Mystery School 3

Maar hij bleef me aan kijken en ik hield het niet vol om voor me te blijven kijken, dus ging ik maar even in de bus kijken.
Meteen viel me op dat een jongen rond een jaar of 18 me heel boos aankeek.
Zijn ogen helemaal zwart en zijn huid zo wit als de sneeuw die nu buiten naar beneden dwarrelde.
Ik keek snel weer weg en keek weer voor me, alleen nu iets meer gespannen dan de vorige keer.
Opeens ging het licht in de bus uit en omdat het ook nog donker buiten was zag je nu even helemaal niet meer. De chauffeur schrok net als de rest van de hele bus en trapte meteen op de rem.
De jongen die me net nog zo boos had aangekeken had nu net als mij een stroompje bloed langs zijn oog. Ryan had zijn arm voor me langs gedaan zodat ik niet mijn hoofd stoten, zoals de nu nog bleker jongen. Hij lachte lief naar me en keek daarna naar de jongen met het bloed en lachte zacht.
Het licht ging gelukkig weer snel aan, en de bus reed veder. En een hele last viel van mijn schouders af. Niet alleen omdat de bus weer veder reed maar ook omdat de jongen nu bloedde.
Het klinkt misschien niet zo aardig van mij, maar misschien heb ik gewoon veel en veel te veel films gezien over mensen met donkere ogen en een bleke huid.
We waren nu bijna op school aangekomen, en Ryan keek nog steeds gezorgd aan omdat de jongen die me net zo boos had aangekeken nu maar mij toen kwam.
Gelukkig waren we er en stapte ik snel uit. Ryan liep half rent achter me aan vertellend over de school.