*** 015

Claire Hemmings

Na een vlucht van vier uur sta ik in Noorwegen. Trondheim om precies te zijn en heb ik nog geen flauw benul waarvoor. Duidelijk dat de anderen het wel weten, want Louis is behoorlijk enthousiast ergens over. Ook Niall is vrolijk en niet te stuiten. Iets dat Liam weer wat ergert. Zayn ook trouwens maar schijnbaar heeft hij hen laten beloven om niks te zeggen. Ten slotte heeft niemand nog iets gezegd erover.
Volledig omringt door beveiligers gaan we richting de uitgang. Ondanks de muur van beveiliging, kan ik wel de fans horen roepen om hun namen.
"Je kunt ook nergens meer heen zonder herkent te worden, is het wel?" Ik kijk naar Zayn, die me niet los laat.
Een zucht volgt maar niet van Zayn. "Klopt, en hoewel we onze carrière aan de fans danken, zijn ze soms wat... ja, hoe noem je dat..."
"Verstikkend," doet Niall een gooi terwijl hij Liam onderbreekt. "Voor mij wel want ik zit ook nog met mijn astma." Dat hij weer duidelijk maakt omdat hij zijn medicijnen in zijn hand heeft. Waarschijnlijk voor het geval dat hij het nodig heeft.
Liam knikt. "Ja, verstikkend is wel het goede woord ervoor."
Wanneer we in het busje zitten, zit ik naast Zayn en naast hem zit Niall weer, die nu wel zijn medicijnen gebruikt. Zelfs met de gordel vast, schuif ik wat naar Zayn toe. "Wacht maar tot hij weer lucht heeft. Dan gaat hij weer stuiteren," knipoogt hij.
"Stuiteren, ja, dat past wel bij hem," proest Louis het uit van het lachen terwijl hij naast Harry gaat zitten.
Een protesterend geluidje is van Niall te horen. "Zeg, pas erop jij. Of nee laat maar, anders stuur je nog je vriendje op me af."
Nu staart Louis naar Niall met open mond. Waarbij verbazing en verbijstering op zijn gezicht te zien is. "Dat neem je terug, blondje."
Een lachende Liam komt er tussen. "Dat maak je er zelf naar, Louis. Wij weten dat jullie een hechte vriendschap hebben maar voor een buitenstaander lijkt het net alsof jullie een relatie hebben," haalt hij zijn schouders op. "Vind je het gek dat de fans er op los roddelen over Larry."
Harry draait zich wat om naar ons. "Vind je dat nu nodig?" Bijna alsof hij zich beledigt voelt.
Al schudt Liam zijn hoofd. "Het is een feit, Hazz, het is niet zo dat ik het ter plekke verzin, kom nou."
Waarop Harry wat humt. "Dat is waar..."
"Ben je het nu met hem eens?" Louis laat hem duidelijk niet uitpraten.
Om nu een zucht te horen. "Wil je nu eens recht gaan zitten," wijst hij zijn vriend op zijn plek. "En dan ben jij eigenlijk de oudste van ons." Het is goed te zien dat Harry Louis goed draait en het hoofd van Louis op zijn schouder legt. "Laat je nou eens niet gek maken door de anderen," klinkt het wat zachter. "Hoe gaat het met El?"
"Oh, goed, af en toe hebben we nog contact via de mail. Het is vooral haar studie en werk, dat haar tijd op vult. Je weet toch dat het uit is met haar?"
Ik kijk naast me en blijkt dat Niall zijn Nintendo gepakt heeft. Samen met Liam.
Zayn knipoogt naar me. "Ik zei het toch dat ze zich kunnen gedragen als een stel..."
"Oi, dat neem je terug," reageert Louis en heeft hij het gehoord.
Liam zucht overduidelijk gespeeld want hij knipoogt kort naar me. "Louis Tomlinson, zit normaal en gedraag je," zegt Liam dan alsof hij de oudste en wijste is. "En denk even na, want zoals jij je nu gedraagt met Harry, lijkt het er inderdaad op alsof jullie een stel zijn. Heb je soms iets op te biechten? Val je toch ook op twee kanten?"
Zacht klinkt er wat gemopper en gevloek maar dan blijft het stil.
"Nou, nu kan het nog. Straks zijn we bij het hotel en dan moet je oppassen met wat je zegt," vervolgt Liam.
Louis draait zijn hoofd eerst naar Harry en vervolgens onze kant op. "Ik heb niks op te biechten want ik val alleen op meiden," laat hij dan weten en abrupt draait hij zich om. Maar deze keer negeert hij ook Harry's arm.

