om het feit dat hij van hetzelde geslacht was; het leek me gewoon absoluut afschuwelijk om ook maar één enkele mililiter lichaamsvocht met deze afschuwelijke jongen te delen. Oke, ik moest eerlijk zijn; ik kende hem amper, maar op wat ik tot nu gezien had, leek het me nou niet de leukste jongen en dat was nou niet doordat hij blijkbaar, door hem gezegd, niet te braafste was. Dat maakte me niets uit, was juist alleen maar beter. Het feit dat hij niet te bescheiden leek met zijn geweldigheden, was iets waar ik me nogal aan irriteerde.
'Lijkt me heerlijk.' liet ik sarcastisch uit, na een kuchje gehoord te laten hebben. Mijn jasje deed ik uit. Ik kreeg het warm van deze onzin.
Gail leek Ash de zwerver cockblocker echter leuker te vinden dan dat ik hem vond. Ze begon een gesprek met hem over hoe zijn avond geweest was en hoe hij - oh sorry, verder had ik niet echt geluisterd. Het interesseerde me namelijk vrij weinig. Ik was nu al helemaal klaar met zijn arrogante praatjes.
'Maar de echte vraag is; wie zijn jullie? En waarom zie ik jullie pas voor het eerst in mijn zesde jaar op deze school? Het lijkt me sterk dat jullie eerstejaars zijn. En zijn jullie nog van plan om te gaan tongen of zijn jullie geen stelletje?' Oh god, was hij zo kinderachtig? Ik besloot dat ik er nu helemaal klaar mee was. Ik stond op, of nou ja zo hoog als ik kon "staan" en liep, wat meer kruipen was, naar de voorkant van de tent.
'Ik moet mijn urine even laten gaan.' liet ik de twee weten, waarna ik de tent verlieten. Jeez, waar was ik nu weer beland? Ik zat nou echt niet op dit soort mensen te wachten.
Omdat ik niet echt hoefde te plassen, als ik wel echt zou moeten zou ik eerlijk gezegd ook niet weten waar ik heen moest, besloot ik maar een rondje door de tenten heen te lopen. Misschien ving ik nog iets leuks op of kwam ik een leuk persoon tegen. Op den duur zou ik dan bij dat persoon aansluiten, hoe eikelig diegene er dan ook uitzag. Die Ash kon de pot op, arrogante kwal.
next day
Er kriebelde iets in mijn gezicht toen ik mijn ogen de volgende morgen opende. Het eerste wat ik zag was een bruine stem omhulst met groene blaadjes. Hetgene dat me in mijn gezicht gekriebeld had, was een takje. Serieus James? Lekker begin, wakker worden na de eerste nacht in een bos.
Ik stond op een klopte op mijn kleding om de blaadjes eraf te halen. Ik veegde met mijn handen over de stof, maar er bleven een aantal bruine plekken op mijn shirt zitten. Ik zou wel meteen naar mijn kamer lopen om mijn kleding om te wisselen. Terwijl ik naar binnen liep, zag ik een heleboel mensen die er niet veel beter dan ik uitzagen. Velen zagen eruit alsof ze niet bepaald weinig gedronken hadden de vorige avond. Vroeg slapen had er waarschijnlijk voor hun niet ingezeten.
Wat ik de vorige avond allemaal gedaan had wist ik eigenlijk niet zo goed meer en ik wilde er eigenlijk ook niet bepaald graag over nadenken. Ik kan me vaag herinneren dat ik ergens nog een drankje gedaan had met een aantal onbekenden, maar hoe ik in dat bosje terecht was gekomen wist ik ook niet. Normaal was ik absoluut niet het persoon dat aan bushsleeping deed als dat überhaupt iets was. Ik wilde dan ook niet graag bekend staan als bosjesslaper.
