• Hoofdstuk 7 •
Lily p.o.v.
Het bruinharige meisje keek zielig. "Sorry Lily...". "Lily.. Lily... Lily...". De woorden bleven zich tegen haar herhalen en ze woelde in haar bed in de hoop ze weg te jagen. In een klap schoot ze neer en zwaaide verwilderd met haar armen toen ze een por tegen haar schouder kreeg. Daarna ze zag dat het Lana was, mompelde ze snel "Sorry.", en legde haar nachthemd over haar schouder in de hoop dat ze haar litteken niet had gezien. Lily wist niet waar het vandaan kwam, maar haar ouders hebben haar altijd gezegd dat ze hem aan niemand mocht tonen of er iets over mocht vertellen. Het kon haar namelijk in gevaar brengen. "Sta op, straks missen we de les van professor Castro nog.", zei het bruinharige meisje voor haar. Ze knikte en rende met haar gewaad richting de meisjesbadkamer die gelukkig vrij was. Na een paar momentjes was ze in haar gewaad gesprongen en sprong ze als een echte ster uit de badkamer. "En wat vind je van mijn loopje?", zei ze terwijl ze in een stuntelig loopje rondparradeerde. "Prachtig!", applaudisseerde Lana. De twee meisjes werden door de deur die openging opgeschrikt. Rose stond hen aan te kijken met pretoogjes. "Zijn jullie nu nog altijd niet gaan ontbijten? De lesse, beginnen al bijna!". Lana die het geloofde trok Lily mee. Maar zij liep maar op haar gemak omdat ze wist dat het nep was. Rose had vast en zeker gewoon een of ander geheimpje. Toen ze de grote zaal inliepen hadden ze vast en zeker de stilte verstoort want alle ogen waren op hen gericht. ".. Dus dat wou ik nog zeggen.", zei professor Wilkinson nog net. Lily was te nieuwsgierig en vroeg: "Wat is er wel aan de hand?". "Er gaat een supergroot bal met alle scholen opgericht worden!", juichde Lacey. "Oh leuk.".
"Wat was dat zwarte eigenlijk op je schouder?", vroeg Lana terwijl ze gulzig een stuk of drie worstjes opschepte. Lily voelde zichzelf knalrood worden. Straks zou haar gezicht nog ontploffen omdat het zo rood is! 'Snel Lily, denk na. Je kan wel een uitvlucht bedenken.', motiveerde ze zichzelf terwijl ze razendsnel nadacht. Opeens wist ze wat te zeggen, en ze moest haar best doen om niet haar vinger in de lucht te gooien en heel luid 'Aha!' te roepen. "Oh Uhh. Ik weet niet wat je bedoelt hoor. Het zak vast een moedervlekje ofzo geweest zijn.", zei ze zo serieus mogelijk terwijl ze Lana's blik vermeed en in een rechte lijn naar de toverstok van professor Wilkinson keek die rondzwaaide aan de grote eretafel. Lily kon een verlossende zucht niet ophouden toen Lana haar schouders ophaalde en haar worstjes verder opschrokte. "Ga je dat broodje nog opeten? Anders wil ik hem wel nog opeten hoor.". Een stukje worst schoot door de lucht in het haar van een Griffyndor. "Oh, je mag het hebben hoor.", zei ze terwijl ze het broodje naar haat vriendin toeduwde. Lacey bemoeide zich ook in het gesprek: "Lily, ga je alvast mee naar de klas, ik moet je iets tonen.". Ze duwde haar blondharige lokken over haar schouders en stond op om haar vriendin te volgen naar het lokaal van verweer tegen zwarte kunsten. Toen ze de deur openduwden zagen ze dat Rose al klaar zat, maar raar genoeg helemaal alleen. En niet omringd door haar vriendinnetjes. Lacey fluisterde iets in Lily's oor: "Laat maar.". Het ging dus vast en zeker over het bruinharige meisje. "Waarom zit je zo alleen. Heb je ruzie met Aaliyah?", vroeg ze aan Rose. Maar het enige wat zij terug gaf aan de plotselinge vriendelijkheid van Lily was een afkeurende snauw. "Dat gaat jou niets aan!". Lily en Lacey keken elkaar vragend aan.
Reageer (1)
Raar..............
8 jaar geledenSnel verder