**017**

Nooit geweten dat Harry zo beschermend kan zijn maar hij heeft het zelf bewezen. Vanochtend zaten we nog met zijn drieën aan de ontbijttafel en nu brengt hij me zelfs naar mijn werk.
"Gina, mijn moeder heeft voorgesteld dat je vrijdag mee kan eten? Vind je het wat," vraagt hij terwijl hij zijn aandacht op de weg houdt.
Ik lach zachtjes. "Heeft je moeder geen zin om te wachten tot zaterdag?"
Tegelijk met een afkeurend geluidje, schudt hij zijn hoofd. "Nee, ze is daar weer te nieuwsgierig voor. Robin is mijn stiefvader en hij wilt je ook graag leren kennen. Gemma, mijn zus, kan ook al niet wachten."
Ik leg mijn hand op de zijne op de versnellingspook. "Het geeft niet..."
"Echt waar, mijn ouders wonen in Cheshire, en het is wel even rijden. Ik weet niet of je misschien eerder van je werk weg kan?" Nu laat hij me niet uitpraten.
Daardoor schiet ik echt in de lach. "Nee, juist de omgekeerde wereld. Normaal ben ik de eerste die aangeeft dat ik wel wil overwerken en vandaar dat ik zoveel overuren heb. Ze zullen juist blij zijn dat ik eerder weg wil," vertel ik.
Onder mijn hand, draait hij de zijne om zachtjes te knijpen. "Vraag het toch maar en dan hoor ik het wel. Morgen hebben we een week een relatie."
Ja, dat weet ik zelf ook wel. En de ketting bewijst het want die doe ik niet meer af. "Zal ik doen," knik ik naar hem.
Wetend dat ik bijna bij mijn werk ben, parkeert hij opeens de auto. "Laatste keer dat ik dit kan doen voor vandaag. Ik zie je dan morgen pas weer," mompelt Harry en drukt hij zijn lippen op de mijne. De kus begint lief en teder, om na een minuut te veranderen naar een lieve tongzoen. Daarbij zijn armen om mij leggend en geniet ik ervan. Pas na een paar minuten, eerder een uur als je het mij vraagt, laat hij me los en is een schittering te zien in zijn groene ogen. "Elke keer weer is het niet genoeg dat ik je nog een keer wil zoenen," fluistert hij.
De vlinders gaan weer ongegeneerd tekeer in mijn buik. "Nu kan het nog." Ik kijk hoe laat het is. "En je rijdt snel genoeg want ik hoef pas over tien minuten binnen te zijn."
Grijnzend laat Harry het toe dat ik hem naar me terug trek voor een kus. Deze keer het bij een kus latend en knuffelt hij me. "Ook al is het maar voor een nachtje, ga ik je toch missen."
"Je zegt het alsof je vrijdagnacht ook wil blijven slapen," merk ik op.
Om me nu abrupt los te laten. "Maar vrijdag begint het weekend al en zaterdag gaan we naar de club en dan ontmoet je de laatste van mijn vrienden die ook mijn collega's zijn." Een paar ogen kijken me vragend en onschuldig tegelijk aan.
"Het is zo leuk en lief hoe je soms reageert, lieverd," lach ik om zijn gezicht. "Sorry, en ja, je hebt gelijk. Vrijdag hoort bij het weekend. Gedraag je en je kunt vrijdagnacht blijven en zaterdagnacht."
In een seconde verdwijnt de onzekere blik en maakt het plaats voor een blije, en gelukkige, schittering. "Oh, daar ben ik zo blij mee. Helemaal omdat we vrijdag een week samen zijn. Dat wil ik toch op de een of andere manier samen vieren."
De vlinderkooi lijkt weer volledig geopend te zijn. "Je wilt het al vieren dat we een week samen zijn?" Het verliefde gevoel dat ik heb, wordt alleen maar meer voor hem.
Harry knikt direct. "Ja, daarna als we een maand bij elkaar zijn, zes maanden, een jaar en zo verder."
"Ik hou van je," mompel ik en verstop ik mijn hoofd in zijn nek.
Hij lacht kort. "Ik ook van jou, schat, met heel mijn hart," bevestigt hij dan nog eens extra. Samen met een kus erbij, die in mijn hals terecht komt. "Nu moet je snel weg want anders geef ik je nog een zuigzoen. Je hals is wel erg verleidelijk."
Opeens laat ik hem los en leg ik mijn handen in mijn nek. "Wil ik niet," schud ik mijn hoofd iets opstandig.
Waar Harry anders over denkt want hij knikt weer. "Geloof me, die krijg je een keer van me. En het gaat niet om het plekje dat ik dan achterlaat maar het gevoel wanneer ik het doe," knipoogt hij en gaat hij weer recht zitten.

