Review "Life is Strange" [Game]

Life is Strange volgt het verhaal van Max, een student fotografie die ontdekt dat ze de tijd terug kan draaien om gebeurtenissen te veranderen. Het spel begint bij een moment dat Max ziet hoe een tornado haar stad gaat verwoesten, het is een visioen dat ze in de klas krijgt. Daarna ontdekt ze dat haar klasgenoot Kate gepest wordt en komt ze haar beste vriendin opnieuw tegen die ze lang niet gezien en gesproken heeft. Doorheen het spel zal je Max moeten helpen om haar kracht te leren kennen, door situaties te veranderen nadat je de tijd terug spoelt. Daarnaast draait het spel ook vooral om het vinden van een vermist persoon die bekend is bij haar beste vriendin. Uiteindelijk word je overdonderd door enkele dingen die ontdekt worden tijdens het spelen, zo was het bij mij dan toch.

Onlangs voegde ik dus Life is Strange toe aan mijn gamecollectie. Voor het eerst had ik dit spel eens niet opgezocht en geloofde ik op het woord van iemand die dit aanraadde. Wanneer ik begon te spelen, leek het niet het type spel dat ik meteen zou vastnemen en niet zou kunnen wachten om te spelen. Het spel ziet er gewoon anders uit. Het lijkt meer getekend en de personages lijken minder realistisch, tenminste als je deze game toch vergelijkt met de spellen van tegenwoordig. Als ik bijvoorbeeld denk aan The Last Of Us en Until Dawn, dan lijken de personages en details zo realistisch en dat miste ik wel bij Life is Strange. Maar beoordeel een boek niet om zijn cover, dus een spel ook niet om zijn minder realistische personages, omgevingen enzovoort.
Ik beoordeelde in het begin niet op hoe het spel eruitzag, ik was gewoon benieuwd naar de hele gameplay en het verhaal dat zich zou afspelen. Toegeven, ik was in het begin niet helemaal overtuigt of ik het wel zo leuk zou vinden, maar eenmaal het spel vorderde, leefde ik me meer in en werd het spelen van Life is Strange een stuk leuker.

Wat ik wel goed vind in dit spel is dat je zowat elk ding of elke poster die je tegenkomt kan bekijken, al vraag ik me af wat je er aan hebt om wel tien keer dezelfde poster over een feest tegen te komen. Het is niet dat je je personage wel tien keer naar die poster laat kijken, toch? Maar alsnog, het is wel een goede toevoeging waardoor het meer echt lijkt. Er wordt niets overgeslagen, maar bijna alles wordt opgenomen in het spel. Verder is het trouwens ook tof dat je telkens weer in Max haar scrapbook kan terug kijken van wat er gebeurd is, wat ze gezien heeft, informatie over de personages en noem maar op. Zelfs sms'en kan je lezen, krijg je binnen en zo, maar je kan zelf niet reageren, want dat gebeurt automatisch.

Het hele verhaal zit goed in elkaar, het is origineel en dat is natuurlijk altijd fijn. We zijn de meeste cliché's wel beu, dus wat originaliteit is altijd leuk. Het volgt elkaar ook allemaal mooi op, dus het blijft te volgen en gaat niet van den hak op den tak. Daarnaast vind ik het meest leuke aan dit spel dat je vaker mag kiezen wat Max gaat zeggen en af en toe wat ze gaat doen. Je krijgt dus een paar opties om uit te kiezen. De keuzes kunnen je spel bepalen. Dit valt te vergelijken met een paar games die ik graag speel, waardoor ik Life is Strange ook al een stuk toffer vond.

Ik ga niet zeggen dat ik Life is Strange in mijn top lijstje ga zetten, maar ik zou het zeker met plezier opnieuw spelen. Dit spel krijgt van mij een zeven. Een tip voor de liefhebbers van Until Dawn, Beyond: Two Souls en Heavy Rain, het komt ietwat overeen. De overeenkomst is dat het een spel met een volledige verhaallijn is dat jij leidt door je eigen keuzes.