Hunter 47

Vanaf ons vertrek heeft Sebastian niks meer tegen me gezegd, ook niet toen ik vroeg of ik hem moest verzorgen. Het vallen van de avond komt en er is in de hele omgeving geen omgeving te vinden. ´We zetten hier ons eerste kamp op.´ zegt Sebas heel bot. ´Sebas, je bent toch niet boos op mij?' vraag ik onzeker als ik naast hem kom zitten. Hij schudt zijn hoofd. 'Ik ben gewoon nog nooit zo bang geweest Hunt.' Hij begint te huilen op een manier dat ik hem nog nooit heb zien doen. Ik trek hem tegen me aan. 'Je hebt het juiste gedaan, schat. Ik weet dat je op keek naar je vader, om zijn taak over te nemen, maar de manier waarmee hij je behandelt is gewoon niet okay.' zeg ik. Instemmend knikt hij met zijn hoofd. 'Sorry, ik heb onze avond verpest he?' vraagt hij verontschuldigend. 'Nee dat heb je niet. Dat heeft je vader gedaan niet jij. Kom ga liggen en laat mij je buik en schouders verzorgen.' fluister ik terwijl ik zachtjes zijn shirt uit trek. Ja ik ben bij het eerste stadje even langs de klerenwinkel geweest om kleren voor hem te kopen.

Zachtjes streel ik langs de wonden. 'Yupp, still sexy. ' zeg ik. Lachend geeft hij me een duw. 'Oh, je wou alleen mijn sixpack zien, sneaky hoor. zegt hij plagend. 'Babe, ik kan niet meer zonder je sixpack. Nee, serieus ik wou echt je wonden schoonmaken.' zeg ik half lachend. 'Tuurlijk, dat zeggen ze allemaal.' zegt hij terwijl hij me een kus geeft. Hij wilt zich terug trekken maar ik trek hem weer tegen me aan. Al gauw begint hij aan mijn shirt te trekken. 'Nee, niet nu Sebas.' zeg ik met veel moeite. 'Waarom niet?' vraagt hij. '1: je bent gewond. 2: je bent emotioneel een wrak op dit moment en als nummer 3: ik wil dat onze eerste keer in vrijheid speciaal is.' zeg ik. Bij het laatste begin ik te blozen als een gek. Ja, ik Hunter de bad ass turned to be a romanticus. 'awwwh, je bent zo lief.' zegt hij en geeft me een kus.

Geeuwend leg hij zijn hoofd op zijn vertrouwde plekje van mijn borst, Binnen de twee seconden slaapt hij als een roos. Ik houd de eerste wacht dan maar, strelend door zijn haar denk ik terug aan mijn wilde week dat ik Jessie had ontvoerd, Ik heb Jessie nooit mijn excuus aangeboden. Ik heb er echt spijt van ondanks dat de weken in de bak een hel waren ben ik blij dat ik af en toe gevochten heb, want anders had ik Sebastian nooit tegen gekomen en had ik verder gegaan waar ik was gebleven. Het stalken van Jessie tot hij had toegegeven. 'Ga slapen, Hunter. Je maakt jezelf gek.' fluistert Sebastian. 'Hebben we geen wacht nodog dan?' vraag ik. 'Nee, Ik ben altijd half wakker en hoor alles van kilomerters afstand.

Zuchtend sluit ik mi9jn ogen, maar heb weer de nachtmerrie. Ik heb al dezelfde nachtmerrie sinds dat ik vier was. Het is blijft me maar achtervolgen. Ik heb er nog nooit met iemand over gesproken omdat ik het gevoel heb dat het niet mag van iemand maar van wie, werkelijk geen idee. 'Baby, Hunter? Wakker worden. HUNTER!' roept Sebastian in paniek. Zwetend wordt ik wakker. 'Jezus, waar was dat voor nodig.' snauw ik. Boos sta ik op en loop bij hem vandaan. Ja, ik weet het heel oneerlijk, maar ik wil er gewoon niet over praten. Ik kan er niet over praten. Boos stormt hij achter me aan. 'Dit slaat nergens op Hunter, ik weet dat je een hekel heb aan het feit dat mensen je wakker maken maar ik was bezorgd. Je lag te schreeuwen alsof je gewond was, het leek wel of je een visioen had ofzo. Geschrokt kijk ik hem aan, ik heb nog nooit van de nachtmerrie geschreeuwt. 'Ga weg sebastian. Het is niks.' Boos tranformeer ik en vlieg weg. Ik heb geen reden om boos te zijn of zo tegen hem te snauwen, maar ik wil er gewoon niet over praten of er mee geconfronteerd worden. Tranen rollen over m'n wangen maar ik denk er niet aan om terug naar Sebas te vliegen.

Ik moet Jessie zien en spreken.........................................................................