Doomed |14

‘Zal ik een nieuw verbandje om je arm doen? het bloed komt er namelijk een beetje doorheen.’ Vraagt Liam lief. Ik twijfel even of ik nou ja of nee moet zeggen. Er moet eigenlijk wel een verbandje om maar ik kan het hem moeilijk laten doen want dan ziet hij meteen dat het geen glas was. ‘Waarschijnlijk ga je nee zeggen maar weet je wat? Je hebt geen keus.’ Grinnikt Liam. Nog voor dat ik iets kan zeggen staat hij al op en gaat hij opzoek naar verband.
Lichtelijk in paniek probeer ik een oplossing te zoeken, wat moet ik nu doen?

Een paar seconden later komt Liam terug met een rolletjes verband en een schaar.
‘Geef je arm maar, dan doe ik er een nieuw verbandje omheen.’ Klinkt de stem van Liam terwijl hij zich naast mij op de bank laat zakken. Mijn gedachten gaan alle kanten op, opzoek naar een uitweg wanneer ik plotseling bewust word van het lege glas in mijn hand.
‘Zou ik alsjeblieft nog een glas water mogen? Ik kan zelf het verband wel vervangen.’ Probeer ik.
Ik hoor Liam zuchten waarna hij het glas water uit mijn hand neemt en het verband er in legt. Ik wacht even zodat ik zeker weet dat hij in de keuken is en mij niet meer kan zien en haal dan zo snel als ik kan het stuk shirt wat ik als verband gebruikt heb van mijn arm af en rol ik er een nieuw stuk verband omheen. Net wanneer ik het overige stuk eraf wil knippen hoor ik de voetstappen van Liam die aankondigen dat hij weer terug is. ‘laat mij dat maar doen.’ zegt hij. Hij zet het glas op tafel en neemt dan de schaar uit mijn hand. Hij knipt het stuk eraf en plakt het verband daarna vast met een stukje tape zodat het blijft zitten.
‘wat is er aan de hand?’ klinkt plotseling een lieve hoge stem die wel afkomstig moet zijn van Flora. Ik had haar helemaal niet horen aankomen. ‘Oh my god Hailey! Ben je okay? Wat is er gebeurd?’
‘Ik leg het je zo wel uit.’ Zegt Liam tegen Flora als teken dat ze haar mond moet houden. ‘Kun je haar wat schone kleren geven?’ Flora mompelt iets wat op tuurlijk lijkt en pakt dan mijn hand waarna ze me meeneemt door allerlei gangen. Plotseling staat ze stil en hoor ik dat ze op wat knopjes drukt.
‘ik woon op de 4e etage.’ Grinnikt flora waaruit ik dus op kan maken dat we op een lift aan het wachten zijn. ‘Ik woon op de 4e etage, Liam op de 3e, de 2e etage is voor feesten en de eerste is voor ons allebei.’ Vertelt ze alsof iedereen een huis heeft met 4 verdiepingen waarvan elke verdieping even groot is als één normaal huis. Er klinkt een ping geluid en Flora trekt me mee de lift in waarna deze naar boven gaat, ik verlies voor een klein momentje mijn evenwicht waardoor ik bijna op de grond beland. Flora lacht even kort waarna de lift tot stilstand komt en de deuren weer opengaan. ‘aanschouw mijn paradijs.’ Zegt Flora met trots. ‘Ohw, wait. Okay sorry mijn fout.’ Stottert ze beschaamd. ‘De volgende keer dat je hier komt zal ik alles tot in detail aan je beschrijven.’ Grinnikt ze dan. Ze pakt opnieuw mijn hand vast en neemt me dan mee naar een kamer die volgens haar- haar kleding kast is.
‘wat voor kleren wil je? Het is redelijk warm buiten, wat dacht je van een mooie korte jurk en ballerina’s?’ Ik denk even na over het feit dat mijn hele lichaam versierd is met littekens die ik van mijn lieftallige pleeg familie heb gekregen en besef dat Liam er sowieso een gedeelte van gezien heeft. Dat kan niet anders. Aan de ene kant ben ik blij dat hij er niets over gezegd heeft maar aan de andere kant weet ik gewoon dat hij dat nog ooit zal doen, en ik kijk nu al tegen dat moment op.
‘uhm, heb je niet iets van een vest en een lange spijkerbroek?’ Vraag ik wat schaapachtig terwijl ik de jas van Liam die ik nog steeds aan heb wat steviger om me heen trek.
‘Een vest?’ Vraagt Flora raar. ‘het is buiten zeker 25 graden en jij wil een vest aandoen? Doe die jas maar alvast uit dan zal ik een shirtje voor je pakken en een korte broek. Je bent ongeveer even groot als mij dus dat zal je wel moeten passen.’ Klinkt de lieve stem van Flora. Ik zucht en merk dat ik nu een beetje vast zit. Ik kan moeilijk weigeren om de jas hier uit te doen en geen shirtje aan te doen…