Na me omgekleed te hebben in mijn kamer, die ik verbazingwekkend snel gevonden had, was ik snel door naar beneden gelopen. Daar had ik het volk gevolgd de eetzaal in. Ik had enorm veel honger, waarschijnlijk klopte wat er veel werd gezegd; van lang buiten zijn werd je hongerig. Met grote passen liep ik naar binnen naar het deel waar het eten uitgedeeld werd, toen ik een aantal bekenden aan een tafel zag zitten. Nou ja, ik moet zeggen dat ze er eigenlijk uitzag alsof ze klaar waren en op het punt stonden te vertrekken.
Ik hoopte dat mijn vermoedens inderdaad klopten en dat ze hier niet lang zouden blijven hangen. Het was niet alsof ik bang was voor hen, maar genant vond ik het zeker. Gisteravond had ik me nogal - hoe zal ik noemen - raar gedragen tegenover Gail en vooral Ash. Ik weet eigenlijk niet precies waarom. Ja, ik had Ash nogal arrogant gevonden, maar in welke mate in me eraan geirriteerd had, was niet bepaald normaal geweest. Misschien moest ik mijn excuses maar een keer aanbieden. Nou ja, een andere keer dan nu zou goed gepast zijn. Ik liep met grote passen langs hun tafel in de hoop dat ze me niet opmerkten. Terug kon ik immers ook niet meer, dat zou al helemaal opvallen.
Langs de tafel ging prima. De groep was teveel met zichzelf bezig om ook maar een oogwenk aan mij te besteden. In deze situatie vond ik dat absoluut geen probleem. Ik kon doorlopen naar het gedeelte waar je eten kon pakken en zorgde voor een lekker ontbijt.
Met mijn bakje muesli en beker vruchtensap - geen idee welke vrucht, maar het zag er wel lekker uit - liep ik door naar een tafel aan de andere kant van de zaal. Ik had op deze vroege morgen niet echt veel zin om te socializen. Bovendien zag bijna iedereen er wel bijna klaar uit om te vertrekken, dus dat zou ook niet heel handig zijn. Kom je ergens bij zitten, gaan ze meteen weer weg. Nee, dat werd hem dus ook niet. Toch at ik de maaltijd niet alleen.
'Hee!' hoorde ik na ik ongeveer drie happen van mijn muesli genomen had. Ik keek omhoog om erachter te komen door wie ik begroet werd en of de begroeting werkelijk naar mij bedoeld was. Wie me begroette kon ik echter ook wel raden, aangezien ik hier nog niet bepaald veel mensen kende. Het was Ash. Bij enkel een begroeting bleef het echter niet, zag ik aan zijn gezicht. Ik kon een kreun onderdrukken.
'Heb jij een ander tentje gevonden om in te slapen? Of toen toch voor de bosjes gekozen?' Ik was door blijven eten, maar bij het laatste deel van de vraag viel de lepel, waarmee ik mijn ontbijt naar binnen werkte, terug in het bakje. Hoe wist hij dat? Mijn geschrokken uitdrukking maakte echter snel plaats voor een quasi vermaakte blik. Ik zette een neplach op.
'Oh haha, nee hoor. Ik heb een geweldige nacht gehad.' zei ik alsof het werkelijk zo was. Nou ja, niet dat ik niet lekker geslapen heb, dus in wezen was het ook geweldig, soort van.
Er kwam een jongen bij staan, waar ik eerst niet veel aandacht aan besteedde omdat ik nou eenmaal erg veel zin had mijn kom muesli naar binnen te werken. Van buiten slapen krijg je immers veel honger.
Ash leek het echter wel handig ons aan elkaar voor te stellen. Ik knikte met mijn hoofd naar de jongen, die blijkbaar Emiel heette. Ik werkte de laatste drie happen naar binnen om vervolgens het glas vruchtensap naar binnen te werken voor ik Ash' vermoedens zou bevestigen. Weliswaar werd dat vertraagd door een waarneming die dat moment echt voor ging.
