Flashback

Ik ben hard aan het rennen. Door mijn tuin naar het grasveld helemaal achteraan. Vlak voor het grasveld struikel ik over een steen. 'Auw', ik heb mijn hoofd gestoten, 'Paige kom me helpen ik heb een wond aan mijn hoofd en het doet veel pijn!' Natuurlijk hoort ze mij niet ik ben ver weg van het thuis. Onze tuin is ontzettend groot. Ik ga op mijn rug liggen en voel aan de wond. Daarna kijk ik naar mijn vingers er hangt veel bloed aan. Ik zucht 'pff' en kijk naar de lucht. Er is geen wolk te zien. Ik voel de zon op mijn huid. Ik vergeet de pijn zelfs even. Dan hoor ik de stem. Victoria zegt de stem. 'Wat.. walt wil je', stotter ik. Ik moet met je praten verteld de stem. Kijk probeer te zoeken waar het geluid vandaan komt. Ik draai me om en dan zie ik haar een prachtige vrouw met gouden blonde haren. Ze is zo mooi haast en engel. Ik wil naar haar toelopen, maar dan bedenk ik me dat dat helemaal geen goed idee is. Wie is ze? Wat doet ze hier? Opeens begint de vrouw verder te spreken. Victoria jij zult later heel erg krachtig worden zegt de vrouw. 'Wat.. wat bedoeld u', stamel ik. Ik kijk haar aan met een verbaasde en angstige blik. Ik ben niet bang van haar ik heb het gevoel dat ik haar kan vertrouwen. Ze begint naar me toe te stappen, maar elke stap die zij dichter neemt neem ik er een terug. 'Daar kom je vanzelf wel achter. Je moet gewoon goed uitkijken . Je kunt je lotsbestemming niet ontlopen', ze komt nu wel heel dicht bij en ik vind het iets te intimiderend. Ik besluit dat ik ga rennen ik tel af in mijn hoofd. Drie, twee, een ik ren zo snel mogelijk terug naar huis. Een keer draai ik me om, de vrouw is weg.

2 jaar later

Ik kom samen met mijn 2 zussen de woonkamer binnen. We gaan onze poppen halen om er mee te spelen. Ik zie Paige opeens naar me kijken met een blik die zegt jij moet hier nu niet zijn ga alsjeblieft weg. Dan gooit ze vuur naar een of ander eng wezen dat ik nog niet had opgemerkt. Het wezen kijkt naar mij. Er gaat een golf van walging door mij heen. Ze heeft het monster niet geraakt. Ik wil Paige helpen maar ik ben te verbaast. Dan gooit het wezen een soort wind op haar af. Dit alles moet in tien seconden gebeurt zijn maar in in mijn hoofd leek het wel minuten te duren. Ze vliegt zo ver naar achteren door de wind dat ze door de muur wordt gegooid. Ik ren onmiddellijk naar haar. Mijn zussen lopen achter mij ' Wakker worden , Wakker worden ....' beveel ik , maar ze wordt niet wakker. Paige heeft een grote wond aan haar hoofd. Ze ligt er zo levenloos bij. Mijn kleine zus begint hard te wenen. Elisabeth is al een ambulance aan het bellen. Ze is acht twee jaar ouder dan ik maar wel veel slimmer. Ik kijk weer naar Paige en voel hoe de tranen over mijn gezicht lopen.

10 jaar later

'Ik ben thuuuiis!' Eindelijk zeg ik ga dood van de honger. 'Stel je niet ze aan maaike', vraag maar aan Elisabeth of zij kan koken want ik ga naar de tuin sla en tomaten halen. Ik heb de tomaten en de sla afgedaan. Ik kijk in de richting van het grasveld. Ik begin naar daar te stappen. Op de een of de andere manier ben ik er toe aangetrokken. Ik zet nog maar enkele stappen op het grasveld als ik struikel precies op dezelfde als toen ik 4

jaar was. Ik zie het weer allemaal voor me hoe ik struikel , de prachtige vrouw. Als ik mijn ogen open doe hoor ik een stem, maar als ik mijn hoofd draai is het niet de prachtige vrouw maar het is Paige ....!