**016**

Ergens moet ik bekennen dat ik nieuwsgierig wordt naar wat Harry doet voor zijn werk. Hij laat er anders niks over los. Waardoor het alleen maar geheimzinniger lijkt te zijn. Even kijk ik naar de man tegenover me. Zelf heb ik vandaag de kans niet gekregen om te koken of Harry was er al, en met een bos bloemen. Daardoor stonden we samen in de keuken en het is absoluut leuk en gezellig om te koken met hem.
Glimlachend geniet hij van het eten. "Wat is er?"
"Hm, niks, het is gewoon fijn dat je er bent. Leuk gezelschap en zelfs als het stil is, is het een aangename stilte," geef ik aan en neem ik een slok van mijn wijn. Wat rode wijn is omdat het beter past bij het eten.
Zijn lippen vormen een geluidloze o. "Op die manier, ja, het is ook fijn om met je te kunnen knuffelen," grijnst Harry.
Ik kijk even omlaag. "Eigenlijk wilde ik wel wat zeggen en dat gaat over Emily. Het schijnt dat haar ex moeilijk doet en haar weer terug wilt. Als haar ex haar vanavond weer lastig valt, heb ik al gezegd dat ze hierheen mag komen. Ik hoop niet dat je dat erg vindt?"
Gelijk schudt hij zijn hoofd. "Het zegt hoeveel je om haar geeft. Jullie zijn duidelijk elkaars beste vriendinnen en dan sta je klaar voor elkaar. Maar wat is er dan gebeurd en hoe is het uit gegaan tussen die twee."
Opgelucht dat hij het goed opneemt, glimlach ik kort. "Het is uit gegaan omdat Phil, zo heet haar ex, vreemd is gegaan in haar toenmalige appartement. Om die reden dat ze verhuist is en dat ze zo dichtbij woont."
Een harde glans ligt in zijn groene ogen. "Zo behandel je een vrouw niet," is zijn eerste reactie. "Mocht ze straks toch komen, is ze gewoon welkom. Ik ga niet tussen jullie in staan."
Nu laat ik mijn eten voor wat het is en ga ik op zijn schoot zitten. "Dank je wel, lieverd." Tegelijk dat ik hem een kus geef.
Waarop hij zijn armen om mij legt. "Altijd, voor vrienden en familie hoor je klaar te staan. Dat doe ik ook, en het zegt hoe betrokken je bent bij die persoon." De blik verandert en buigt hij zijn hoofd iets om mij te kussen. Vervolgens legt Harry zijn hoofd in mijn nek.
Iets dat ik ook doe. "Dus jij wilt ook het liefst iedereen tevreden houden?"
Hij grinnikt wat. "Ja, eigenlijk wel. Het is een van mijn goede eigenschappen."
"Oh, noem dan een paar slechte eigenschappen," wil ik nieuwsgierig weten.
Nadenkend kijkt hij even omhoog. "Ik heb soms de neiging om gewoon naakt rond te lopen in mijn huis. Dat zal ik trouwens niet doen als jij bij me bent," voegt hij er snel aan toe. "Wat nog meer, ik ben erg slecht in dansen, maar, een van mijn beste eigenschappen is dat ik de beste vriendin in de wereld heb, dat ik haar kan knuffelen als we samen zijn en ik kan je verwennen. Het blijft leuk om te zien hoe je daar op reageert," grijnst hij.
Ik val nu letterlijk van de ene verbazing in de ander. Toch ben ik nog niet vergeten wat hij als eerste zei. "Naakt rond te lopen thuis?"
"Aha, sorry, maar wat ik zeg, dat zal ik niet doen als jij er bent. Wie weet kan je anders moeilijk je handen thuis houden," gniffelt hij.
Zachtjes geef ik hem een stomp. "Zeg, ego, je weet heel goed dat ik nog niet zo snel wilt gaan. En dat terwijl je soms wel een nachtje kan blijven slapen. Oppassen of je slaapt zaterdagnacht in je eigen bed."
Heftig schud hij zijn hoofd. "Nee, niet doen, ik vind het heerlijk om met je in bed te kunnen knuffelen, samen wakker te worden. Dat wil ik vaker kunnen doen." Een paar groene ogen kijken me onschuldig aan. Net als dat hij een zacht geluidje uitstoot als een zielige pup.
Hoe moet ik hem nu nog kunnen weerstaan, als hij dat doet? Lachend leg ik mijn arm om hem heen en ga ik met mijn andere hand door zijn haren. Dat gelukkig los hangt. "Nou vooruit, als jij je maar gedraagt..."
Verder kom ik niet want hij drukt zijn lippen op de mijne. Wat een lieve en tedere zoen blijkt te worden, maar bovenal geduldig. Er is werkelijk waar geen enkel teken van ongeduldigheid te vinden bij hem.