'Man, dit sap is lekker.' Ik probeerde het laatste restje uit het glas te dronken voor ik het terugzette op de tafel. 'En ja, als jullie bij iets van Rendinges zitten wel ja.' Ik weet niet of deze gasten het erg zouden vinden als ik de naam niet precies wist. Nou sorry hoor, maar het was mijn eerste dag, dus ik vond dat ik daar nog niet helemaal op en top van op de hoogte hoefde te zijn. Bovendien was het algeheel niet lang bekend. Überhaupt vond ik het best raar dat je in afdelingen verdeeld werd. Was dat niet zoiets als discriminatie? Werd je dan per bepaalde afdeling ook al minderwaardig of juist belangrijker bevonden?
'Hey, maar moesten we naar de les ofzo?' vroeg ik, terwijl ik op stond van de stoel. Ik was niet bepaald het persoon dat altijd op en top op tijd was, maar op je eerste dag leek me dat nog best handig. De eerste indruk was altijd de belangrijkste, nietwaar?
Mijn ogen werden echter groot bij wat ze me toen vertelden.
‘Hebben ze je niet verteld dat deze dag de lessen niet verplicht zijn?’ vroeg de jongen die zojuist voorgesteld was als Emiel, een wenkbrauw omhoog trekkend. ‘Ja je kunt naar de les. Of je kunt het niet’ Hier was i k best verbaasd over. Waarom zou je dan überhaupt lessen geven? Het leek me logisch dat er dan maar een heel laag aantal leerlingen naar de lessen zou komen, tenminste dat was zo bij normale mensen, of muggles zoals ze zich hier leken te willen af zonderen omdat ze ó zó speciaal zijn.
'Wij hebben besloten om onze educatie voor vandaag op een laag vuurtje te zetten en te genieten van de buitenlucht. Feel free to join.' vulde Ash hem aan. Kijk, dat was nou een goed idee. Het leek me vanzelfsprekend dat ik dat zou kiezen in plaats van lessen. Misschien was Ash toch een slimme jongen, beredeneert aan zijn idee, als het überhaupt zijn idee geweest was.
Ergens vroeg ik me af waarom niemand me had verteld dat de lessen niet verplicht waren, maar zoveel maakte dat nu ook weer niet uit eigenlijk. Ik ging weer zitten op de tafel.
'Oh' begon ik. 'In dat geval... Misschien kunnen jullie me gelijk de leuke plekjes laten zien hier?' stelde ik voor. Ik nam aan dat "op een laag vuurtje" niet betekende dat ze de hele dag voor pampus zouden liggen op een grasveld.
'Als die er zijn dan...' mompelde ik er nog achteraan omdat ik me dat serieus afvroeg.
'Is goed. Al zijn sommige dingen wel even lopen, maar ik denk wel dat iedereen nog niet zo brak is dat we dat niet redden.' antwoordde Emiel. Alhoewel ik me afvroeg wie iedereen was, of hij zichzelf en Ash bedoelde of ook nog anderen, die ik in dat geval niet zag op dat moment. Misschien bedoelde hij Gail, wat ik ergens ook wel hoopte, aangezien ik haar wel weer even wilde zien en spreken sinds wat er gisteravond gebeurd was. Echter zag ik haar niet meer zitten, maar of ik daar vanaf moest leiden dat ze niet mee zou gaan wist ik ook niet, aangezien er ook nog een andere onbekende groep was, benoemd als iedereen.
Afijn, hij stopte dus niet met praatte toen ik mijn gedachten op de vrije loop liet gaan. Hij stelde voor om naar het meer te gaan, wat denk ik meer een vraag was naar Ash en waar ik dus niet persé op hoefde te antwoorden. Ik kon namelijk wel ja of nee zeggen, maar ik wist toch niet hoe het daar was en dus zou het weinig zin hebben. Bovendien denk ik dat ik überhaupt weinig inspraak zou hebben.
