~dinsdag 15 maart 2012~deel 1~

Het is dan wel twee maanden geleden dat Alice voor de Volturi stond maar toch moest ze steeds weer aan het visioen denken dat ze daar, op het slagveld zag. Ze kon het maar niet uit haar hoofd zetten. Het beeld dat Jasper werd vermoord en hoe ze met eigen ogen aan moest zien hoe Carlisle werd verbrand ging maar niet weg. Ze wist natuurlijk dat Jasper nog leefde net zo als Carlise, Leah, Seth en al de andere die ze in haar visioen had zien sterven. Jasper deed zijn best om Alice te helpen, hij ging met haar wandelen door het bos, hij wist dat Alice dat heerlijk vond. Soms, heel soms werkte het. Dan vergat Alice de beelden en genoot ze van de geluiden van het bos. Maar een minuut daarna kwamen de beelden weer naar voren. Ook de rest van de familie probeerde Alice af te leiden van haar probleem. Maar wat iedereen ook deed niets hielp.
De dagen verstreken en Alice bedacht dat het misschien beter was om iets nuttigs te doen in plaats van de hele dag vervelende beelden voor je ogen te zien. Alice ging vaak op bezoek bij Bella, Edward en Renemee of ging zo hard rennen door de bossen dat ze op een gegeven moment de weg bijna niet meer terug wist. Al die dingen leidde haar een beetje af van de schokkende beelden. Maar toch bleven de beelden door haar hoofd dwalen.