Door het korte gesprek nog in zijn auto, kan ik aan niks anders denken dan wanneer hij me mogelijk een zuigzoen wilt geven. Zou het echt? Ja, wacht even, als hij het bij mij denkt te kunnen doen, doe ik het toch gewoon terug. Tegelijk neem ik me voor om het dan bij hem te doen. Als hij denkt dat het een heerlijk gevoel is, terug doen.
Op mijn werk, afgezien van dat beetje afleiding van Harry die me ooit een zuigzoen wilt geven, gaat alles verder normaal. Emily is ook veilig naar haar werk gegaan en vanavond gaan we weer tennissen. Net als dat het voor Emily een manier is om zich af te reageren. Iets wat we allemaal soms nodig hebben.
Zoals wel vaker heb ik tijdens de lunch nog een Whatsapp gesprek met Harry en gaat het er deze keer over zijn vriend, die hij als laatste wil voorstellen aan mij. Bijna alsof hij mij nieuwsgieriger wilt maken.
"Gina," hoor ik achter me. Nog even en ik kan naar huis.
Ik draai me om naar Jenni. "Ja, zeg het eens."
Ze lacht alleen om me. "Het is geen probleem als je morgen eerder weg wilt. Waarom eigenlijk?"
Wil ik dat wel zeggen. Anders gaan ze weer moeilijk doen. "Nou, vooruit, maar niet iedereen hoeft het te weten. Harry's moeder heeft me voor morgen uitgenodigd om te komen eten, maar zijn ouders wonen in Cheshire."
Verbaasd kijkt ze me aan. "Je hebt morgen een week een relatie en hij wilt je thuis aan zijn ouders voorstellen?"
"Hm, ja, morgen zijn ouders, zaterdagavond dan zijn laatste vriend slash collega en zondag ontmoet hij mijn moeder," vertel ik zachtjes. Wat ik meer doe zodat niemand ons verder kan horen.
Wauw, zegt Jenni geluidloos. "Dat het al zo serieus is. Normaal stel je de ander pas na een maandje thuis voor aan je ouders." Alsof ze onder de indruk is.
Zelf haal ik mijn schouders op. "Onze moeders zijn veel te nieuwsgierig. Eerst zou ik zijn ouders op zaterdag zien maar zijn moeder heeft daar dus niet het geduld voor. Daarom morgen dus."
Jenni knikt haar hoofd als een aha. "Vandaar, nou, ga gauw verder. Nog even en het is vijf uur. Ga je nog wel tennissen vanavond?"
"Ja, dinsdag en donderdag zijn gewoon mijn tennisavondje met Emily. Dat weet Harry al," geef ik aan en ga ik verder met mijn werk.

"Nou," zucht Emily uitgeput. "Ik moet zeggen..."
Ik lach omdat ze meer hijgt dan mij van onze wedstrijdje. "Ja, zeg het eens." Ik draai de dop van het flesje water en drink gulzig wat.
Nu steekt ze een vinger in de lucht dat ik even moet wachten. Om na een paar slokken water weer lucht te hebben om te praten. "Je hebt een vent uit duizenden. Hoe lief, attent en zorgzaam hij is. Zonder zich op te dringen."
Daar ben ik het helemaal mee eens. "Klopt..."
"Hè, ik was nog niet klaar," reageert ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Niet te vergeten dat hij genoeg neemt om naast je te kunnen liggen en te knuffelen. Ik heb jullie vanochtend even gehoord omdat ik naar het toilet moest."
Ongetwijfeld dat ik zelf nu breed glimlach en veeg ik met de handdoek het zweet van mijn gezicht. "Ja, hij is een knuffelaar, net als ik."
"Jullie zijn een leuk en lief stel samen. Is het al gebeurd dat jullie een keer ruzie hebben," wilt ze weten.
Hoofdschuddend geef ik antwoord terwijl ik mijn handdoek laat vallen. "Nee, nog niet, maar daar is een ruzie toch voor, om het daarna weer goed te maken."
Ze duwt me terug naar het tennisveld. "Jij bent erg. Je deelt nog niet eens het bed met hem op die manier. Maar als ik dat zo hoor, duurt het vast niet lang meer. Weet hij alles al?"
"Ja, hij weet alleen niet wie de sukkel is geweest want ik heb geen naam genoemd," zucht ik en blijf ik bij het net staan. "Maar Niall betekend ook niks meer voor me. Hij is mijn verleden geweest en Harry is mijn toekomst."
Tevreden met mijn antwoord knikt ze. "Dat is waar. Nog heel even en jullie kennen elkaars familie en al jullie vrienden."
"Klopt, morgen zijn ouders en zijn zus. Toen Gemma hoorde dat ik kwam eten, nodigde ze zichzelf uit bij hun ouders," lach ik. "Zullen we nog? Daarna moet je wachten tot dinsdag. Mijn weekenden lijken momenteel namelijk drukker te worden."
Met een korte knik, stuitert Emily de bal een paar keer en slaat die dan naar mij toe.