Uiteindelijk belanden we, nadat we de tafel afgeruimd hebben, weer op het vloerkleed voor de open haard, die ik nu maar aangestoken heb. De vorige keer heeft hij zijn hand iets verbrand en dat wil ik niet nog een keer. Waar overigens niks meer van te zien is. Ik lig in Harry's armen, en tussen zijn benen tegen hem aan, terwijl Luna weer op mijn schoot ligt.
Hij legt zijn kin op mijn schouder. "Weet je, van dit soort momenten geniet ik de meeste. Gewoon jij en ik samen." Een tevreden zucht is te horen en liggen zijn armen om me heen. "Ons wereldje bijna," fluistert hij nog in mijn oor.
Waar ik het mee eens ben. Dit is ook heerlijk. Alleen hij en ik. Ik draai mijn hoofd wat naar hem en druk een kus op zijn wang. "Vind ik ook hoor. Ik heb het al gezegd, ik hoef niet zo zeer meer naar de club. En ik denk dat dat komt omdat ik al een beste vriendin heb, mijn familie en jou. Uitgaan kan ook op een andere manier, en dat we elkaar veel beter kunnen verstaan."
De grijns is te zien bij hem. "Klopt, anders moet je in de club bijna roepen of schreeuwen om boven de muziek uit te komen."
Tegelijk pakken we onze glas om een slok te nemen. Waarvan Harry overgestapt is naar frisdrank omdat hij zijn belofte wil houden en dat hij straks naar huis gaat. "Helemaal waar," knik ik.
"Maar zo te merken, heeft je vriendin toch nog een rustig avondje want ze is niet gekomen." Harry zet zijn glas op de tafel.
Eerlijk gezegd, dacht ik wel dat ze toch zou komen. "Dat is zo, ze heeft het zelfs nog gevraagd omdat ze weet dat jij er anders bent op woensdag..." Ik ben nog niet uitgepraat of de bel gaat.
Harry wilt al op staan om open te doen of de deur gaat open. "Wie heeft de sleutel..."
"Gina." Emily komt nu binnen en wordt de deur met een klap dicht gegooid.
Vlug krabbel ik overeind en voor ik het weet, heb ik mijn vriendin in mijn armen. "Sst, je bent hier veilig en dat weet je. Nu helemaal want als Phil het lef heeft om hier aan te bellen, gaat Harry nog kwaad worden. En geloof me, je wilt niet weten hoe hij is als hij boos is," geef ik aan en zie ik dat Harry naar de keuken gaat.
"Echt waar?" Emily kijkt me aan en vervolgens gaat haar blik door de woonkamer. "Waarom staat de salontafel ergens anders?"
Harry komt lachend terug. "Omdat we dichter bij de open haard zaten. Hier, wordt eerst maar wat rustiger." Hij geeft haar een glas wijn en gaan we zitten. Wat gewoon weer op het vloerkleed is, dichter bij de open haard.
"Luna, kleintje," reageer ik en miauwend komt ze naar ons toe. Alsof ze weet dat Emily het nodig heeft, gaat ze bij haar op schoot.
Een flauwe glimlach siert haar gezicht en aait ze de poes op haar schoot, terwijl ik dankbaar naar Harry kijk.
Op zijn beurt knikt hij enkel om mij te laten weten dat hij het niet erg vindt.
Daardoor leun ik blij en tevreden tegen hem aan. Het enige dat Emily nu nodig heeft, is iemand om mee te knuffelen en een glas wijn. Zo meteen is ze weer gewoon zichzelf.
"Vinden jullie het echt niet erg dat ik er ben," vraagt ze nog.
Harry schudt zijn hoofd voor ik antwoord kan geven. "Nee, Gina heeft al in grote lijnen verteld wat er gebeurd is. Als het echt niet gaat, kun je gewoon komen, ook op woensdag. Maar als Emily hier blijft en ook voor de nacht, ga ik ook niet weg. Dat doe ik jullie niet aan."
Ik kijk hem aan en opnieuw lijkt de vlinderkooi volledig geopend te zijn. Het verliefde gevoel wordt alleen maar meer en heftiger. "Dank je," fluister ik.
Het volgende moment heeft hij Emily naar zich toe getrokken en dat hij zijn armen om ons heen legt. "Familie en vrienden zijn belangrijk, en ik zou willen dat jullie veilig zijn."
Waarop Emily hem even knuffelt. "Dank je wel, dat betekend veel voor me. Ik wist echt even niet of ik ook wel welkom ben..."
"Emily, je bent altijd welkom, of ik er nou ben of niet," reageert Harry zonder haar uit te laten praten. "Accepteer het, als je hulp nodig hebt, kun je gewoon komen."
Wat ik met hem eens bent. “Straks gaan we naar bed. Morgen gaat de wekker gewoon weer.”