6.1 Een andere Cullen

Ik keek naar de tafel van de Cullens. Edward zat er niet tussen, dus dat betekende dat ik niets met hem kon afspreken over Pluisje. Ze had bij mij in bed geslapen vanacht en het voelde goed om haar bij mij in de buurt te hebben. Ik wist niet waarom, maar ik begon me te hechten aan het konijntje.
‘En, wanneer ga je nu op ze af?’ vroeg Troy aan mij. Ik keek hem pissig aan.
‘Wat moet ze zeggen?’ nam Joshua het voor me op. Ik keek hem dankbaar aan.
‘Ze weet vast wel wat ze moet doen, hallo we hebben het over Angela hoor’, zei Troy.
‘Dank je wel Troy’, zei ik en ik sprong van de tafel af.
‘Wat ga je doen?’ vroeg Joshua me na. Ik keek hem aan en stak mijn tong uit. Toen liep ik verder naar waar de Cullens zaten. Toen ik voor de tafel stond keken ze me allemaal doordringend aan. Ik werd al snel kalm en ik glimlachte naar Alice.
‘Gaat het wel goed met Edward, hij is vandaag niet op school geweest en gisteren ook al niet’, zei ik en er klonk in mijn stem dat ik bezorgd was.
‘Waarom vraag je dat?’ vroeg Rosalie kattig. Ik keek haar heel even aan om haar te doorgronden, maar dat lukte niet echt.
‘Omdat ik samen met hem een project moet doen en ik wil weten wat hij wilt’, zei ik en toen wende ik me tot Alice. ‘Gaat het wel goed met hem.’
‘Ja, gewoon een beetje ziek’, zei ze. ‘Maar ik zal zeggen dat je naar hem gevraagd heb en dat hij contact met je moet opnemen.’
‘Dank je wel Alice’, zei ik met een glimlach en ik liep weer terug naar mijn eigen lunchtafel. Daar stonden ineens Eric en Erika. Ik glimlachte. Van hun zou ik nu dus horen wat ze konden vinden over de Cullens. Ik hoopte maar dat het veel was, ik kon nu wel iets spannends hebben.
De bel ging voordat ik bij Erika was, dus ik kon haar niks vragen. Ze rende gelijk weg naar haar les. Ze had meneer Dekker voor Wiskunde nu en die was heel erg stipt. Iedereen die te laat was, ook al was het maar een seconden, mocht ophoepelen.
‘Kom, je hoort in de auto wel wat Erika te zeggen had’, zei Joshua toen hij mijn gezicht zag.
‘Dat weet ik’, zei ik en ik glimlachte. Ik probeerde de teleurstelling uit mijn stem te halen, maar dat lukte niet. Ik wist dat Joshua kon horen dat ik teleurgesteld was, maar dat liet hij niet merken.
We liepen samen arm in arm naar de les biologie. Het was een saaie les en ik ging verder met mijn opdrachten. Meneer Snippe vroeg nog wel hoe het met Pluisje ging en of ik Edward al over het project had gesproken. Ik zei dat het goed ging met Pluisje en dat ik Edward nog niet had gesproken, maar ik heb wel zijn familie gesproken dat ik Edward wil spreken.