Chapter 5.1 ~ JDS

Als ik me heb omgekleed plof ik op me bed neer en zie de hele gebeurtenis van vroeger terug voor me. Hoe ik blij was met me nieuwe bezem en ik steeds hoger ging, ik was zo blij en vrolijk. Totdat ik werd geraakt door bliksem en ik al snel naar beneden viel en met een enorm harde klap terecht op de grond kwam. Opdat moment gaat de deur open en ik schrik op. ''Rustig maar ik ben het.'' Zegt me vader en komt naast me zitten. ''Luister ik weet dat je er nog steeds over inzit van vroeger maar je moet je angst opzij zetten en het gewoon doen, ik heb Draco gevraagd om het rustig aan te doen en je bent sterk Josie je kan het wel aan. Hier deze is voor jou.'' Zegt hij en geeft me een bezemsteel één van de nieuwste waar ik blij mee ben alleen nu moet ik nog gaan vliegen. ''Dankje pap.'' Zeg ik en geef hem een knuffel en een kus op ze wang waarna ik me kamer uit loop en naar het quidditch veld loop. ''Daar ben je eindelijk, als je op de trainingen ook zo te laat komt help ik je ook niet meer.'' Zegt Draco en ik knik maar gewoon. ''Dus je hebt nog nooit gevlogen, nou dan beginnen we simpel leg je bezem op de grond en zeg: 'Up'.'' Ik doe wat Draco zegt en bij de eerste keer heb ik hem alweer vast. ''Okee heel goed we gaan een stukje omhoog en dan weer naar beneden okee.'' Zegt Draco en gaat zelf eerst een stuk omhoog. Ik stap op me bezem en ga voor Draco zweven maar al snel denk ik weer aan vroeger en krijg een paniek aanval. Al snel sta ik weer beneden en krijg de beelden niet uit me hoofd. ''Josie kom op wees niet zo'n watje en kom hier. Je hebt toch geen hoogtevrees of wel soms?'' Vraagt hij en ik schud me hoofd. Na een paar keer diep adem halen stap ik weer op me bezem maar twijfel toch. ''Josie ik heb geen zin om dit twee uur lang te moeten doen, stel je niet aan en kom hier.'' Als hij eens weet wat ik nu allemaal voor me zie zou hij ook niet naar boven toe gaan. Ik verzet me er over en probeer aan iets anders te denken voor zover dat lukt. ''Josie wat is er met je waarom kom je niet gewoon hier heen.'' Vraagt Draco maar het enige wat ik doe is glimlachen naar hem en naar boven komen. ''Okee het gaat nu?'' Vraagt hij waarop ik knik. ''Ja gaat prima nu.'' Zeg ik zwak en probeer wat te lachen. ''Okee dan gaan we nu gewoon een rondje vliegen hier laag boven de grond over het halve veld.'' Zegt hij en ik knik waarna ik langzaam naar voor ga en gelijk denk aan vroeger waardoor ik me bezem niet houd en neer val op de grond. ''Josie zo kan ik niet met je werken, je bent te onzeker op dit gebied wat is er aan de hand?'' Vraagt hij maar ik schud me hoofd. ''Niks ik vind het gewoon eng en spannend.'' Antwoord ik en hij knikt dan toch maar. ''We gaan morgen verder dan zijn we alleen en kunnen we in alle rust oefenen, om tien uur hier morgen ochtend je kan gaan.'' Zegt hij waarna ik weg loop en Draco naar de andere vliegt en mee traint. Ik besluit om nog even te blijven kijken misschien helpt dat ook wel een beetje. Als de training is afgelopen blijf ik nog zitten terwijl de rest al weg loopt terug naar het kasteel. ''Hoe ging het?'' Hoor ik iemand vragen en herken gelijk de stem van me vader. ''Niet. Ik denk steeds aan die herinnering terug en dan verlies ik de controle en val ik, ik durfde niet eens hoger dan tien meter. Tien meter pap dat is niks.'' Zeg ik en hij zucht. ''Luister lieverd, het kan ook niet in één keer lukken daarom heeft Dumbledore je een week gegeven om te oefenen, en dat lukt je heus wel ik geloof in je.'' Zegt hij en ik knik. ''Ik hoop het. Waarom wil je trouwens zo graag dat Draco en ik samen werken?'' Vraag ik en hij kijkt betrapt. ''Hij is de gene die ik moet gaan helpen of niet?'' Vraag ik en hij knikt. ''Draco gedraagt zich heel stoer maar is eigenlijk gewoon laf, maar hij is moedig vlak dat niet uit.'' Zegt hij en ik knik. ''Het komt wel goed pap ik zal wel op hem letten en hem helpen.'' Zeg ik waarna me vader me een glimlach schenkt en me mee wenkt naar het kasteel. Onder tussen was het al donker geworden en was het avondmaal al begonnen. Als ik naar binnen loop zie ik iedereen druk eten, maar één persoon niet en dat is Draco er is iets met hem maar ik kan me vinger er niet op leggen. Al snel wordt ik gewenkt door Kathy die gek genoeg aan de Griffendor tafel zit. Ik loop naar Kathy, Harry, Ron en Hermione toe en kijk ze vreemd aan. ''Dit is nieuw.'' Zeg ik en ze lachen wat. ''Je had gelijk Josie Kathy is echt heel erg aardig.'' Zegt Harry en ik knik. ''Ik zei toch dat ik gelijk heb.'' Zeg ik en prop me zelf tussen Fred en Ron in. ''Kijk, kijk, kijk als we daar onze oude vriendin Josie niet hebben.'' Zegt Fred en ik kijk hem glimlachend aan. ''Heei, ik ben hier begonnen mij krijg je niet zo snel weg.'' Zeg ik en hij lacht. ''Nou daar zijn wij in ieder geval heel blij mee, want jou zouden we zeker niet willen missen.'' Zegt George nu, die jongens zijn moeilijk uit elkaar te houden maar het lukt me al aardig. Als het avond maal klaar is blijven Kathy, Ron en Hermione nog en Harry had een afspraak met Dumbledore. Ik besluit om nog even naar het quidditch veld te gaan, misschien helpt dat en kom ik er al een soort van over heen, omdat het dan vertrouwd voelt of iets.