De volgende dag

Ik keek op mijn wekker: 6 uur. Maar toen ik me weer wou omdraaien kwam ik erachter dat ik nog een huiswerkopdracht was vergeten te maken. Dus klom ik uit bed, zette mijn bureaulamp aan, en begon. Ik moest een kort verhaal schrijven voor Engels. Ik schreef een verhaal van drie kantjes over het leven van een rockster. Ik had beter gekund, maar iets beter kon ik er niet van maken. Het was zeven uur toen ik mijn gordijnen opendeed en er helaas achter kwam dat het regende. En daarom deed ik een regenbestendige jas aan voordat ik weer op mijn fiets stapte. Toen ik aankwam was ik niet vreselijk nat, maar toch kon je zien dat ik niet met de auto was gekomen. Mijn volgende les was scheikunde, en ik was aan de late kant. Bijna iedereen keek naar me toen ik binnenkwam en ging zitten. Omdat ik laat was waren de achterste plekken bezet en moest ik op de voorste rij gaan zitten. Er werd weer gefluisterd, en ik kon wel raden waar het over ging: mij. Sommige deden niet eens de moeite om te fluisteren, en mijn vermoedens werden bevestigd. Ik hoorde een meisje tegen de jongen naast haar zeggen: 'daar is die vreemde nieuweling weer hoor!' De les was saai omdat we ook dit al behandeld hadden op mijn oude school. Bij de gedachte aan mijn oude school deed mijn hart pijn. Ik woonde hier nog maar net 3 dagen, maar ik miste het zonnige Arizona nu al. TRING! De les was voorbij. Op de gang hoorde ik opeens: ' hey Hiker!' Ik draaide me om, ik zag een stel meisjes die riepen: ' waar komt die trui vandaan? Je oma?!' En toen lachten ze me keihard uit. Ik draaide me snel om, en rende naar de kantine. Ik nam niks te eten, maar haalde een flesje water uit mijn tas. Daarna had ik geschiedenis. We moesten een oefen-toets maken, maar die had ik al heel snel af, dus gaf dat me de gelegenheid om na te denken over wat er gebeurt zou zijn als we niet verhuisd waren. 'Mevrouw Foy!?' Ik schrok op uit mijn gedachten en zag dat de leraar me de beurt had gegeven. 'Sorry, wat zei u?' Een paar meisjes giechelden. En tot overmaat van ramp moesten een paar jongens keihard lachen toen ik het antwoord op de vraag niet wist. Na de les ging ik naar de wc, ik wilde even alleen zijn. Eigenlijk was ik sinds dat we verhuisd waren heel de tijd alleen, maar ik wilde even ergens zijn waar niemand anders was. Maar toen ik de deur opendeed zag ik een heel groepje meiden bij de wasbakken staan. Toen ik klaar was bleef ik extra lang mijn handen wassen om te kunnen horen waar ze het over hadden. Ik hoorde dat ík eindelijk niet het gespreksonderwerp was, mar dat ze het over het verhaal voor Engels hadden. Het meisje die in het midden stond vroeg aan iedereen waar ze over geschreven hadden. Ik werd totaal genegeerd, en ik voelde me helemaal onzichtbaar. Ik streek een blonde lok uit mijn gezicht, en liep naar de gymzaal. We gingen met de gymles volleybal doen. We mochten zelf teams maken, en natuurlijk werd ik als laatste gekozen. Maar tot iedereen hun verbazing was ik heel goed. Zelfs de stoere jongens konden hun fascinerende blik niet onderdrukken. Maar tijdens het 4e potje die we door mij aan het winnen waren gooide een van mijn teamleden de bal keihard recht in mijn gezicht. Mijn neus deed verschrikkelijk veel pijn, en ik boog me voorover om te zorgen dat het warme bloed niet over heel mijn gezicht liep. Sommige mensen lachten, maar ik hoorde ook wat onrustig gefluister. De gymleraar floot en liep gauw naar me toe. Degene die de bal had gegooid hield vol dat het per ongeluk was, maar hij geloofde het niet. Ik liep naar de kleedkamer, en keek daar in de spiegel. Mijn gezicht zat onder het bloed, en het deed overal pijn. Voorzichtig pakte ik een nat stukje wc papier en depte het bloed weg. Toen kleedde ik me om en liep alvast naar mijn les Engels. Ik had al wel verwacht dat ik te vroeg was, dus ging ik alvast mijn geschiedenishuiswerk maken. Toen iedereen zat begon de leraar, meneer Howe, te praten: 'goedemiddag klas, ik heb besloten om uit de verhalen die jullie voor mij gemaakt hebben een beste te kiezen. De winnaar krijgt een chocoladereep.' Ik zag het meisje waar ik op mijn eerste schooldag samen mee had gewerkt al klaar zitten om op te staan. ' en de winnaar is...' Kondigde meneer Howe aan. 'Hiker met haar verhaal: het leven van een rockster!' Ik keek verbluft. Toen stond ik op en nam mijn reep aan. Op de gang na de les hoorde ik een groepje mensen voor me zegen:' waarom heeft hij dát verhaal nou gekozen?! De titel al! Ik bedoel, wie houdt het nou in hemelsnaam nou van rock?' En toen werd ik pootje gehaakt door een van de jongens. Ik viel languit op de grond. Ik krabbelde overeind, en wilde zo snel mogelijk naar huis. Maar toen ik bijna bij de deur was kreeg ik een harde stoot tegen mijn schouder, en viel mijn tas van mijn rug. Alle boeken vielen eruit. Ik raapte ze snel op en rende de deur uit.