Liefde op het eerste gezicht...

Donderdag morgen, weer zo'n doodnormale dag, dacht ik, maar dat bleek snel anders te zijn.
Ik kom binnen in de klas, alles heel normaal, tot plots de directeur binnenkomt met een jongen, ik lette niet op want ik dacht dat het wel iemand van de leerlingenraad zou zijn. Ik lette nauwelijks op, tot de directeur zei; ..."Dus daarom komt hij nu bij jullie in de klas". Ik schrok me rot en bekeek de jongen aandachtig, eigenlijk was hij best knap, een stoere blik, bruin halflang haar, blauwe ogen en zijn kledingstijl viel ook best nog wel mee. Waarom had ik niet opgelet? Nu wist ik niet eens zijn naam! & Ik had ook al niet gehoord dat je je mocht aanbieden zodat hij naast jou kwam zitten. Wat ben ik toch een sukkel! Natuurlijk ging hij naast Noah zitten, ik kon haar echt niet uitstaan, ze doet altijd zo achterbaks, het ene moment is ze je beste vriendin, het andere moment laat ze je in de kou staan. Kon ik er maar iets aan veranderen... Ik heb een plan nodig, want ik voelde al snel, dat het wel eens kon zijn dat ik verliefd op hem ging worden. Ik kon mij nog maar amper concentreren tijdens de les, ik kon mijn ogen gewoon niet van hem afhouden, zijn schattige, verlegen lach, geweldig gewoon. Kon ik maar iedere seconde van de dag bij hem zijn. Meneer Vercammen vroeg iets, maar ik wist het antwoord niet, oef, gered door de bel. Aan het einde van de les kwam meneer Vercammen naar me toe en vroeg wat er was. "Niets." zei ik, maar hij geloofde het niet. Maar dat was niet waar hij me voor nodig had, hij vroeg of ik Jeroen (zo heette de nieuwe leerling) een rondleiding door de school kon geven. Natuurlijk stemde ik daar direct mee in, ik kon al haast niet meer wachten tot morgen, dan zou ik hem eindelijk beter leren kennen, de jongen van mijn dromen...