Wat als... Het Voldemort was gelukt om Harry te doden, toen Harry een baby was?
Hij liep het huis binnen. De bewoners wisten al dat hij er aan kwam, hij zag het door het ruit. Een kleine glimlach speelde om zijn lippen.
De voordeur ging gemakkelijk open na een zwaai van zijn toverstok. Hij had zolang naar dit gezin gezocht, nu was in zijn bereik.
Eerst de jongen, de ouders konden hem niet zoveel schelen. Tenzij ze lastig waren, dan waren extra twee doden niet zo erg.
In de woonkamer stond James Potter dapper met zijn toverstok in zijn hand. 'Je zult eerst langs mij moeten gaan om Harry of Lily wat aan te doen.'
'Dan zal het zo zijn... AVADA KEDAVRA.' De man viel neer, toen hij geraakt werd door de groene lichtflits. Groen was wel zijn lievelingskleur.
Hij liep langs het lichaam de trap op, zijn gevoel zei hem dat hij de eerste deur rechts moest nemen. Zijn gevoel had gelijk. Een roodharige vrouw zat gehurkt bij de box en mompelde lieve woordjes tegen de baby. Plots merkte ze dat hij achter haar stond. Ze keek hem verschrikt aan.
'Doe Harry niks, alsjeblieft, neem mij,' zei de vrouw.
'Dom wicht, ga opzij.' Hij greep haar bij haar keel en hield haar op armlengte afstand.
'Nee, niet Harry, neem mij, alsjeblieft, alsjeblieft, niet Harry.'
Hij grijnsde alleen maar en keek de baby aan. 'Vaarwel, Harry Potter. AVADA KEDAVRA.'
De baby viel achterover en de vrouw begon onbedaarlijk te huilen. Hij liet haar los en veegde zijn hand even af aan zijn mantel. Modderbloedje.
De vrouw tilde het lichaam van Harry uit de box en drukte het tegen zich aan.
'Dom wicht, ik wou je helemaal niet doden, maar wat is romantischer dan te sterven bij je familie?' vroeg hij.
'Wat bedoelt u?'
'Je man is dood, hij ligt op de trap, je zoon is dood, die ligt in je armen. Misschien kun je met je baby bij je man gaan zitten en dat ik je dan vermoord.'
Ze zei niks, maar na een paar minuten stilte schudde ze haar hoofd.
'Nee? Ik ken volgens mij iemand die wel voor je wil zorgen, ene Severus Snape.'
'Ik ga liever dood, dan dat ik bij hem moet wonen,' beet ze hem toe.
'Dat kan geregeld worden, AVADA KEDAVRA.' De groene lichtfilts kleurde goed bij haar rode haar, maar die was ook zo weer weg.
Tien jaar later
Zuchtend keek Voldemort naar de leerlingen die netjes in rijen stonden en hem angstig aankeken.
'Jullie leren ook nooit wat, Weasly, kom hier.' Hij wees een eerste-jaars aan. Het was ene Ron Weasly, de jongste Weasly. Zijn moeder was vermoord door Lestrange, bij een groot gevecht. Ze was zwanger, dat had hij gezien aan de dikke buik. Maar goed ook, hij hoefde niet meer bloedverraders op school. Ze waren volbloed, dus konden ze blijven. Er waren weinig leerlingen op school, er waren blijkbaar meer Modderbloedjes dan Volbloed mensen. De halfbloed mensen mochten blijven of komen als de Muggle-ouder gedood werd en ze zich alleen nog maar met de tovenaarswereld bemoeiden. Veel wouden dat niet en gaven het tovenaarsschap op.
Weasly stond nu voor hem en had zijn ogen naar de grond gericht.
'Er is laatst vuurwerk afgestoken door een van jullie, ik weet niet wie, maar deze jongen word er maar voor gestraft...' Hij hief zijn toverstok, maar stopte plots met de beweging en keek de leerlingen aan. 'Tenzij de dader naar voren wil komen en zich opofferen voor deze jongen.'
Het leek net alsof alle rijen een stap achteruit deden. Plots stapte een persoon uit de menigte. 'Ik heb dat vuurwerk afgestoken,' zei hij met trillende stem.
'Een Weasly? Percy, toch? Ik zat in de juiste richting,' zei hij. Hij duwde Ron richting de menigte die naar zijn oudere tweelingbroers liep en angstig naar Percy keek.
'Ja, het is Percy. Ik heb dat vuurwerk afgestoken,' herhaalde de jongen op een dappere toon.
'Kom hier in het vierkant staan.'
Er was een vierkant op de grond getekend, waar leerlingen in moesten staan als ze gestraft werden. Nadat hij Dumbledore had gedood, werd hij het schoolhoofd.
'Jammer dat Bellatrix er niet is, zij is toch de beste martelaar. Nu moet ik maar zelf doen. CRUCIO.' De jongen viel schreeuwend op de grond. Na nog een paar keer de spreuk uitgevoerd te hebben, liet hij de kinderen terug gaan naar hun kamers. Fred en George tilden hun broer op en ondersteunden hem. Ron liep er naast, steeds angstig achterom kijkend.
Hij liet een maniakale lach horen die zich door het hele kasteel verspreidde en iedereen rillingen bezorgd.
Hij was de meester van het hele land.
Reageer (6)
"groen was el zijn lievelingskleur" hahaha... kei droog hahaha....
8 jaar geledenO jeetje. Voldemort is een idioot als-ie zo doet.
8 jaar geledenLeuk
8 jaar geledenMisschien: wat als harry niet op gruzielementen tocht wou
leuk stukje, misschien wat als knijster al harrys meester was in boek 5 dus niet kon liegen toen hij zij dat sirius niet thuis was?
8 jaar geledenSupperr leuk! Echt. Misschien een, wat als Snape geen docent was geworden?
8 jaar geleden