Thuis

Ik dwong mijn benen sneller te trappen. Ik wou zo snel mogelijk naar huis, weg van die rotplek. Ik was het helemaal zat, de school, de mensen, dit stomme dorpje, dit leven! Ik wou zó graag weer terug naar Arizona. Thuis plofte ik neer op bed. 'Het is allemaal zo oneerlijk.' Dacht ik. 'Allen omdat ik nieuw ben, alleen omdat ik geen Alice had die me kon verdedigen. Maar, was het ook allen daarom? Was ik niet echt zo lelijk en dom? Droeg ik niet echt zulke rare kleren?' 'Nee,' dacht ik. 'Ze proberen me alleen dat te laten denken.' Ik was woedend op alles en iedereen. Toen reageerde ik me af op een mug die ik platsloeg met een schoen, en zette mijn computer aan. 'Yes!' Riep ik hardop. Alice had gemaild:

Lieve Hiker,
Ik mis je overal waar ik kijk, zonder jou voel ik me leeg. Natuurlijk heb ik ook wel andere vrienden, maar zonder jou is het gewoon anders. Oké, genoeg sentimenteel gedaan. Ons schoolteam is eerste geworden in de competitie, en mijn vader heeft een nieuwe baan. Er is nu ook een kermis in de stad. Is het bij jou ook een beetje leuk? Zijn er aardige mensen? Mail me alsjeblieft zo snel mogelijk terug.
Xxx Alice

Ik veegde een traan van mijn gezicht. Bah, huilen was voor baby's. Ik wou zo snel mogelijk iets terug mailen. Ik had toch geen huiswerk meer om te doen. En in schreef terug:

Lieve Alice,
Ik mis jou ook verschrikkelijk, ik heb echt het gevoel dat ik het zonder jou niet overleef. Mijn moeder is vaak weg, en heeft het druk met haar nieuwe baan. Op school gaat het heel goed met mijn cijfers, bijna alleen maar achten en negens. Maar sociaal gaat het verschrikkelijk. Ik ken nog helemaal niemand, en word steeds uitgelachen. Er wordt over me gepraat, en niemand doet de moeite om te fluisteren. Ook laten ze me soms struikelen, en er is ook een keer een bal keihard in mijn gezicht geslagen. En als niemand beledigingen naar mijn hoofd schreeuwt of me pijn doet, negeren ze me totaal. Ik voel me onzichtbaar, maag tegelijkertijd voel ik me ook alsof iedereen naar me kijkt. Het is hier niet heel mooi weer, mar ook niet verschrikkelijk. Sorry, ik moet nu even een dooie mug van mijn bureau vegen.
Xoxo Hiker

Toen sloot ik af en ging naar beneden om te eten. Mijn moeder had al gekookt, maar ik had eventjes geen zin om samen met haar te eten, dus nam ik het mee naar boven met de smoes dat ik nog veel huiswerk te doen had. Daarna viel ik als een blok in slaap.