Donderdag 17 maart

Dear Diary,

Ik voel me echt ontzettend verloren hier. Iedereen is bereid om te vechten voor de prins, hoewel sommigen alleen maar aan de       kroon lijken te denken. Maar wie voor de prins of de kroon gaat, dat kan je niet zien aan de buitenkant. Bovendien, beide kanten willen je weg hebben. De concurrentie is moordend en vreemd, als je bedenkt dat alleen prins Maxon ons naar huis kan sturen.
Over de prins gesproken, ik heb een afspraakje met hem gehad. Net als iedereen, het lijkt wel of hij aan het speeddaten was. Hij       heeft me de tuinen laten zien en we hebben gepraat. Veel, en lang. Niet heel veel bijzonders, zou je zeggen. Vooral niet als je mijn afspraakje vergelijkt met die van Alice Dufórt. Een Drie. Aan iedereen die het maar wil horen vertelt ze dat de prins zijn ogen ‘’nauwelijks van haar af kon houden’’, dat hij ‘’geen betere film had kunnen kiezen’’. Ik ben gestopt met luisteren.
Niet iedereen heeft over haar afspraakje verteld. Ik ook niet, niemand hoefde te weten hoe erg ik ervan heb genoten. Ik was niet       eens meer zenuwachtig. De woorden kwamen als vanzelf. We kenden prins Maxon allemaal wel van televisie, zelfs wij Achten, maar in het echt is hij zoveel anders. Zachter. Meer ontspannen. Ik word helemaal warm vanbinnen als ik aan hem denk.
Ik heb een brief van Lis gekregen. Het… deed wat met me. We kregen de kans een brief naar huis te sturen en zij stuurt hem naar       mij. Ik weet waar haar kamer is, maar is het tegen de regels om naar haar toe te gaan en haar moed in te spreken? Alleen een brief terug sturen… Het lijkt zo… kaal.


Hier is een linkje naar de brief die Ash uiteindelijk geschreven heeft.