Zestien

Simone POV.

Ik zag dat Scarlett er niet bij was met haar hoofd. Ik dacht dat ik wist waar ze aan dacht. OMG wat een rare zin Het was waarschijnlijk iets waar ik ook al een tijdje mee zat. Ik durfde het niet goed te vragen, bang voor haar reactie. Ik dach dat we mischien zusjes waren.



Scarlett POV.

Ik wist zeker dat Simone aan hetzelfde dacht als ik. Ik ging het dus echt niet vragen, dat moest zij maar doen. Als ze vroeg 'zijn we zusjes denk je?' dan zou ik niet weten hoe ik daar op moest reageren, want ik dacht het namelijk stiekem wel.
Ik opende toch mijn mond om het te vragen en op hetzelfde moment deed Simone dat ook. We lachten "Ga jij maar eerst." Zei ik, meer om mezelf tijd te geven dan dat ik nieuwschierig was naar haar vraag. "Eh.. Denk je... Denk je dat wij zusjes zouden zijn?" Shit, die zag ik niet aankomen! Ik begon een beetje te giechelen "Wat is daar zo grappig aan?!" Vroeg ze een beetje geïriteerd. "Niks, alleen dat ik net hetzelfde wou vragen!" Zei ik droog "Maar wat denk je?" Vroeg ze weer. "Ik weet het niet," Andwoordde ik, maar besloot toch toe te geven "Ik denk er wel al een tijdje overna." Een lange stilte volgde.

We waren aangekomen op de grens van een klein dorpje ergens aan de oostkant van Hannover het hete Shende, en we hoopten dat er een winkel was, want ons eten was zo goed als op. We liepen zo als gewoonlijk helemaal vermomd het dorpje in en vonden tot onze opluchting snel een winkel. We deden alles zo als we altijd deden. Zij deed het eten, ik het drinken en we waren weg. We liepen richting de uitgang van de winkel, ik liep erdoor en er ging en alarm.




Reacties??

Morgen en overmorgen komt er niks..
en dat is stom
want ik ben verslaafd
aan schrijven!..