Hoe overleef ik in deze nachtmerrie

Ik rende naar binnen om te melden dat de helikopter weg was."Dus ze weten niet dat we hier zitten,"zei Julie."Exact,"antwoord ik. Opeens maakt Ilona een handgebaar om aan te tonen dat we stil moeten zijn. Toen hoorden we het allemaal. Een snuivend geluid, en gekras op de deur. Met een stuk op 10 mensen sloop ik naar voor. Natuurlijk met een geweer in de hand. Onze "commandant" Jelle gaf teken dat we de deur konden openen. Daar zag ik het vreselijkste beeld dat ik ooit gezien had. Ik dacht dat we helemaal alleen waren. De rest dacht dat ook. We hadden niemand anders gezien. En nu zien we een medewerker opgegeten worden door een Velociraptor. Dat monster van een Raptor draaide zich naar ons om en begon een keelgeluid of zo te maken. We begonnen meteen te schieten. Door de knallen of de kogels die hem raakten lieten hem wegvluchten. Team Sluip zoals ik ons nu in gedachte noemde, kroop verder om het hele gebouw te verkennen."Alles veilig,"riep onze "commandant". We begonnen alles hermetisch af te sluiten en gingen terug naar de groep."Kan er iemand de computers aan de praat krijgen," vroeg Helena?"Ik kan dat hoor" antwoordde Robbe."En snel onze "vriend" kan elk moment terug komen met zijn "vriendjes" zei Ellen. Op dat moment hoorden we gekras aan de grote "voordeur" en gebonk. Blijkbaar was hij terug en hij was met meer dan ooit...