Opgefrist en warm gekleed, ga ik terug naar de gezamenlijke kamer. Deze keer hebben we een grotere suite met drie slaapkamers. Waardoor ik zeker weet dat sommige van hen in een bed zullen slapen.
"Lou, doe nou niet zo," hoor ik door een dichte deur en staat Niall er om het gesprek af te luisteren.
"Wat? Wat doe ik dan?"
"Je hebt Liam dan antwoord gegeven maar nu negeer je mij... Wacht even, heb je soms wel gevoelens voor me," klinkt Harry's stem.
Ho even, dit is niet de bedoeling. Ik wil Niall met me mee trekken naar de bank, tot Louis' stem te horen is.
"Ja, natuurlijk voel ik wel wat voor je. Dat heet vriendschap, Hazz, meer zal het nooit..."
Opeens wordt het stil en moet ik eerlijk bekennen dat ik nieuwsgierig wordt wat er daar binnen gebeurd. Wel is Zayn er ook bij gekomen en komt Liam net de gezamenlijke kamer in. Nu voel ik een paar armen die me bij de deur weg trekken. Even als dat Liam Niall weer weg trekt van de deur.
"Het is niet netjes om af te luisteren..."
"Hazz, waarom deed je dat," roept Louis opeens luid.
"Om er voor te zorgen dat jij je mond dicht houdt. Maar als dat... als dat toch iets met je doet... Misschien moet jij eens beter na gaan denken van wat je wilt." De deur gaat open en kan ik Harry zien staan. Daarna gaat mijn blik naar Louis, die achter hem staat en bijna in verwarring is want hij raakt ook nog eens dwaas zijn lippen aan.
Niall valt bijna van de bank van het lachen. "Wat dacht je, dat er nog maar een mogelijkheid was zodat hij zijn mond zou houden."
Dan komt Louis in beweging, trekt hij Harry terug en gaat de deur weer dicht. Om deze keer hun gesprek zachter te houden want er is niks meer te horen.

Langzaam word ik wakker gemaakt van kusjes over mijn gezicht.
"Ja, ze glimlacht, ze is wakker," klinkt het en kan ik de stem niet gelijk plaatsen.
"Mate, we zijn allemaal net wakker. Is er nog koffie," bromt een andere stem.
Dan wordt er op de deur geklopt en doet Louis de deur open.
Om Basil te zien staan. Samen met iemand anders. "We moeten weg."
Even wrijf ik in mijn ogen en loop ik nog vlug naar de badkamer. O shit, mascara. Met een washandje maak ik mijn gezicht schoon. Dat is veel beter. Even snel dat ik nog voor de laatste keer naar het toilet ga. "Sorry," mompel ik een excuus.
Zayn houdt mijn jas al open voor me en, na een korte kus, doet hij de rits dicht. Net als dat hij mijn schoudertas aangeeft. "Kom op, dan gaan we. Je ziet zo wel waarheen."
Beneden stappen we weer in een busje en rijden we weg. Het is al goed donker buiten en kan ik iets lichts zien. "Hé, het is volle maan." Vanzelf kruip ik tegen Zayn aan en legt hij zijn arm om me heen.
"Nog moe," vraagt hij zachtjes.
Ik knik en vraag ik me af waar we nog om half twaalf 's avonds heen gaan. "Ja, gaat het lang duren?"
Er klinkt gelach in het busje. "Zolang als we zelf willen, Claire," reageert Louis met een brede glimlach.
Echt lang duurt de rit niet meer en zijn we duidelijk ergens in de bergen. Maar het lijkt meer lichter te worden dan donkerder. Als het busje geparkeerd is, kunnen we uitstappen en ben ik de laatste. Wel dat Zayn op me staat te wachten en biedt hij zijn hand aan.
"Voorzichtig."
Het volgende moment valt mijn mond open van verbazing. We staan vlakbij een meertje dat bevroren is, een volle maan maar het vooral het schitterende mooie Noorderlicht, dat echt prachtig is en weerkaatst wordt in het bevroren meer. "Zayn." Mijn stem is niet meer dan gefluister.
De man staat net achter me want hij slaat zijn armen om me heen en drukt hij een kus vlak onder mijn oor. "Even prachtig en beeldschoon als de vrouw in mijn armen," fluistert hij net zo zacht in mijn oor.
Iets waar hij zeker gelijk in heeft is dat het beeldschoon is. Bijna adembenemend mooi. De kleurschakeling erin, en hoe het de lucht lijkt te strelen. Betoverend. Hoe ik het doe, weet ik niet maar ik kijk even om me heen. Louis staat weer in de armen van Harry. Niall is net zo onder de indruk en heeft Liam zijn armen om de blonde man geslagen. Zelfs de mannen van beveiliging staan sprakeloos. Allemaal kijkend naar het schouwspel van kleur en licht, dat het Noorderlicht heet. Dit was het echt waard om hier te komen. Zelfs dat het zo laat is.
"Claire, jij en ik, straks alleen in onze kamer," ademt Zayn in mijn oor. "En ik had dit met niemand anders willen delen dan met jou."