Hoofdstuk 14: De Daycare

De volgende ochtend was Anna als vroeg wakker. Ze was van plan om buiten nog even haar Pokémon te trainen en daarna verder te reizen. Ze wou graag via route 111 naar route 112 en dan zo naar Lavaridge Town. Het duurde niet lang toen ze klaar waren met trainen en ze konden vertrekken. Anna pakte haar fiets, zette Plusle voorin het mandje en reed ervandoor.

Eenmaal op route 111 aangekomen, komen Anna en Plusle erachter dat ze niet verder kunnen. ‘Wat is dit nou weer voor onzin? Waarom liggen er stenen op de weg.’ ‘Deze stenen kun je weghalen met een speciale aanval.’ zei een stem. Anna draaide zich om en ze stond recht tegenover een man. ‘Maar voor je de stenen weg kan halen, moet je eerst iets voor me doen.’ ‘Wat dan?’ vroeg Anna geërgerd. ‘In een grot zijn twee geliefden van elkaar gescheiden door dit soort stenen.’ zei de man. ‘Uh… oké?’ ‘Ik was nog niet klaar. Ik wil graag dat jij naar deze grot gaat om ervoor te zorgen dat de twee geliefden weer bij elkaar komen.’ zei de man. ‘Als het echt moet, dan doe ik het.’ zei Anna. ‘Heel erg bedankt!’ zei de man. ‘Maar hoe kom ik aan die aanval?’ ‘Onderweg zal je iemand tegen komen die één van jouw Pokémon de aanval kan leren!’ zei de man. Daarna verdween hij. ‘Wat en raar gedoe dit!’ zei Anna. Ze fietste weer terug naar Mauville City.

‘Dit slaat echt nergens op!’ zei Anna. ‘Ik weet niet eens waar ik heen moet!’ ze dacht terug aan toen ze een keer in een grot was waar ze Flurmel ving. Die grot werd ook onderbroken door twee stenen. Maar ze had geen geliefden of zo gezien. ‘Ik denk dat ik weet waar we moeten beginnen.’ zei ze. Ze pakte een kaart uit haar tas en bekeek deze goed. ‘Als het goed is, is dit de grot waar de twee geliefden zitten. En via route 107 kunnen we daar komen.’ Plusle knikte instemmend. ‘Laten we dan maar gaan!’ zei Anna.

Niet veel later kwamen Anna en Plusle aan op route 107. Het was al laat en ze zochten een plek om te overnachten. ‘Gelukkig is het droog!’ zei Anna. Ze had haar zin nog niet eens afgemaakt of het begon al te regenen. ‘Dit meen je niet!’ zei ze geïrriteerd. Ze fietste verder de route op en zag toen een klein huisje staan. ‘Misschien kunnen we daar overnachten!’ zei ze. Ze liep er naar toe en klopte aan op de deur. Een man deed open. ‘Kan ik iets voor je doen?’ vroeg hij. ‘Zoals u ziet is het aan het regenen.’ zei Anna. ‘Zou ik hier misschien kunnen overnachten?’ ‘Maar natuurlijk!’ zei de man. ‘Kom maar binnen.’ Binnen zag Anna een vrouw zitten. Ze keek lief maar ook bezorgd. ‘Gaat alles wel goed?’ vroeg ze. ‘Je bent helemaal nat.’ ‘Het gaat wel.’ zei Anna. ‘Ik maak wel even wat thee voor je klaar.’ zei de vrouw. ‘Harold? Maak jij haar bed klaar zodat ze kan blijven slapen?’ ‘Natuurlijk!’ zei Harold. Hij liep naar een kamer. De vrouw liep naar de keuken toe.

