Harry de zwerver

Anna lag in haar bed, ze droomde over Blauwneus. Ze besloot uit bed te gaan en naar de blauwe kamer te gaan. Toen ze daar aankwam hoorde ze rare geluiden uit de kamer ernaast. “Blauwneus?” fluisterde ze. Opeens was het stil. Anna opende de deur en daar lag een zwerver te slapen. De zwerver had een kapotte roze jurk aan. Ook had hij roze strikjes in zijn nooit gewassen haar. Anna pakte een bezem en liep naar de zwerver toe. De zwerver zei:”Nee, niet doen.” Anna legde de bezem terug. “Hoe heet je?” vroeg Anna. “Harry.” antwoordde de man. “En dit is het verhaal van hoe ik een zwerver werd.”
Anna keek verschrikt en wou net weglopen maar helaas, de man was al begonnen. “Het begon allemaal bij het barbie feest… Het feest startte om 14:00 dus ik stond 4:00 op, ik mocht natuurlijk niet te laat komen. Ik kamde mijn haar en deed de mooiste roze strikjes in mijn haar. Ik had ook roze highlights. Ik voelde me helemaal een man. Ik deed ook de roze jurk aan van mijn 5jarige dochter. Ik keek in de spiegel en voelde me trots en stoer. Maar toen voelde ik iets, het kropte zich op in mijn maag en langzaam ging het door naar mijn anus. Ik moest poepen. Ik kan dat natuurlijk niet doen aangezien ik me helemaal mooi had opgemaakt en aangekleed. Ik dacht bij mezelf na en ging niet poepen, net als een vrouw. Ik liep de deur uit met mijn roze scootmobiel. Ik had zo’n gevoel dat de dag perfect zou worden. Iedereen keek me aan, waarschijnlijk omdat ik er beeldschoon uitzag. Achter mij liep een man, hij floot naar mij. Ik wou terugkijken, en hem een verleidende blik geven, maar toen ik omdraaide rende de man weg. Eindelijk was ik bij het barbie feest. Ik voelde me zo blij! Ik liep naar binnen, en iedereen was heel mannelijk. Er was geen vrouw te bekenen. Mannen onder elkaar. We pakten onze hello kitty glaasjes en we schonken er roze drank in. Toen hoorden we harde schoten. Barbie akbar werd er geroepen. We wisten meteen dat dit een aanval was. Er brak paniek uit. Ik wou snel wegrennen, maar de IS ( Intergalactische Squad) had me door. Ze richtte hun kalasjnikov op mij. Ik smeekte voor mijn leven. Alsjeblief zei ik, vermoord me niet. De IS keek mij aan, en ze keken naar mijn roze jurkje. Dat jurkje.. zeiden ze. Het is prachtig. Een ander lid van de IS zei dat die jurkjes goed voor het imago zouden zijn. Roze, dat is mannelijk en stoer. De IS zei dat ze mijn huis, en al mijn jurkjes en strikjes wouden. Ik smeekte voor genade, maar uiteindelijk zei ik ja. Ze lieten me achter, in mijn enige jurkje, wat ik ook nu aanheb.” “Wow” Zei Anna. “Wat een inspirerend verhaal..” “Ja, en ik mis mijn jurkjes en mijn huis zo erg..” “Maar je familie dan?” “Ohja, mijn familie, die waren natuurlijk nog in mijn huis! Misschien hebben ze mijn jurkjes gered!” “Maar wil je niet dat je familie nog leeft?” “Is dat een serieuze vraag” Vroeg Harry. Anna snapte het al, hij wou zijn jurkjes zo graag. Anna ging naar haar keuken en haalde patat voor Harry. Anna gaf het bord aan Harry, maar Harry keek vol afgunst naar de patat. Hij keek naar Anna en zei: ”Het is niet roze.” Toen vloog de aliënkoningin de kamer binnen. Ze schoot Harry neer. “NEEEEEEEEEEEE” riep Anna.