Hoofdstuk 42

(Jazz Hawthorne)

De volgende dag zit Remus al op me te wachten aan de voordeur. Hij heeft zijn ogen dicht en hij steekt een stapel kleren naar me uit. Snel doe ik deze aan.
"Dankje." Mompel ik een beetje beschaamd.
"Geen enkel probleem." Zegt hij vriendelijk. "Laten we naar binnen gaan zodat we er rustig over kunnen praten." Voegt hij er nog aan toe.
"Ja, dat is een goed idee." Antwoord ik.
Samen gaan we naar binnen en ik zie hoe iedereen in de keuken zitten. Ik ben bang dat ik afkeurende blikken zal zien maar tot mijn verbazing glimlachen ze allemaal naar me.
"Ga zitten. Wil je een thee of zo?" Vraagt Molly heel lief.
"Ja, als dat niet teveel moeite is." Zeg ik onzeker.
"Helemaal niet!" Zegt ze terwijl ik plaats neem in de zetel.
Remus is tegenover me komen zitten en hij kijkt me onderzoekend aan. Het maakt me een beetje nerveus om zo aangestaard te worden maar ik durf er niks van te zeggen, bang dat hij elk moment naar me kan kijken met een verafschuwde blik.
"Je moet niet bang zijn. Misschien moet ik eerst het een en ander over mezelf uitleggen. Ik ben ook een weerwolf, maar ik neem een toverdrang die de verandering tegen gaat." Begint hij.
"Ben je de weerwolf waarvoor de wilg geplant is?" Vraag ik hem verbaasd.
Dit had ik in de verste verte niet zien aankomen.
"Ja inderdaad. Dat ben ik." Lacht Remus. "Maar ik moest daar wel naartoe. Wanneer ik een wolf ben, dan ben ik niet te controleren. Ik zou iedereen vermoorden." Vervolgt hij met een sinistere stem.
"Ik heb nog nooit iemand aangevallen. Wanneer ik een wolf ben dan heb ik nog steeds mijn gedachten, alleen zijn mijn emoties veel zwakker." Leg ik uit.
Remus kijkt me heel geïnteresseerd aan.
"Dit moet ik bespreken met Dumbledore." Zegt hij met een frons op zijn voorhoofd.

Melding: Wat zou dit toch allemaal te betekenen hebben? ^^