Even later kwam de vrouw terug met een kop thee. Ze gaf het aan Anna die in de tussentijd al een beetje was opgewarmd. ‘Wat doet zo’n jong meisje als jij buiten rond deze tijd?’ vroeg de vrouw. ‘Ik ben samen met Plusle op een Pokémon reis door Hoenn. Ik doe mee aan de Contesten want ik wil graag een beroemde coördinator worden.’ zei Anna. ‘Ja, je kwam me al bekend voor.’ zei de vrouw. ‘Klopt het dat je het Contest in Slateport City hebt gewonnen?’ ‘Ja, dat klopt!’ zei Anna. Ze pakte het doosje met lintjes uit haar tas. ‘Knap gedaan!’ zei de vrouw. ‘Ik wil je iets laten zien.’ De vrouw stond op en liep naar een kast. Uit de kast haalde ze een zelfde soort doosje als Anna. ‘Hebt u vroeger ook meegedaan aan Contesten?’ vroeg Anna. ‘Ja kindje, en ik heb ook het Grand Festival gewonnen.’ zei de vrouw. Ze pakte een foto waar een jong meisje opstond met een grote beker. ‘Bent u dat?’ vroeg Anna. ‘Ja, samen met mijn Delcatty heb ik het Grand Festival gewonnen.’ zei de vrouw. ‘Dat is geweldig!’ zei Anna. ‘Zou u me een paar dingen kunnen leren?’ ‘Maar natuurlijk kindje.’ zei de vrouw. ‘Maar ga eerst maar slapen.’ ‘Je hebt gelijk.’ zei Anna. Ze stond op uit de stoel en liep naar haar net klaargemaakte kamer. Daar kroop ze onder de dekens en naar een paar minuten lag ze in een diepe slaap.

Die nacht gebeurde er iets verschrikkelijks. Het gebouw waar Anna in overnachtte was een Daycare. Oftewel een gebouw met allemaal Pokémon eieren. Die moeten natuurlijk wel opgewarmd blijven. Rond twee uur sloeg de bliksem in. ‘Nee!’ riep de vrouw. ‘Dit is vreselijk!’ ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Anna slaperig. ‘De bliksem is ingeslagen en daardoor is de stroom uitgevallen. Nu kunnen onze kostbare Pokémon eieren niet meer opwarmen.’ zei de man. ‘Ik denk dat ik wel iets weet!’ zei Anna. ‘Maar daarvoor moet ik wel weten waar de elektriciteit centrale zit. ‘Die zit onderin de kelder.’ zei de man. ‘We brengen je er wel naar toe.’ Anna, Plusle, de man en de vrouw liepen naar beneden. ‘Plusle, zou jij iets voor me willen doen?’ vroeg Anna. ‘Zou jij de stroom willen regelen totdat ik de plek van de inslag heb gevonden?’ Plusle knikte en begon met Spark de elektriciteit centrale op te wekken. Anna ging buiten opzoek naar de plek van de inslag.

Toen Anna buiten kwam was het gestopt met regenen en onweren. Zo kon ze gemakkelijk op het dak komen om te kijken wat er aan de hand was. Ze klom het dak op en keek in het rond. Daar zag ze het punt waar de bliksem had ingeslagen. Zoals ze had verwacht was het bij de elektriciteit opwekker. Het enige wat hoefde te gebeuren was het ding maken. Anna begon wat aan de opwekker te sleutelen en niet veel later was het ding gerepareerd. ‘Mooi, nu doet als het goed is de stroom het weer zonder Plusle haar hulp. Ze klom van het dak af en liep weer de Daycare binnen. Binnen zat Plusle al uitgeput op haar te wachten. ‘Yes! De elektriciteit doet het weer!’ zei Anna blij en opgelucht. ‘Is alles goed met de eieren?’ ‘Gelukkig wel!’ zei de man. ‘Laten we maar weer gaan slapen.’ zei de vrouw. ‘Je hebt gelijk.’ zei Anna. Ze liep weer naar haar kamer en binnen een paar minuten viel ze weer in slaap.

Die ochtend gingen Anna en de vrouw nog werken aan Anna’s coördinator tactiek. Toen ze daar mee klaar waren besloot Anna om verder te gaan op haar reis naar de twee geliefden. Maar nog voordat ze weg kon gaan, werd ze tegen gehouden door de man en de vrouw. ‘We willen je graag bedanken.’ zei de man. De vrouw gaf Anna een Pokémon ei. ‘De trainer van wie dit Pokémon ei afkomstig was hoefde het niet meer terug. Dus hierbij geven we het aan jou.’ zei man. ‘Bedankt!’ zei Anna, samen met Plusle op haar schouder en het ei in haar tas fietste ze verder naar de grot waar ze de twee geliefden weer bij elkaar zou brengen.