**027**

Nooit geweten dat het er zo aan toe gaat voor Harry. Gisteravond was het even lastig om weg te komen van de bioscoop en straks worden we weer opgehaald om te gaan shoppen. Nou ja, shoppen, eerder een cadeautje halen voor Louis omdat hij jarig is op dinsdag.
Een paar handen draaien me om. "Weet je zeker dat je hier tegen kan? Voortaan zal er altijd wel iemand van beveiliging bij zijn als we uit willen gaan?"
"Harry, dit hoort bij je wereld en dan is dat maar zo. Die mannen zijn er wel voor je veiligheid." Ik strijk een plukje haar achter zijn oor. "En dat ze er zijn voor je veiligheid, vind ik weer een veilige gedachte. Ik zou niet willen dat jou iets overkomt."
Om beloond te worden met een knuffel. "Mij maakt het niet uit, want ik wil veel liever dat jou niks aan gedaan wordt. De beveiliging is er voor mij, ja, maar nu ook voor jou."
Zachtjes lachend, trek ik hem in mijn armen. "Het komt goed, lieverd, echt waar. Heb je al een idee wat je voor Louis wilt halen?"
"Niet echt," schudt hij zijn hoofd en gaat de bel al.
Dat Preston blijkt te zijn en staat er weer een zwart busje voor de deur te wachten. "Basil en Paddy zijn er bij, en dat komt omdat we de stad in gaan."
Harry legt zijn arm om mij heen en lopen we naar het busje, waar ik als eerste in kan stappen. "Het winkelcentrum, jongens."
"Harry, ik ken Louis niet zo goed dus ik zou niet weten wat hij leuk vindt of wat niet? Maar die keer in de club zag ik wat tatoeages," begin ik en doe ik vlug de gordel om. "Misschien een cadeaubon voor een tatoeage," stel ik voor.
Alsof hij het voorstel wel goed vindt, glimlacht hij al. "Op zich wel leuk maar dan nog iets kleins erbij."
Zelfs onderweg, houdt hij nog mijn hand vast en dat komt meer omdat ik moeilijk nu op zijn schoot kan zitten.

Pas een uur later zijn we in het centrum en gelukkig dat we al wat weten, gaan we als eerste naar een tatoeageshop omdat dat sneller gedaan is. Opgelucht om al een cadeau te hebben, kunnen we daarna echt even shoppen en zijn we nog omringt door drie mannen. Wat schijnbaar nodig is ook want om de haverklap hoor ik Harry's naam.
"Wat is Louis' favoriete kledingwinkel," wil ik weten.
Glimlachend houdt Harry mijn hand vast. "Dat maakt voor hem niet uit. Eerst had hij wel een voorkeur van Topshop."
Verbaasd kijk ik hem aan. "Dus waar ik werk, is niet alleen jouw favoriete winkel maar ook die van Louis? Dat soort kleine dingen moet je juist onthouden."
"Preston, bij Selfridges naar binnen," geeft Harry dan aan en lopen we al in de richting van de warenhuis. "Ik wil jou ook verwennen dus op zijn minst dat je een leuke jurk hebt voor Louis' verjaardag."
Even wil ik er tegenin gaan, tot ik de blik in zijn groene ogen zie. Wat ik ook zou proberen, deze discussie zou ik dus gaan verliezen. "Oké, maar geen exclusieve dure dingen," laat ik hem weten.
"Oh, kom op, één merk jurk maar," zucht Harry wat ongelukkig. "Eén merk jurk en niet meer, dat beloof ik je." Onschuldig kijkt hij me aan.
Wat moet ik nou met hem? Op deze manier zal hij wel vaker zijn zin krijgen en dat wil ik dus niet elke keer. "Maar dan ook echt één jurk, lieverd, en niet meer."
Blij knikt Harry en gaan we naar binnen, maar ook daar schijnt het druk genoeg te zijn dat ik van elke kant Harry's naam hoor. "Yay, een jurk maar daar horen wel passende hakken bij," mompelt hij nog bij mijn oor.
"Harry," protesteer ik. "Maar..."
Knipogend schudt hij zijn hoofd. "Je hebt al ja gezegd en wat is een jurk zonder mooie hakken erbij. We gaan hier naar binnen."
Voor ik het weet sta ik in een winkel van Burberry. Een winkel waar ik normaal gesproken voorbij loop. "Harry," begin ik.
"Nee, nu luister je naar mij. Gina heeft een jurk nodig," zegt hij dan tegen een verkoopster. "Wel zwart, voor een verjaardagsfeest."
Te verbaasd laat ik me door de verkoopster mee trekken en loopt Harry achter ons aan.
Om na vijf minuten een paar jurken bij me te hebben in het pashokje. Elke jurk heeft weer een ander model, een andere halslijn en kan ik niet geloven dat ik deze prachtige jurken kan passen. Nu heb ik de derde jurk aan en loop ik, op blote voeten, het pashokje uit.
Harry lijkt bijna van zijn stoel te vallen als hij mij ziet. Daarbij geluidloos wauw te zeggen. "Dat wordt hem," zegt hij met een glinstering in zijn ogen. "En hakken erbij."
De verkoopster knikt en richt ze haar aandacht op mij.
Nog geen kwartier later heb ik een schitterende jurk en hakken in een tas, die Harry nog voor me draagt ook. "Dank je, al weet je heel goed dat het niet hoeft." Ik druk een kus op zijn wang. Waar ik nog net bij kan zonder op mijn tenen te hoeven staan.
"Er zit nog wat bij in de tas, maar dat zie je thuis wel," grijnst hij en slaat hij zijn arm om mijn middel.

Gierend van het lachen, valt Harry bijna van de bank en schaam ik me kapot, dat ik mijn gezicht verberg met mijn handen.
"O ja, met het Leeds festival was ze zo dronken dat ik haar erna moest aan herinneren dat ze nog met Adam gekust heeft," gaat Brian genadeloos door. "Terwijl ze de gozer niet eens echt mocht."
Is er niet ergens een gat in de grond waar ik in kan verdwijnen. Nooit meer, neem ik me voor. Ik ga Brian niet nog een keer uitnodigen. "Hou je nou op," bijt ik mijn broer toe.
Meelevend wordt er een arm om me gelegd. "Ik dacht dat Emily en je moeder erg waren, maar..."
"Ja, mijn broer is de ergste van allemaal," knik ik met een zucht. Om snel op te staan voor wat te drinken.
"Sorry, zus, dat was het ergste verhaal over jou dat ik heb," klinkt het vanuit de woonkamer.
De ontmoeting ging op zich wel goed maar daarna leek het wel alsof Brian echt los kwam, door allerlei dingen over mij te vertellen. "Dus nu gedraag jij je, of moet ik mam bellen?"
Harry komt echter de keuken in. "Moet ik je helpen?"
Ik schud mijn hoofd. "Ben je gek, alleen wat te drinken. Straks mag je helpen met het eten. Brian blijft ook nog even en na het eten, en de koffie, schop ik hem pas eruit."
"Goh, bedankt," hoor ik mijn broer zeggen. "Maar dat komt omdat ik zondag nog moet werken en gelukkig de middagdienst."
Allemaal schieten we in de lach.
"Is de middagdienst niet de drukste tijd, zeker nu rond de kerstmis, omdat iedereen wil proberen om op tijd thuis te zijn," reageert Harry en kijkt hij naar mijn broer.
Brian zucht gelijk. "Ja, maar dat geeft niet want dan heb ik ten minste wat te doen. Anders gaat de tijd veel te langzaam.” Hoewel zijn ogen iets heel anders zeggen en dat hij zijn werk met plezier doet.