Geluk, een kreet naar de sterren

Letters krijgen een vorm in onze mond en een betekenis daarbuiten. Het vormen van het woord gaat van zelf, de 'g' rolt via de keelholte naar de mondholte. Waar de 'e' gevormd wordt en de tong het gehemelte aanraakt om de 'l' te vormen. De 'u' en de 'k' volgen zonder twijfels. Ze vormen een woord die binnen enkele secondes gevormd is. Geluk, een woord van vijf letters. In nog minder tijd is het woord verdwenen in onze atmosfeer. Als een kreet voor genade. Als een kreet van verlangen. Verdwenen. Poef. Weg. Alsof het er nooit is geweest. Verdwenen in de donkere ruimte boven ons die wij de lucht noemen. De lucht die 's avonds zo mooi gevuld is met stralende sterren die ons opnieuw het woord 'geluk' laat schreeuwen, maar zal dit woord de sterren ooit bereiken? Zullen ze ooit zeggen dat het waar is? Geluk, dat is wat we hebben gehad?
Ondanks de afstand tussen ons en hen, blijven we het woord naar ze roepen. Geluk dat is wat ze hebben. Zo prachtig en fel, een lichtbron voor vele. Geluk. Zo ver weg en zo mooi van een afstand te zien. Geluk is wat ze hebben. Het kompas zijn voor zo vele. Geluk. De woorden vliegen door de lucht net als stikstof moleculen die onze longen keer op keer binnen komen, maar nooit in onze longen blijven. Geluk is wat wij ademen. Geluk is wat wij zoeken.
Alleen zullen de moleculen van geluk de sterren nooit bereiken en als deze woorden zullen aankomen, omdat we ze zo hard schreeuwen, zullen deze woorden geloofd worden? Want is geluk de brandstof om de sterren zo fel te laten branden of is het een chemische reactie in de kern van de ster? Is het geluk voor hun dat ze als lichtbron en kompas dienen voor vele van ons of juist een last?
Geluk, net als stikstof moleculen zoekend naar een plek diep in ons, maar zouden ze ooit moeten accepteren dat het een doffe droom is om te nestelen in een plek die niet voor hun bestemd is? Brengt geluk ons iets? Het laat ons niet leven, want wij kunnen geen stikstof ademen. Hoe graag we het ook willen, stikstof is niet voor ons geschikt. Zo is geluk niet onze drijfveer. Hoop is wat wij hebben. Hoop is wat wij ademen en hoop is wat de sterren 's nachts zo fel laat branden. Geluk is wat we vinden in het einde voordat de chemische reacties in ons doven. Zal je dan zeggen, geluk is wat ik heb gehad?