Ook stelde Emiel voor om later bij een kroeg langs te gaan, wat ik helemaal prima vond. Kroeg zou natuurlijk betekenen dat ze zouden gaan drinken, wat niet bepaald een probleem voor mij was, al was ik ook niet bepaald een persoon dat geregeld alcohol naar binnen gooide. Ik was zestien, dus op zich was het niet heel raar als ik al dronk, wat ik soms ook deed op feestjes. Echter was drinken niet iets wat ik snel zou voorstellen om te gaan doen. Simpelweg omdat ik veel van de drinkjes niet top vond smaken en bovendien maar al te goed van de gevolgen wist, die hadden mijn ouders me immers vaak genoeg benadrukt.
Echter werd mijn leven door deze school toch al verpest, dus zou het ook een mindergroot probleem zijn om alcohol te drinken en mijn leven lekker helemaal te vergooien. Eerlijk gezegd had ik daar best wel zin in, al klinkt dat misschien raar. Ook Ash vond de kroeg een goed idee.
'En Durmstrang heeft best leuke plekjes, mijn nieuwe vriend.' liet hij me weten, wat ik nog maar moest zien. Eerst zien, dan geloven, nietwaar? Dat vriend vond ik echter wel snel. Als iemand mij om mijn vrienden zou vragen, zou hij daar echter nog niet tussen zitten. Misschien zou dat later komen, al twijfelde ik daar nog wel over na gisteravond, al was ik toen degene die misschien wel een beetje raar deed.
'We zullen wat wantrouwen van jou eens even het tegendeel bewijzen. Met ons is het best leuk hier op school.' Deze opmerking liet mijn wenkbrauw even omhoog gaan, ik moest echt nog even wennen aan de overvloed aan zelfverzekerdheid bij deze jongen, al stoorde het me niet meer, wat denk ik iets positiefs was.
We liepen de eetzaal uit en de jongens die vanaf nu mijn gidsen zouden zijn zeiden eventjes niets meer. Niet dat ik het heel erg vond hoor, kon ik een beetje om me heen kijken en mezelf de weg zo goed mogelijk in mijn hoofd te printen zodat ik heel binnenkort de weg zelf ook zou kunnen vinden hier. Dat leek me nog best fijn.
'Veel nieuwe leerlingen...' hoorde ik Ash mompelen, maar het was volgens mij niet tegen mij bedoeld, alhoewel het wel over mij ging. Weliswaar reageerde ik er dus niet op en liep ik gewoon achter de twee aan naar buiten. Ash leek het vreemd te vinden. Waarom wist ik echter niet. Het maakte me ook niet zo heel veel uit eigenlijk.
Buiten was het niet geweldig lekker weer, maar toch ging het wel. Ik had zijn hele leven in het zuiden van Californië gewoond, waar het weer bijna nooit koud was. Hierdoor was ik dan ook niet echt gewend aan lagere temperaturen en alhoewel het wel kouder leek te zijn, had ik er niet echt last van. Waarschijnlijk zou mijn temperatuurzintuig zich al snel aangepast hebben.
'Welkom op de prachtige gronden van het Durmstrang Instituut, James.' zei Ash. Op zijn gezicht stond een brede glimlach. Ik keek om me heen. Waar we nu stonden herkende ik echter makkelijk. Ik was hier gister geweest toen ik hier aankwam en vanochtend.
'Je hebt dit natuurlijk gisteren al gezien, maar toen in het donker... hoe dan ook daar is het quidditch veld' vertelde hij me. Ik volgde zijn bewegingen die in richtingen van de plek die hij noemde. Bij de naam van hetgene dat hoogstwaarschijnlijk een sport was trok ik echter een vragend gezicht. Ik had geen idee waar hij het over had. Wat was quidditch? Ik had er werkelijk nog nooit van gehoord. Misschien een sport hier uit de buurt of erger, een tovenaarssport. Ik hoopte dat het het eerste was, maar vreesde voor het tweede.
