Hoofdstuk 44

(Draco Malfoy)

Gefrustreerd geef ik een schop tegen de rot kast. Zielige kreunen komen uit mijn mond. Het wil maar niet werken! En ik moet het klaar krijgen, anders staat het er niet goed op voor mijn familie en dan ben ik waarschijnlijk dood. Een zucht rolt over mijn lippen voor ik de room of requirement uit wandel en naar de slaaapzaal. Onderweg zie ik Jazz die Alex omhelst en kust. Wanneer ze naar me kijkt schud ik mijn hoofd in teleurstelling. Wat ziet ze toch in hem? Ze kijkt me aan met schuldige ogen maar ik wend mijn blik af voordat ik verder wandel. Tranen prikken in mijn ogen. Wanneer komt mijn tijd dat alles eens goed gaat? Wanneer krijg ik eens het meisje waar ik mijn hart voor op een tafel leg. Met gefrustreerde stappen wandel ik door de gangen van Hogwarts. Het kan me niet schelen dat ik mensen omver loop. Niks kan me schelen. Voor de kerstvakantie was ik bijna dood door Harry Potter. Hij had een spreuk gebruikt waarvan ik nog nooit gehoord heb. In die tijd was Jazz zo geobsedeerd door die eikel van een Alex dat ze niet eens wist dat ik gewond in het ziekenzaaltje lag.En ik die dacht dat we iets speciaal hadden na het schaatsen en na de room of requirement. Een lachje ontsnapt uit mijn mond.
"Stomme Draco." Fluister ik tegen mezelf, nieuwe tranen prikken in mijn ogen maar ik weiger er aan toe te geven.