Doomed |16

Flora duwt het ene na het andere kledingstuk in mijn handen totdat ze vind dat het tijd is om te passen. Ze duwt mij een kleedhok in en gaat dan buiten op een stoel zitten wachten.
Ik heb geen idee wat ik als eerste aan moet trekken en ik heb ook geen idee wat ik überhaupt aantrek. Ik zucht en laat alle kledingstukken met een plof op de grond vallen. Ik pak het bovenste stukje stof van de berg af en probeer er achter te komen wat voor iets het is.
‘Bijna klaar?’ Roept Flora ongeduldig.
‘Ik heb geen idee wat ik aantrek okay, dadelijk doe ik een shirt als broek aan.’ Grinnik ik.
‘Als je dat doet maak ik een foto.’ Lacht Flora.
‘Als je dat maar laat.’ Roep ik quasi boos. Ik trek het shirt aan en zoek een random jasje tussen de berg kleren en doe die er overheen, geen idee of het samen staat maar tja, daar is Flora voor toch? Ik kom uit het kleedhokje en draai een rondje. ‘En?’ Vraag ik haar.
‘Nice, hoe heb je dat jasje bij het shirtje uitgekozen.’ Vraagt ze verbaasd.
‘Op goed geluk.’ Lach ik vrolijk. Ik weet niet hoe ze het doet maar rondom Flora voel ik me op mijn gemak, gewoon dat ik mezelf kan zijn, dat ik kan lachen en niet op hoef te passen met wat ik zeg. Ookal ken ik haar nog maar amper en kent zei mij helemaal niet, toch voelt het alsof we nu al goede vriendinnen zijn.
‘Hmmm, toch denk ik dat het mooier staat op een korte broek…’ Zegt Flora voorzichtig. ‘Wacht, laat me een korte broek voor je pakken.’ Zegt ze waarna ik haar het kleedhokje in hoor lopen en tussen de stapel kleren hoor rommelen.
Ik denk even aan mijn benen, maar eigenlijk kan ik geen reden bedenken waarom ik die altijd bedekt heb. Voor zover ik weet heb ik niet echt veel littekens op mijn benen, misschien een paar brandplekken maar dat is dan ook alles. Ik ben het gewoon gewend om altijd lange broeken te dragen omdat mevrouw Calder me nooit korte broeken geeft en ik zelf niet genoeg geld heb om ze te kopen. Flora drukt een broek in mijn handen en ik ga zonder te protesteren het pashokje weer in om hem aan te trekken.
Na een aantal mislukt pogingen heb ik hem dan toch fatsoenlijk aan weten te krijgen. Het voelt raar… zo kaal…
Ik loop het kleedhokje weer uit en wacht op het commentaar van Flora.
‘Wauw, dit staat je echt goed.’ Fluistert ze.
‘Dankje.’ Zeg ik blij. ‘Als ik nou mijn nagels lak en mijn haar laat verven voel ik me net een mode popje.’ Lach ik.
‘Ja! Laten we onze haren laten verven! Dat heb ik altijd al een keer willen doen.’ roept Flora
We passen snel nog een paar andere kleren en lopen dan met twee over volle tassen naar de kappers zaak. ‘Welke kleur zal ik het laten verven?’ Vraagt Flora enthousiast. ‘Zullen we het in opvallende kleuren laten verven zoals paars of blauw of roze!?’
Hoe meer ideeën Flora krijgt hoe enthousiaster ze word.
‘Maar we moeten wel kleurshampoo pakken, dat kunnen we er weer uitwassen.’ Grinnikt Flora
‘Zeg ook eens iets! Welke kleur wil jij? En nou niet zeggen dat je niet wilt want dan ben ik de enige met veel te opvallende haren en dat is niet leuk. We moeten wel met zijn tweeën voor gek staat.’ Verklaart Flora. Ik grinnik en denk even na. ‘Als we nou allebei twee kleuren kiezen, bijvoorbeeld roze en paars en dan doe jij roze met paarse dip dye en ik paars met roze dip dye, dan matchen we.’ Verklaar ik simpel.
Flora is meteen weer enthousiast en begint na te denken over welke twee kleuren we dan gaan kiezen.