Doomed |15

Met veel tegenzin trek ik langzaam liam’s jas uit en houd hem een beetje ongemakkelijk in mijn hand.
‘Wil je liever een wit shirtje of een blauwe?’ klinkt flora’s stem die gedempt word door alle kleding rekken waar ze tussen staat. ‘Uhmm, doe maar wit.’ Roep ik met een trillende stem terug.
Ik hoor Flora wat rommelen en hoor dan dat haar voetstappen weer richting mij komen.
Ach wat maakt het ook uit, misschien ziet het er helemaal niet zo erg uit als ik denk en zijn de meeste wonden gewoon mooi genezen?
Flora’s voetstappen gaan langzamer en dan staat ze stil.

Vijfentwintig, zesentwintig, zevenentwintig.

Na een stilte die wel een uur lijkt te duren word er plots hard op de deur geklopt.
‘Zijn jullie bijna klaar?’ Roept Liam door de deur heen.
‘uhm, ja bijna, wacht even.’ Roept Flora terug.
Ik hoor dat Flora iets dichterbij komt staan en voorzichtig de jas uit mijn handen pakt waarna ze nog voorzichtiger het shirtje over mijn arm hangt, net alsof ze denkt dat ik van super dun glas ben dat breekt als je het aanraakt. Ik zucht en besluit dan maar gewoon te doen alsof er niets aan de hand is.
‘Ik breek niet hoor.’ Grinnik ik nonchalant terwijl ik het shirtje zo normaal en snel mogelijk aan probeer te trekken. ‘uhm ja, tuurlijk.’ Stamelt Flora. ‘Lange broek of korte broek?’ Vraagt ze dan weer met haar normale lieve stem. ‘Lang alsjeblieft.’
Als ik de broek aan heb zegt Flora plots. ‘ooit ga je me alles vertellen.’ Waarna ze mijn hand weer vastpakt en me weer mee naar beneden sleurt .

‘Ik moet nu gaan werken.’ Verklaart Liam simpel waarna hij Flora nog wat geld toestopt en ons een fijne dag toewenst om vervolgens de deur uit te lopen. Van zijn eerder zo lieve bezorgde houding was niets meer te merken.
‘Hoe laat is het?’ Vraag ik aan Flora.
‘half elf. Ik heb Felicity net trouwens een sms’je gestuurd dat ze niet meer welkom is.’ Grinnikt Flora. ‘we gaan lekker met zijn twee shoppen.’ Vervolgt ze vrolijk.
Ik heb de neiging om met Flora’s vrolijkheid mee te doen, maar besef me dan dat ik helemaal geen geld heb om te gaan shoppen en dat mijn stok ook nog thuis ligt.
‘Wat is er?’ Vraagt flora zodra ze mijn gezichtsuitdrukking ziet.
‘uhm, ik heb geen geld bij en zonder mijn stok loop ik overal tegenaan.’ Zeg ik een beetje sukkelig.
‘wie heeft het hier over geld? Je hebt helemaal geen geld nodig, ik krijg iedere week tweeduizend euro van mijn ouders, of Nouja… Liam krijgt dat elke week aangezien onze ouders vinden dat ik die verantwoordelijkheid niet aankan. Maar in ieder geval, geld genoeg. Laten we je garderobe vandaag maar eens flink uit gaan breiden. En uhm, wat betreft je stok. Ik kan prima voor geleide hond spelen hoor.’ Flora grinnikt weer en trekt me dan mee naar buiten voordat ik kan protesteren.‘het centrum is hier maar een paar straten vandaan, ongeveer vijf minuutjes lopen.’ Zegt ze.