'Hier kun je eigenlijk wel het beste chillen, bij het meer, ook al moet ik zeggen dat ik onze dorm ook wel prima vind.' Hij maakte een beweging met een stok die hoogstwaarschijnlijk zijn toverstok moest voorstellen. Natuurlijk toverde die gast ook. Alhoewel ik dit tovenaarsgedoe inmiddels geaccepteerd had, was erin geloven een heel ander punt. Ik was dan ook nog steeds verbaasd toen er plots een kleed op het gras verdween. Het lag daar opeens in het gras zonder ook maar een enkel kreukje, wat echter werd verpest doordat Ash erop plofte. Ik bleef vol ongeloof naar het kleed staren, terwijl de jongen eropzat alsof het niets was. Gast, je hebt net een kleed uit je stok gekregen. Het leek net Mary Poppins alleen dan zonder die grote tas van haar. Oke, ik bedaarde mezelf. Zijn moeder had ook zulke dingen gedaan thuis alleen dan minder openlijk en duidelijk. Zij deed dingen met drankjes, omdat dat nu eenmaal minder op zou vallen, vertelde ze hem later. Voordat James van zijn moeders krachten wist had hij zich eigenlijk nooit afgevraagd hoe haar drankjes zo goed werkten. Het was gewoon vanzelfsprekend. Toen hij ervan wist, was dat echter ook een logische verklaring voor hem, al geloofde hij het allemaal dus niet echt. Tot nu. Door de jongen die hem nu ook uit zijn gedachten en verbazing trok.
'James,' begon Ash. 'Zeg eens, gezien je natuurlijk nieuw bent op Durmstrang, waar heb je dan hiervoor op school gezeten?' Het verbaasde me nog dat dat niet overduidelijk was. Nou ja, het moest toch in ieder geval wel duidelijk zijn dat ik geen tovenaar was zoals hem?
Ik schraapte mijn keel en krabte even aan mijn achterhoofd. Ik weet niet of het normaal was dat je hier kwam als niet tovenaar, al had ik Gail ook niet over toveren gehoord. Ugh, het klonk zo kinderachtig, als een sprookje of iets. Voordat ik geantwoord had, stelde Ash echter nog een vraag.
'En een misschien nog wel belangrijkere vraag; speel je quidditch?' Tuurlijk, weer die onbekende sport. Heel fijn dat dat hier belangrijk blijkt te zijn, terwijl ik er dus nu al niets van kan. Ach, wat maakte het ook uit. Het was niet alsof ik hier het mannetje wilde zijn, haantje de voorste, de show wilde stelen en geweldig wilde zijn. Ik bedoel; dat laatste was ik überhaupt natuurlijk al, maar de rest hoefde echt niet van mij op een plek waar mensen zo kinderachtig deden.
Ik besloot mijn antwoord, zo geordend als ik ben, maar ergens te beginnen in het midden zodat ik de rest er later nog wel bij zou kunnen lullen.
'Tja' begon ik. 'Eerlijk heb ik geen idee wat dat woord zou moeten betekenen wat je zojuist zei. Ik neem aan dat het een soort sport is, gezien je het in combinatie met het woord veld gebruikte, maar verder zal het me echt een worst wezen.'
Ik besloot toch ook maar op het kleed te gaan zitten. Alhoewel ik het een wonderbaarlijk fenomeen gevonden had, zag ik het niet als een vervloekt voorwerp dat je kont zou elektrocuteren wanneer het het kleed raakte.
'Ik dacht dat het wel overduidelijk zou zijn, maar ik kom hier dus niet uit de buurt. Ook kom ik verder niet van één of andere school waar je met stokjes zwaait als het geen pen, potlood of chinees stokje in de pauze is. Ik heb daardoor dus ook geen idee waar je dat kleed vandaan hield en hoe je van kikkers prinsen maakt of kan lopen op water.' Ik trok een bloemetje uit het gras om de blaadjes er één voor één af te plukken. 'En jullie?'
Er zijn nog geen reacties.